Er was eens ...
... lang geleden in een ver land, een arme dokwerker, die aan het eind van de dag even uitrustte bij de poort van een pakhuis. Daar vond hem de eigenaar van het huis, een rijke koopman die terugkeerde van een verre reis. Hij boog zich naar de man en vroeg:
'Goede vriend, wat bedrukt je zo?'
De arme man zei:
'Waar heb ik het toch verdiend zo’n lot te moeten dragen. Ik moet werken van de morgen tot de avond en ik verdien maar juist genoeg voor mijn gezin.'
Nu was de koopman een wijze tovenaar. Hij nodigde de man uit binnen te komen en beloofde hem te helpen voor zover het in zijn vermogen lag. Hij bracht hem in een grote zaal waarvan de wanden vol hingen met tapijten. Het één al groter, kleurrijker en prachtiger van patroon dan het ander. De koopman zei:
'Kijk eens goed rond, mijn vriend. Elk van de tapijten, die je hier ziet hangen, stelt een leven voor. Je mag het mooiste ervan uitkiezen en dat leven zal ik je schenken.'
De dokwerker was in de wolken en keek zich de ogen uit. Na lang zoeken legde hij drie tapijten apart en na nog eens lang kijken en vergelijken koos hij uit die drie een eenvoudig, harmonieus gekleurd tapijt. Hij bracht het naar de wijze koopman en legde het hem voor.
De koopman knikte hem glimlachend toe en zei:
'Dat leven hoef ik je niet te schenken, want je hebt het al. Uit de vele levens die hier te bewonderen zijn, heb je je eigen leven gekozen. Het is je lot en je keuze. Accepteer het, wees er tevreden mee en leef het zo goed als je kan. Want anders dan zichzelf wordt niemand.'
De arme gelukkig man.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad anders dan zichzelf wordt niemand, ook al proberen vele het.