Daar waar de geest tot rust komt, gekalmeerd door de aanraking van de natuur, ver weg van het menselijk leven, hoe belangrijk zijn daar nog de dwaasheden, de ergernissen van de sociale maalstroom van werk en spel? Wat doet het er daar nog toe of we in een of andere onbeduidende strijd faalden of succes hadden, wanneer we het door die van vrede oververzadigde atmosfeer bezien?
Wat maakt het uit dat we kleinerend behandeld werden door de één of geprezen door de ander? Door afstand te nemen van die maalstroom, door onszelf los te maken van die woelige wateren, krijgen we er opnieuw zicht op en we zien wat een kleine rol deze uiterlijke dingen in ons ware leven zouden moeten spelen.
De Plaats van Vrede,
geschreven in de jaren 20.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter