Het landschap schuift naar de winter toe,
de lucht is vuilgrijs.
Er zijn geen kleuren meer
en alles voelt kil aan.
Je voelt je eenzaam,
Liefst van al sluit je jezelf op
in je kamer,
Alleen.
Je kunt huilen
zonder goed te weten waarom.
Je hebt het gevoel, dat er niemand is
die je echt begrijpt.
Je wacht zonder te verwachten
En toch!
De vlam van de hoop blijft branden,
De hunkering naar de zon blijft.
Je hoopt, dat er iemand is,
een vriend of een vriendin
een ontmoeting
die je weer ontdooit.
En alles weer zin en kleur krijgt.
Alleen verwachting geeft
spanning aan het leven.
Wie niets meer verwacht in het leven
is als een boog zonder koord.
Verwachting ligt in 't leven zelf.
De lente verwacht bloesems
de zomer verwacht de oogst,
de herfst verwacht de kleuren,
de winter verwacht het nieuwe leven.
Verwachting is meer dan een wensdroom,
Er zit een stuk zekerheid in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter