Ik ben weer terug op aarde en weet niet wie ik ben.
De toekomst is versluierd.
Een toekomst die ik zelf gekozen heb
maar waarvan ik de inhoud niet meer ken.
De maan ligt aan je voeten (je spiegel)
De wet ligt op mijn schoot.
Ik ben weer terug op aarde, terug na een eerdere dood.
Ik sta nu op een kruispunt, er is nu goed en kwaad.
Ik moet nu leren lezen wat er voor mij
in die wetten geschreven staat.
Ik heb ze zelf geschreven, dat weet ik nu niet meer.
Maar de kracht van wat geschreven staat,
bewijst zich telkens weer.
De sluier van het water dat brengt mij bij mijn persoon,
het water gaat naar later, de toekomst heel gewoon.
De grote rivier die ik moet varen, die heeft haar eigen stroom,
zij zal het leven en het duel verdragen en voedt mijn levensboom.
Er zijn veel zijrivieren maar dit water loopt nooit terug omhoog
"mijn karma" zal haar steeds blijven voeden
Deze rivier staat nimmer droog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter