woensdag 19 december 2012

Ik heb de eenzaamheid recht in de ogen gekeken


Een inspirerend persoonlijk verhaal van iemand die de eenzaamheid recht in de ogen heeft gekeken en hoe hij met zijn eenzaamheid is omgegaan. Wat hij hiervan geleerd heeft en hoe hij nu in het leven staat.

Eenzaamheid

Ik heb de eenzaamheid recht in de ogen gekeken. Ik kon er ook voor vluchten door me krampachtig vast te houden aan mensen uit het verleden, door verwachtingen te scheppen naar mijn kinderen, door me zoveel mogelijk onder de mensen te begeven, door me op internet-sites te storten, door te proberen een nieuwe relatie op te bouwen, ... Maar intuïtief wist ik dat ik daarmee niet gelukkiger zou worden. Want altijd keer ik terug in mezelf en als ik daar geen vrede vind met het alleen zijn, blijf ik alleen. Het kan niet van buitenaf komen.

Daarom koos ik voor de eenzaamheid. Als ik me vroeger eenzaam voelde, dan vond ik altijd een oorzaak: als ik nu eens gezond zou zijn, kon ik weer lange afstanden lopen met mijn vrienden uit de atletiekclub; als ik gezond zou zijn zou ik weer kunnen uitgaan en mensen ontmoeten; als ik fit genoeg was zou ik me weer kunnen engageren in actiegroepen of cursussen volgen; als die vrouw in die relatie nu eens zo had gereageerd, dan zouden we nog samen zijn; als ik een job zou hebben zou ik me weer nuttig voelen in de maatschappij, als ...

Door studie en meditatie begon ik in te zien dat de eenzame weg een heel goede (en volgens sommigen de enige) weg is om spiritueel te kunnen groeien. En dat was (en is) uiteindelijk mijn grote behoefte: spiritueel groeien.

Met mijn denken was ik eruit, maar gevoelsmatig was ik er nog niet mee rond. Aantrekkelijk vond ik die weg niet. Na mijn burn-out wist ik dat het niet anders meer kon en ik maakte de keuze om een tijd helemaal alleen op pad te gaan. Mensen die het goed meenden met mij heb ik zelfs op afstand gehouden, juist om die weg zuiver te gaan. Na de verkoop van mijn boerderij waren we in een klein dorp in een groot huis gaan wonen omdat ik vier slaapkamers nodig had voor mijn kinderen. Nu ze aan het uitvliegen zijn ben ik terug op de buiten gaan wonen, helemaal geïsoleerd van andere mensen. Ook dit was een bewuste keuze. Ik neem slechts enkele keren per week de auto voor boodschappen en om mijn moeder te bezoeken. Als ik met mijn hond wandel in het nabijgelegen bos, lopen we er altijd alleen. Ik heb zelfs lang getwijfeld om een hond te nemen, juist om geen verwachtingen te hebben dat die mijn eenzaamheid zou doorbreken, ik heb geen vaste telefoon meer zodat ik via de telefoongids niet meer te vinden ben, ik bel niemand op om eens een gesprekje te voeren, ...

Ik leef hier een beetje als een kluizenaar en dat is soms lastig. Maar ik ben erdoor gegaan en nu geniet ik ervan om hier alleen te zijn, in alle rust en stilte. Niet dat ik het soms niet meer moeilijk heb, maar ook dat gaat voorbij. Ik geniet van wat er is: een toevallig gesprek met een man die met een boerenpaard bomen uit het bos aan het slepen was, de buurman die met zijn tractor stopt om een praatje te maken, fietsers die de weg vragen en even blijven praten, de capriolen van mijn hond, de mensen in de winkels die vriendelijk zijn, een toevallige ontmoeting tijdens de boodschappen, de gesprekken met mijn moeder en haar vriend, een vriendelijk mailtje van een lief mens, de weinige uurtjes die mijn zoon (die in Gent studeert) thuis is, de onregelmatige aanwezigheid van mijn andere zoon en zijn vriendin, mijn dochter die soms langskomt, de weinige momenten dat ik soms nog eten klaarmaak voor drie of vier mensen, het wonder van de natuur en zijn seizoenen, de schoonheid van mijn tuin, de overvloed aan groenten en fruit die eruit komen, een douche en een drankje na enkele uren in de tuin of na een wandeling, het plezier van de fotografie, het creatief proces om er iets van te maken, enz.

Allemaal kleine zaken in het leven die vroeger evident waren en die me nu zeer gelukkig maken. Ik weet nu dat ik als mens fundamenteel alleen ben en hoe belangrijk het is om met die zijnstoestand te kunnen leven. Ik probeer gelukkig te zijn met mezelf en met wat ik doe. En alles wat er bovenop komt is een geschenk dat me zeer gelukkig maakt. Andere mensen vullen mijn leven aan, maar vullen het niet meer in. In een toekomstige relatie zal dit ook het basisprincipe zijn: elkaars leven aanvullen, maar het niet invullen. De weg van de eenzaamheid heeft mij vrij gemaakt, met beide voeten op de grond, die zijn leven niet meer laat bepalen door anderen en die juist daardoor de liefde voor alles en iedereen kan omhelzen.  Door die eenzame weg voel ik me ook verlost van die gekke wereld waarin de meeste mensen (soms wel moeten) leven. Ik ben er niet uitgestapt, maar speel er de beperkte rol die ik wil.

Spirituele groei

Spiritueel groei ik al heel mijn leven. Katholiek opgevoed, inspiratie in het christendom en extreem links gevonden om mij maatschappelijk te engageren, door een te druk leven het spirituele wat uit het oog verloren tot ongeveer aan mijn 35 jaar, dan via een reeks new-age bestsellers een nieuwe wereld ontdekt, mij verdiept in het boeddhisme en er ook naar geleefd, ... De eerste confrontatie met CVS in het jaar 2000 heeft alles in een stroomversnelling gebracht. Intuïtief wist ik dat dit een les was waarbij mijn ego een ferme deuk had gekregen. Ook had ik zoveel verloren dat woede en wrok uit de schaduwzijde kwamen. Maar ik was te ziek om nog te vechten tegen het leven en ik kon niet anders dan alles op mij te laten afkomen en gewoon door te gaan. Een periode van aanvaarding volgde erop, de schaduw loste langzaam op en ik ondervond dat ik de ruimte die in mijn leven gekomen was op een spirituele manier invulde. Vanaf 2005 heb ik heel wat cursussen, opleidingen, infoavonden, … gevolgd. Veel gezien, veel meegemaakt, zware confrontaties ondergaan en er sterker uitgekomen. Ook heb ik zeer veel gelezen, zonder oordeel over de schrijver of zijn inhoud. Alles kan voor mij, wie ben ik om te weten wat waar is of niet, maar van geen enkel boek of visie zal ik zeggen: dat is de waarheid.

Intuïtief voel ik aan wat volgens mij mogelijk is of waar ik niet in kan meegaan. Zo creëer ik mijn eigen waarheid, die op zich geen betekenis heeft. Het is enkel voor mij van belang. Net zoals ik het belangrijk vind dat ieder mens zijn eigen waarheid kan vinden en niet de waarheid van een ander mens, een goeroe, een religie, een schrijver letterlijk overneemt of moet overnemen en die dan als zijn waarheid beschouwen. Doen ze het wel, voor mij geen probleem hoor. Ieder mens is vrij en uniek, dus ieder mens kan zijn eigen waarheid al dan niet ontdekken. In het zoeken naar die waarheid kan je echter wel veel inspiratie vinden bij een ander, in een religie, een kerk of waar dan ook. Zo is het bij mij ook gegaan.

Nu ‘weet’ ik gevoelsmatig heel veel en stel me geen vragen meer naar het waarom (het verleden) en het waartoe (de toekomst). Ik weet gewoon wat NU belangrijk is voor mezelf en dat is Leven in het Nu. Zo eenvoudig is dat.

Nieuw leven

En zo ben ik een heel nieuw leven binnengegaan. Een leven dat gebouwd is op eenvoud, creativiteit, studie en meditatie. Gedeeltelijk zelf in mijn voeding voorzien, liefde voor alles en iedereen, dicht bij de natuur en het goddelijke leven.

Eenvoud

Heel simpel: een klein eenvoudig huisje, een kleine auto, een fiets die ik veel gebruik, enkel in huis wat ik nodig heb, geen rommel in huis, eenvoudig en gezond eten, een TV en muziekinstallatie zonder franjes, zuinig met energie, ... Vul zelf maar in.

Creativiteit

Fotografie en het verwerken op de laptop is mijn vorm van om als scheppend mens iets voor mezelf te maken en het naar buiten te brengen.

Studie en meditatie

De voormiddagen breng ik in alle rust en stilte door. Dit zijn de momenten van lezen, schrijven, stilzitten, projecten uitdenken en niet denken.

Zelfvoorzienend

Een groot deel van het jaar eet ik biologische groenten uit mijn tuin. Mijn kippen voorzien mij van scharreleieren. Als vegetariër ben ik zo toch voor een deel zelfvoorzienend. Jarenlang ben ik al bewust vegetariër omdat ik weet dat dit goed is voor mezelf en voor de toekomst van onze planeet.

Liefde voor alles en iedereen

Ik 'weet' dat mijn manier van leven
goed is voor mezelf, de ander en het geheel.

Het geheel? Het wordt stilaan duidelijk dat de aarde en de mensen die erop leven zo niet verder kunnen gaan en dat radicale veranderingen noodzakelijk zijn. Wat mijn taak daarin zal zijn, onder welke vorm is me nog niet duidelijk, maar ik sta ervoor open.

Dicht bij de natuur en het goddelijke leven

Hier heb ik weinig woorden voor, maar wel beelden en muziek.

Meestromen

Ik heb geleerd om me te laten meedrijven op de rivier van het leven zonder verwachtingen, zonder tegenspartelen, iedere dag te nemen zoals hij komt en niet te streven naar geluk. Het kunnen meestromen vol vertrouwen dat het goed is waar ik heen ga (al weet ik dat zelf niet, ga ik wel ergens heen?) is een basis voor veel rust en geluk. Niets meer verlangen en wensen, maar ook geen angst hebben voor wat komt. Ik ben en blijf dezelfde ziel die hier op aarde op een goede manier probeert om te gaan met alles wat IS. En hieruit groei ik. Dat maakt het meestromen ook gemakkelijker.

Auteur onbekend