zondag 30 december 2012


Soms wenste ik wel eens
dat ik mijn schouders kon ophalen,
dat ik me niet zo druk maakte,
dat de mate van mijn betrokkenheid
zo groot zou zijn als m’n kleine teen.

Dat ik opgeklopte mensen
gewoon opgeklopt liet zijn,
dat ik de makkelijkste weg koos,
dat ik mijn energie spaarde,
dat ik een rustiger inborst had.

Dat ik bepaalde dingen
als water langs me liet afglijden,
dat er op mijn felheid en overtuigingsdrang
geen statiegeld zat,
dat ik simpelweg leerde
om wat vaker m’n mond dicht te houden.

Of zou ik dan mezelf niet meer kennen.

1 opmerking:

  1. een mens zou dat inderdaad willen en als het te dikwijls gebeurt denk je dat te gaan doen, maar als het je raakt doe je het toch....

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter