Kwaadspreken

Kwaadspreken, achter de rug klappen, roddelen , konkelfoezen ... het kan zo leuk zijn om dat samen met iemand te doen. Het smeedt een band. Cees Buddingh wist ook al dat mensen zich zelden zo nauw verbonden voelen als wanneer ze kwaad van iemand spreken.

Je kijkt in feite samen op de andere neer. Het is een oneerlijke manier om jezelf hoger te stellen en de ander te kleineren. Bomans zegt dat 'kwaadspreken een vorm is van zelfwantrouwen en een gevolg is van innerlijke onzekerheid. Door fouten van anderen bloot te leggen, probeert men de afwezigheid ervan bij zichzelf te bevestigen.'

"Wie in je afwezigheid kwaad spreekt, vreest je aanwezigheid" zegt men in Catalonië. Het is dus ook een manier om de rechtstreekse confrontatie met de besprokene uit de weg te gaan. Je vertelt het aan een derde en ontdoet je zo van de spanning en de angst om het rechtstreeks aan de ander te moeten zeggen.

Maar het bevredigende gevoel is slechts van korte duur en verandert al vlug in een bitter gevoel met een wrange, giftige nasmaak. Het wordt algauw een slechte gewoonte waar je moeilijk weer vanaf geraakt. Het vraagt veel discipline om het af te leren.

Ik probeer er vanaf NU op te letten om niets over iemand anders te zeggen wat ik ook niet rechtstreeks in het gezicht zou durven zeggen. Als ik het alleen tegen een derde durf te zeggen, dan weet ik dat ik aan het roddelen ben. Ik probeer ook niet meer te luisteren wanneer anderen aan het roddelen gaan en er niet meer in mee te gaan.

Eenmaal de woorden uitgesproken zijn, beginnen ze ook een eigen leven te leiden. Ze hangen in de lucht en verspreiden zich. Roddel kruipt door de kleinste spleten en wie met u roddelt, zal ook over u roddelen. Ook in China weten ze dat het makkelijker is een kuiken terug in het ei te krijgen, dan laster ongedaan te maken.

Madagascar zei:

Ofwel hou je van iemand
ofwel spreek je er kwaad van.