Je woede herkennen

In Plum Village vertelde een jongen me eens
het volgende verhaal.

Toen hij elf jaar was, was hij heel boos op zijn vader. Als hij viel en zich bezeerde, werd zijn vader altijd kwaad en begon hij tegen hem te schreeuwen. De jongen zwoer zichzelf dat hij later niet zo zou zijn.

Maar een paar jaar geleden viel zijn jongere zus van de schommel toen ze aan het spelen was en bezeerde haar knie. Het bloedde en de jongen werd heel erg boos. Hij wou tegen haar schreeuwen 'Hoe kan je nu zoiets stoms doen?', maar hij hield zich in. Omdat hij geleerd had zich bewust te zijn van wat er in hem omging, ging hij zijn woede herkennen en hoefde hij er niet naar te handelen.

Toen hij zag dat er een paar volwassenen waren die zijn zusje troostten en haar wond verzorgden, liep hij langzaam weg en keek diep bij zichzelf naar binnen. Plotseling realiseerde hij zich dat hij precies zoals zijn vader was en dat hij, als hij er niets aan deed, op zijn beurt zijn woede weer aan zijn kinderen door zou geven.

Een opmerkelijk inzicht voor een elfjarige jongen!

Tegelijkertijd zag hij dat zijn vader, net als hij, misschien ook maar een slachtoffer was omdat hij de zaadjes van woede weer van zijn ouders had doorgekregen. Doordat hij aandachtig en diepgaand had leren kijken was deze jongen in staat zijn woede tot inzicht te transformeren.

Thich Nhat Hanh