Eenzaamheid

Een van de vele vormen van eenzaamheid is

een herinnering hebben en er niet kunnen over praten.

Brigitte Bardot

Het hoort erbij. Je kunt erdoor groeien. Die periodes van eenzaamheid zijn juist goed voor je. Je hebt eenzaamheid nodig om je te differentiëren in eenzaamheid kun je je afzetten tegen de meute of tegen dingen die je achter je wilt laten, om zo je eigen weg te vinden. Je wordt gedwongen naar jezelf te kijken, je te ontwikkelen. Je groeit ervan.

Het probleem is dat we er bang voor zijn. Eenzaamheid doet pijn en dat vermijden we liever. En dus passen we ons maar weer aan, om ons niet eenzaam te hoeven voelen.

Lang heb ik gedacht dat anderen mijn onvervulbare gevoelens van leegte (lees eenzaamheid) - konden opvullen. De ander moest mij iets geven waardoor mijn eenzaamheidsgevoelens als sneeuw voor de zon zouden moeten verdwijnen. Dat de ander daar nooit aan kon voldoen bevestigde en bekrachtigde alsmaar mijn eenzaamheidsgevoelens. Ik ben alleen, niemand begrijpt mij, niemand houdt van mij. Mijn onwetendheid hierin maakte dat ik me erdoor liet leiden en beheerste mijn leven. Ik heb heel lang niet mijn behoeften geweten. In de loop van mijn leven heb ik geleerd mijn behoeften te onderdrukken. Eenmaal bewust hiervan leerde ik om mijn pijn aan den lijve te voelen en mijn gemis onder ogen te zien.

Het toe laten van mijn eenzaamheidsgevoelens confronteerde mij met te beseffen dat mijn gevoelens van leegte niet door een ander opgevuld kon worden, maar door het leren accepteren dat, me in de steek gelaten voelen, me verloren voelen, me afgewezen voelen, me niet goed genoeg voelen enzovoort. Het leerde mij dan ook wat mijn behoeftes waren. Het besef dat ik een wezenlijk verlangen bij mij draag, een verlangen naar verbinding met mezelf en de ander, naar verbondenheid met de wereld.

Eenzaamheid omarmen

Denk niet de hele tijd dat je er vanaf moet. Durf het risico te nemen om de leegte in te duiken. Het is alleen maar het onbekende, het niet-vertrouwde waar we bang zijn. Als je het toelaat, dan neem je daarmee de eerste stap om er weer overheen te komen.

Soms lijkt mijn eenzaamheid zo overweldigend, dat ik er als het ware niet 'in' durf te gaan. Ik zoek dan verzachting en afleiding op alle mogelijke manieren om maar niet te hoeven voelen hoe pijnlijk mijn eenzaamheid eigenlijk is. Bijvoorbeeld door me onder te graven in allerlei activiteiten en contacten. Het lijkt dan of ik niet eenzaam ben, maar diep van binnen heb ik het gevoel dat hij op de loer ligt om mij in een onbewaakt ogenblik bij de keel te grijpen. Eigenlijk ben ik vaak bang voor mijn eenzaamheid en is het voor mij alleen te behappen als ik mij onmiddellijk verbind met andere eenzame zielen. Dit doe ik bijvoorbeeld door te zeggen: 'Ik ben eenzaam, maar dat ben ik niet alleen. Ieder mens is immers eenzaam.' Hiermee houd ik het fysieke knagende gevoel van mijn existentiële eenzaamheid bij mezelf weg.