Eenzaamheid

Er zijn zoveel mensen in deze wereld, die zeggen dat al die miljarden mensen eenzaam zijn. Dit is een interessante uitspraak, want eenzaamheid bestaat alleen in jezelf.
Het is een waarneming of een idee.

Het is bovendien interessant, dat de media en tijdschriften juist de eenzaamheid promoten. In films, media en tijdschriften zie je, hoe mensen relaties met elkaar hebben. Dus degenen die alleen zijn, ervaren eenzaamheid, omdat ze kennelijk geen partner hebben met wie ze zich tot uitdrukking kunnen brengen.

Eenzaamheid ontstaat, omdat men zichzelf niet aanvaardt, omdat men niet intiem is met zichzelf en omdat men zich niet lekker voelt met zichzelf. Eenzaamheid is de interpretatie van het bewustzijn-systeem van 'alleen zijn' Dit is des te meer interessant, omdat het Verenigd Veld, waarin mensen zich ervaren en geen partner hebben met wie ze een relatie hebben, bepaalt dat het een ziekte is om geen sex te hebben. Als je alleen bent zonder partner, ben je een out-cast. En op die manier is het zogenaamd vanzelfsprekend dat je eenzaamheid ervaart. En natuurlijk hebben alle bijkomende emoties en gevoelens zich verzameld en een conflict in zichzelf gevormd vanwege de eenzaamheid. Zijn wij in feite niet allemaal alleen in deze wereld?

We zijn niet met elkaar verbonden. Al zijn er personen die met elkaar zijn verbonden, zijn ze nog steeds alleen! In mezelf ben ik alleen. Als je mensen ziet rondlopen met of zonder iemand toch zijn ze allemaal alleen. Maar een afwijking in dat 'alleen zijn' is de eenzaamheid geworden. Eenzaamheid is de interpretatie van het bewustzijnsysteem van 'alleen zijn'.

Door alleen te zijn sta je in alles als één - in eenheid en gelijkheid van het leven als alles als één en gelijk als alles van het bestaan. Realiseer je, dat eenzaamheid alleen bestaat in het bewustzijnsysteem.

Het bewustzijnsysteem heeft altijd iemand nodig, wil altijd iemand om zich heen hebben, heeft altijd het verlangen naar gezelschap. Het bewustzijnsysteem móet relaties hebben in één of andere vorm. Het bewustzijnsysteem loopt anders leeg. Het heeft andere mensen nodig om zich te voeden met andermans ellende.

Want iedereen in deze wereld is in feite miserabel. Niet weinig, maar heel erg. Het neemt extreme vormen aan, want de mensen beginnen zich te realiseren, dat relaties alleen niet het innerlijke verdriet, de innerlijke eenzaamheid, de innerlijke spijt, de innerlijke woede kunnen helen, maar ze weten ook, dat er geen toevluchtsoord is, dat ze er niet voor kunnen vluchten. Er is niemand en geen plek meer, waar ze naartoe kunnen gaan.

Dus mensen, realiseer je, dat de enige plek die je hebt, jezelf is. Aanvaard dat je in deze wereld alleen bent, zoals iedereen van ons alleen is. Eén met alles als wie we zijn.

Je moet je ook realiseren, dat eenzaamheid een teken is dat de geest een tekort heeft aan energetische voeding van andere mensen in relaties. Als je eenzaam bent, aanvaard dan dat je alleen bent. Heb er vrede mee, want wat kun je eraan veranderen? Je kunt wegzakken in je eigen eenzaamheid met zelfmedelijdend verdriet.

Maar je kunt ook zeggen:

"Ik ben alleen,

ik ben met mezelf als mezelf

en hoe zou ik het vinden om mezelf te ervaren?"

Dus eenzaamheid is eigenlijk niet echt! 

Het is helemaal niet echt, maar het is een kronkel van de geest.