Eens was er het niets
Het niets was alles
en uit het niets werd het iets geboren
ontstaan uit het zaad van de keuze
de keuze om zichzelf te ervaren
door zichzelf te beperken.
In vorm
in richting
in relatie
in individualiteit.
En dan maken we de reis weer terug
in vorm
in richting
in relatie
en indivualiteit
terug naar de eenheid van alles en niets.
Ik geloof dat onthechten zo zonder meer
geen enkele meerwaarde heeft zonder ook gehecht te zijn.
juist in de vorm, waar je beperking tegenkomt.
Ik kom vanuit grenzeloosheid,
in wezen ben ik niet vast
maar vloeibaar en beweeglijk
Lange tijd heb ik geen keuzes durven maken
beperkingen aan kunnen gaan
omdat ik voelde of ik mezelf, mijn grotere Zelf verloor.
En nu ondek ik de paradox
de keuze maakt
dat ik kan staan, kan scheppen
echt hier kan zijn.
Mijn ziel kan ik niet verliezen
die heeft en zal altijd bestaan.
Maar hij kan zich pas uitdrukken
als ik keuzes maak, en me dus beperk.
En in die beperking mijn grote Zelf hervind,
me hecht en tegelijkertijd weet dat er niets is
om aan vast te houden.
Ik begrijp deze tekst vandaag volkomen.
BeantwoordenVerwijderenDankje..... ontzettend!
Wéér een opstakel opgeruimd.
Ik voel dat ik eindelijk volledig mezelf mag zijn.
Groetjes.