De koning wandelde in de tuinen van zijn paleis en vond overal uitgebloeide bloemen, stervende struiken en bomen.
"Maar wat is hier aan de hand?" vroeg hij.
De eik zei "Ik ga dood omdat ik nooit de hoogte in kan groeien zoals een spar." Toen de koning langs de spar liep liet zij de takken zielig hangen. "Ik heb geen zin meer om te leven want ik ga nooit druiven dragen zoals een wijnstok.
Even later passeerde de koning de wijngaard. Ook de wijnstokken waren stervende: "We zullen nooit prachtige bloemen krijgen als een roos," zeiden ze.
Toen ontdekte de koning het wilde viooltje – het stond oprecht en fris en bloeide prachtig zoals altijd. Op zijn vraag antwoordde het wilde viooltje:
"Toen je mij plantte wist ik dat je een viooltje wilde hebben. Had je liever een eik, een wijnstok of een roos willen hebben, dan zou je ze hier geplant hebben. Maar omdat je mij hebt geplant, wil ik het beste geven. Ik kan sowieso niets anders zijn dan hetgeen ik ben, daarom wil ik dit met al mijn kracht zijn.
Top !
BeantwoordenVerwijderen