Hoe je wordt verleid door je eigen supermarkt

Wil je de kneepjes leren van subtiele, menselijke beïnvloeding. (marketing) Je hoeft niet verder te lopen dan je eigen supermarkt. Behalve levensmiddelen, ziet de scherpe observeerder er een bonte verzameling manipulatietechnieken uitgestald. Laten we ze eens nalopen.

Allereerst het winkelwagentje. Dat bestaat al sinds 1938 en is ontworpen om jou zoveel mogelijk te laten kopen. Ondervakjes, tussenvakjes, bovenvakjes, kinderzitje, haakjes. Pak jij een mandje? Geeft niks, ook dan koop je waarschijnlijk meer dan je nodig hebt. We lopen verder.

Het is je vast wel eens opgevallen dat je de lekker geurende bloemen en vers banket aan het begin van de supermarkt vindt. Die geuren geven je direct een fijn en veilig gevoel en zullen je eerder stimuleren om impulsaankopen te doen.

Verder zullen de aangename temperatuur, genoeg ruimte en ontspannen muziek maken dat je langer wilt blijven hangen. Drukke, overvolle ruimtes met botsende winkelwagentjes willen de meeste mensen zo snel mogelijk ontvluchten. Een supermarkt moet groot zijn. Klassieke muziek stimuleert overigens de verkoop van duurdere, exclusieve producten.

(Om bovenstaande redenen gebruiken ziekenhuizen overigens een tegengestelde truc: kille kamers met ongezellig licht en matig eten maken dat je zo snel mogelijk beter wilt worden om naar huis te gaan.)

Ben je niet zo gevoelig voor sfeer? Dan is hier volgende truc: de meest essentiële voedingsmiddelen - zoals zuivel en groenten - staan vaak achterin de supermarkt. Je moet dus sowieso de hele supermarkt doorlopen om die te vinden. Klanten worden zo door de supermarkt gestimuleerd om alle schappen langs te lopen. In sommige supermarkten word je door de inrichting zelfs gedwongen om alle gangen af te lopen. Verkoop technisch is het zinnig elke wandelgang met meerdere soorten boodschappen te vullen. Liefst in een logische combinatie. De kans dat je het ene product nodig hebt, maakt misschien ook dat je een ander product koopt. Als je toch al een biertje koopt, waarom dan geen zakje borrelnoten?

De artikelen waarvan de supermarkt wil dat je ze koopt (omdat ze duurder zijn en de omzet verhogen) staan op ooghoogte. B-producten en producten met grote verpakkingen (waardoor ze relatief goedkoper zijn) liggen onderaan. Exclusieve en dure producten worden vaak opzichtig aan de uiteinden van een gang aangeboden. Je kinderen worden ook gemanipuleerd, alles wat zij interessant vinden ligt op hun ooghoogte, zodat zij jou wel herinneren aan wat je zelf niet nodig hebt.

Daarnaast vind je overal aanbiedingen. Mensen krijgen universeel een warm gevoel van verrassingen, cadeautjes en aanbiedingen. Al scheelt het soms maar 5 cent, toch triggert het schreeuwende aanbiedingskaartje dat het product ons opvalt en zijn we eerder geneigd het te proberen. Een andere truc is om een product dat niet in de aanbieding is, te plaatsen in de bakken waar normaliter de aanbiedingen staan. Op die manier nemen veel mensen onterecht aan dat het niet afgeprijsde product wel in de aanbieding is. Albert Heijn doet dat vaak.

Ben je de hele supermarkt door? Zelfs bij de kassa ben je niet veilig voor manipulatie. Tijdens het wachten krijg je ruimschoots de kans om je te verlekkeren aan snelle snacks, zoetigheid, sigaretten, slechte tijdschriften en leuke aanbiedingen.

'Weet je wat, ik neem dit strak geprijsde doosje bonbons

voor de buurvrouw mee.'

Dan wordt er gevraagd naar je bonuskaart. Uiteraard heb je die want je wilt die korting niet mislopen. Daarnaast zorgt die kaart gevoelsmatig voor extra binding tussen jou en de supermarkt.

Marcelino Lopez