dinsdag 11 december 2012

Alleen


Aan tafel zit ik weer alleen
mijn man is met zijn carrière bezig
hij is op reis voor het werk
hij heeft zakendiners en zakenlunch
hij is geslaagd en wil dat blijven.

Ik zit weer alleen
ik heb geen kinderen
hiernaast hoor ik gelach
en wat tumult.

Opgroeiende kinderen
samen eten, samen brood breken
naar elkaar kijken
lampeschijn,
warmte ...
gezelligheid.

Ik zit alleen aan tafel
een snee brood met wat kaas
wat is daar fout aan
het is de eerste maaltijd van vandaag
de rest van de dag had ik geen tijd
te druk met mijn werk om te eten.

Eten houdt je van je werk af
door eten loopt er energie naar je spijsvertering
energie die je nodig hebt
om de geest in conditie te houden.
om met hogere dingen bezig te zijn.

Ik houd niet van mezelf
mijn moeder gaf me te eten
zonder liefde.

Ik geef mezelf niet te eten
want ik wil niet voor mezelf zorgen
als er niemand is waarmee ik wil eten
dan eet ik helemaal niet
dan protesteer ik.

Marina San Giorgi 1944 – 1993
Een glimlach kwam voorbij

4 opmerkingen:

  1. iets heel anders dan van wat ik van je gewend ben,
    maar spijtig genoeg de bittere werkelijkheid voor sommige mensen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het belangrijk om leuke,lieve,mooie dingen te schrijven. Maar er is een keerzijde aan het leven, emoties die doorleefd worden. Dit gedicht verwoord het heel goed.

    Ik schrijf veel over alleen zijn, er tegen kunnen en er een rijker mens bewuster mens van te worden. Maar ook de andere kant eenzaamheid waar je niet mee kunt omgaan. En dat is er veel, vooral om deze tijd voelt het extra hard aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ja, dat klopt, en nu met deze dagen in zicht en daarbij die kou is het nog erger voor vele mensen...

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter