Voor de liefste onbekende
Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken.
Ik dank de sterren en de maan
dat iedereen die komt en gaat
de diepste sporen achterlaat, behalve jij,
dat jij mijn deuren, dicht of open,
steeds voorbijgelopen bent.
Het is maar goed dat je me niet herkent.
Kussen onder straatlantaarns
en samen dwalen door de regen,
wéér verliefd zijn, wéér verliezen,
bijna sterven van verdriet
dat hoeft nu allemaal nog niet.
Ik ben nog niet aan ons gehecht.
Ik kijk bepaald niet naar je uit.
Neem de tijd, als je dat wilt.
Wacht een maand, een jaar,
de eeuwigheid en één seconde meer
maar kom, voor ik mijn ogen sluit.
Voor de liefste onbekende gaat over een persoon die wacht op zijn ware liefde, die er naar verlangt maar ook blij is dat hij die persoon nog niet gevonden heeft omdat hij niet gekwetst wil worden. Geschreven door de dichter Ingmar Heytze
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter