zondag 4 maart 2012

Hoe dikwijls


Hoe dikwijls stond ik op het punt
Van breken
En brak ik zonder het zelf te weten
Beloftes die ik ongemerkt gemaakt had
Door heel vriendelijk onduidelijk te zijn.

Hoe dikwijls stond ik op het punt
Van weggaan
Maar bleef ik om niemand 
voor het hoofd te stoten
Of had ik mijzelf stilzwijgend opgesloten
Achter een plaatselijk angstvallig rookgordijn.

Hoe dikwijls stond ik op het punt
De waarheid
Of wat daarvoor doorgaat te vertellen
Maar hield ik me in omdat ik bang was
Voor de gevolgen van en wat
Men zeggen zou.

Hoe dikwijls stond ik op het punt
Te leren
Leven met een gebrek aan zelfvertrouwen
Waardoor ik met iedereen rekening bleef houden
Tot ik zelf niet goed meer wist wat ik nou wou.

Herman van Veen

1 opmerking:

Laat een reactie achter