De puzzelmaker

Er was eens een oude puzzelmaker met magische krachten. Het liefste maakte hij toverpuzzels voor de kinderen uit zijn buurt. Deze puzzels waren geen gewone puzzels. Ze hadden magische krachten – als het laatste stukje was aangelegd, begon het plaatje op de puzzel licht te geven, tot groot plezier van de kinderen. Alles wat ze moesten doen was naar het plaatje kijken. Verder niets.

Op een dag overtrof de oude man zichzelf. Hij schilderde de meest betoverende voorstelling die hij ooit had gemaakt, waarbij hij gebruik maakte van magische verf met sterrenstof en speciale kwasten waarvan de handvaten waren belegd met goud. De puzzelmaker was zo opgewonden door zijn creatie dat hij besloot om het plaatje niet in kleine stukjes te snijden. In plaats daarvan wilde hij de kinderen direct de magie ervan laten zien.

Op dat moment kwam er een kleine jongen de winkel binnen, die benieuwd was of de puzzelmaker iets had gemaakt. De puzzelmaker gaf hem opgewonden zijn nieuwe schilderij. De glimlach op het gezicht van de jongen verdween snel. Hij keek teleurgesteld.

Wat heb ik fout gedaan? dacht de puzzelmaker. Maar al snel besefte hij wat er aan de hand was. De kleine jongen had zich verheugd op een puzzel en kreeg nu het eindresultaat.

De puzzelmaker pakte het schilderij. Met dezelfde liefde waarmee hij de afbeelding had geschilderd, sneed hij haar in stukken. Hij deed de stukjes in een doos en gaf die aan de jongen – want die deed niets liever dan stukje voor stukje ontdekken hoe het plaatje eruit zag.

Yehuda Berg

De kracht van kabbala