Pijn verwerken en loslaten

Ervaringen verwerk je door het uiten van alle emoties die ermee te maken hebben. Veel mensen weten vaak niet waarom ze emotioneel worden (verdrietig, boos, gefrustreerd, eenzaam, jaloers, afgewezen), dus vinden ze de emotie niet terecht, dus krijgt de emotie geen ruimte en wordt er niks verwerkt.

Je ego komt met oordelen, zoals: overdreven, niet reëel, kinderachtig, onredelijk. Je bent je niet bewust van de oorzaak, maar er is absoluut een oorzaak voor elke emotie. Je lichaam zit zo ingenieus in elkaar dat emoties echt niet zomaar komen, voor niks. Emoties komen voort uit een pijn die aangeraakt is door iemand of een situatie in je leven, Nu. De situatie Nu, triggert een ervaring van lang geleden, die je je vaak niet meer herinnert. Een vervelende herinnering, van iets wat jou lang geleden pijn gedaan heeft en wat je nog niet verwerkt hebt. Alles wat je ooit hebt meegemaakt zit opgeslagen in je celgeheugen. De pijnlijke, onverwerkte ervaringen hebben zich als blokkade vastgezet in je lichaam. En telkens als je soortgelijke situaties meemaakt wordt die pijn weer wakker geschud. Je kan de pijn eindeloos blijven onderdrukken en je emoties die ermee gepaard gaan niet uiten, maar steeds zal je weer situaties of mensen aantrekken, die die pijn opnieuw aanraken én op een steeds sterkere, pijnlijkere manier. Tot je de pijn van toen gaat verwerken. Die blokkades veroorzaken emotionele en fysieke onbalans, die als ze er maar lang genoeg zitten ziektes kunnen veroorzaken.

Een andere reactie van veel mensen, als ze een pijn voelen door iets wat iemand doet, is wijzen. “Het is jouw schuld dat ik me nu rot voel”. Op het moment dat je verantwoordelijkheid neemt voor alles wat je raakt, pijn doet, waar je je over opwindt of aan ergert, kan je eraan gaan werken om te voorkomen dat het je in de toekomst wéér zal raken. Als je dan een soortgelijke situatie aantrekt en je staat er neutraal in, ben je er klaar mee. Zoniet, dan zit er nog steeds een onverwerkte pijn, ook al dacht je dat je er klaar mee was. Fysieke pijn wordt meestal onderdrukt met een pijnstiller. Terwijl de pijn juist zo graag gevoeld wil worden. Het is een signaal van je lichaam dat er ergens aandacht voor nodig is.

En ook een veel voorkomende reactie is: naar je hoofd schieten, weg uit je lijf, zodat je de pijn niet hoeft te voelen. Daarom zitten veel mensen in hun hoofd en zijn veel mensen niet geaard. Angst voor de pijn. Maar als je échte vreugde en liefde wilt ervaren zal je ook de pijn moeten aangaan. De één kan niet bestaan zonder de ander.

Hoe?

Als je emoties voelt, probeer dan in je lichaam te voelen waar je het voelt. In je buik? Je hart? Je voet? Je hoofd? Je nek? Het kan overal zitten.

Op het moment dat je ergens in je lichaam pijn of een rot gevoel voelt (doordat je n.a.v. een emotie je lichaam bent gaan scannen, of omdat je gewoon ergens pijn voelt), ga er dan naartoe met je bewustzijn en stuur er liefde en acceptatie naar toe, waarmee je het bestaansrecht geeft. Je blijft er met je aandacht bewust bij. Probeer in de pijn te ademen en probeer de pijn helemaal te ondergaan. Je omarmt als het ware de pijn. Het mag er helemaal zijn. Pijn wil gevoeld worden en de meeste pijnen zitten er al heel lang, vanuit je jeugd of zelfs van je geboorte. Behandel de pijn alsof het een klein kindje is die bij jou komt uithuilen. Als er emoties komen uit ze dan, helemaal, tot het op is. Als je tranen voelt komen: huil! Als je boosheid voelt: schreeuw, scheld en ga stampvoeten! Maar richt het niet op de persoon waar je zo boos op bent. Het is jóuw boosheid. Die persoon kan je wel voor je visualiseren. Blijf bij het gevoel totdat het weg is. Dan heb je écht wat verwerkt en losgelaten. Ook al heb je niet bewust waar het mee te maken heeft. Soms kan je er beelden bij krijgen, maar dat is lang niet altijd nodig voor je verwerking. Je hoeft niet bang te zijn, er kan alleen maar uitkomen wat er inzit.