Tranen

Bewaar je tranen maar voor later
voor als je echt verdriet hebt
zei mijn tante altijd toen ik klein was.

Ik verbeet mijn verdriet en leed in stilte
Zij was volwassen en wist dus toch het beste
wat goed voor me was.

Wat was ik toch dom
om niet te begrijpen
hoe slecht het voor je is
je gevoel te negeren.

Toen ik volwassen was en zwaar depressief
had ik een masker op
Ik had geen gevoel en wist ook niet meer
hoe ik huilen moest.

Pas na jarenlang knokken en therapie
kon ik weer bij mijn gevoel
langzaam brokkelde mijn masker af
en wist ik eindelijk
wie ik werkelijk was.

Nu geniet ik van de dagen
durf ik ook gevoel te tonen
Heb zelfs geleerd te huilen
en ik weet dat niets voor eeuwig is.