Trein

Ooit stapte ik in een “trein” en kende de bestemming niet

Met een koffer vol dromen, maar ook zoveel onbekend verdriet.

Op de rail, in sneltreinvaart, raakte ik innerlijk verscheurd

Flitsen van Licht, maar ook in duisternissen meegesleurd.

Tal van momenten voelde ik me nergens meer thuis.

Maar ik wist innerlijk: deze trein brengt mij naar Huis

Nog vaak werd ik op het verkeerde spoor gebracht

Misgeïnterpreteerde woorden, omgekeerd gedacht.

Mijn koffer bleek overvol met herinneringen

Die probeerden zich aan mij op te dringen

Op tussenstations mocht ik steeds bagage achterlaten

Al voelde ik me ondanks dat, nog eenzaam en verlaten.

Gelukkig bleek ik niet alleen in deze trein

Warme, lieve mensen deelden innerlijk ook mijn pijn

Als ik onzeker weer eens vroeg naar deze bestemming

Keken ze mij zwijgend aan, en verdween gevoel van beklemming.

Dan besloot ik toch maar door te reizen, Samen en alleen

Langzaam werd het steeds ietsjes lichter om me heen.

Liet steeds meer achter me, vrijer, ervaarde hernieuwde zekerheid

Alleen in deze trein mag ik
dankbaar terug naar God's Eeuwigheid.