Er bestaat een korte mythe over hoe je vroeger, als je op weg was naar Athene, voorbij Procrustes en zijn bed moest. Hij legde je dan op zijn bed en als je te groot was hakte hij je voeten eraf. Als je te klein was rekte hij je uit tot je erin paste, net als op een middeleeuwse pijnbank.
De mythe is een metafoor voor hoe we zo gevormd zijn dat we passen in de verwachtingen van onze cultuur en onze familie. De kwaliteiten die tot succes leiden worden uitgerekt - we concentreren ons op de ontwikkeling daarvan. Om ons aan te passen snijden we onszelf af van wat door anderen niet op prijs gesteld wordt en in dat proces verliezen we een deel van ons diepste zelf, onze bezieling. Wat we van onszelf verwerpen begraven we levend in het onbewuste.
Zoek die stille kanten van jezelf, de kanten die, doordat ze niet meer gebruikt werden, zijn weggekwijnd. Waar genoot je van als kind? Verbind je opnieuw met die afgesloten delen van jezelf die belangrijk waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter