Sloterdijk zegt dat er in het leven,
naast al dat gefilosofeer van ons,
maar drie belangrijke dingen zijn,
met name handelen, lachen en zwijgen.
Handelen
Vele mensen zijn altijd van mening dat 'ze' (de anderen) er iets aan zouden moeten doen of dat 'men' er iets zou moeten aan doen. Is het niet wijzer zelf iets te doen? Ik weet dat niet iedereen die een steen in de rivier wil verleggen, in staat is een groot rotsblok te verzeulen. Verleg dan een keitje, maar zeg niet voortdurend dat 'ze' een steen moeten verleggen. Een mens kan veel realiseren in zijn leven als hij maar ophoudt als een volleerd boekhouder telkens te vragen wat hij ervoor krijgt.
Ik heb altijd geloofd in de wijze raad van de Chinezen: plant geen grote bomen - plant kleine bomen en laat ze groeien. Iedereen kan een klein boompje planten. Boomke groot, manneke dood? Inderdaad maar dat manneke leeft voort in die boom. Doe iets voor hen die na je komen. Dit is geen anonieme massa, dat zijn je kinderen en kleinkinderen.
Lachen
Vergeet in het leven niet te lachen, het is een unieke gave van de mens. Dieren lachen niet. Lachen is relativeren, niet te zwaar tillen aan dingen die we toch niet kunnen oplossen, het zijn niet te ernstig opnemen. Ik vind de wereld veel te serieus, terwijl de lach het beste voedsel is voor de ziel. Lach omdat je ziet hoe 'geestig' het allemaal is, een beetje 'esprit' doet zoveel rimpels in dit bestaan verdwijnen. Ernst is dodend omdat zij altijd zichzelf herhaalt. Ware ernst moet gepaard gaan met een glimlach.
Zwijgen
Dat heeft twee betekenissen. Een oude vriend heeft me geleerd: geef ze allemaal gelijk en je bent er direct vanaf. Ik heb dat in mijn leven dikwijls toegepast. Als iemand met mij in discussie wil gaan, dan prijs ik hem om zijn diepe inzichten, zwaai hem lof toe om zijn uitgebreide geleerdheid en druk er mijn vreugde over uit dat er nog zulke bekwame zielen in dit bestaan rondwaren. Apetrots gaat hij naar huis. Zwijgen ook ten opzichte van het bestaansmysterie, verwonderd kunnen opkijken naar de sterren, verbaasd zijn bij een ontkiemende kastanje en alle levensfilosofie lezen in de ogen van een kind: de echtheid, de authenticiteit van de directe ervaring. Daar passen al die woorden niet bij, al dat zijnde en dat bovenzijnde, die categorische imperatieven, die platonische ideeën en die ultieme waarheden. Ach, denk ik vaak, geef mij maar een religie zonder woorden, schrijf mijn filosofie maar met muzieknoten.
Ulrich Libbrecht - Met dank aan het leven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter