Over de betekenis van zingen

Zingen is de eigenlijke moedertaal van alle mensen: want het is de meest natuurlijke en eenvoudige manier om er helemaal te zijn en onszelf volledig uit te drukken – met al onze ervaringen, gevoelens en verlangens.

Zingen is allereerst de innelijke dans van de adem, van de ziel, maar het kan ons lichaam vanuit elke verstarring weer vrij laten dansen en ons het ritme van het leven leren.

Het zingen ontvouwt zich in dezelfde mate waarin het opbloeit vanuit het luisteren, het aandachtig horen. Al zingend kunnen wij steeds verfijnder onze medemens en de wereld om ons heen beluisteren. Altijd raakt ons het gezang van een mens direct, en groeit een verstaan, deelnemen en begrijpen voorbij aan elk vooropgezet idee.

Zingen draagt een nog sluimerend, onnavolgbaar potentieel in zich, werkelijk een Universele taal van alle mensen te kunnen worden. In het zingen openbaart zich de totale rijkdom aan zingeving en zintuigen van mensen en volkeren.

Wanneer wij zingen zijn we scheppende klankwezens: Wij hebben de gave via ons zingen onze wereld en ons handelen te bezielen; al zingend liefde, vreugde, hoop en vertrouwen te schenken, of onze zielepijn van ons af te zingen. Ons hart krijgt vleugels wanneer wij leren vergeven en wanneer het ons lukt om ons in een loflied op de schepping te verenigen.

Zingen als een klinken vanuit de stilte, vanuit de volheid van een bewust innerlijk leven, is een luisterend, de ander beluisterend zingen.

Op die manier kan zingen tegelijkertijd een beweging zijn naar onze diepste binnenwereld – zelfs een milde revolutie van innerlijke vrede teweegbrengen – en ons misschien meer en meer losweken uit ondermijnende persoonlijke en maatschappelijke structuren.

Wanneer iemand vanuit zijn ziel zingt, heelt hij tevens zijn innerlijke wereld. Wanneer alle mensen vanuit hun ziel zingen, en éénworden in de muziek, helen zij tegelijkertijd ook de wereld om ons heen.

Yehudi Menuhin