We vinden in de natuur een staat van leven die vergelijkbaar is met ons eigen leven. Ook in ons gaat het licht aan en uit. Ook wij kennen innerlijke warmte en koude. Blijheid in ons is de zon, verdriet is de regen, onrust de wind.
Het is mooi om te zien hoe in de Schepping de mens verbonden is met de wereld om zich heen. Hoe de bomen samen met ons gezond of ziek zijn, en samen met ons verouderen. Overal in de natuur vinden we de herkenning van een samenhang in een geheel, en het geeft een goed gevoel om die samenhang af en toe te overwegen, en te weten dat we een stukje van de sterren zijn, van de maan, van de zeeën en de rivieren, de bergen, de dalen, de bossen en het platteland.
Dat overwegen heft iets in ons op van de alleenheid die we weleens voelen.
Toon Hermans in 'Gewoon God' van Mieke Mosmuller
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter