Moeder Aarde

Jij eens zo mooi en ongeschonden
Maar nu verkracht
en van veel schoonheid ontbonden.
Door ieder wezen en leven,
werd je aardse kracht langzaam verdreven.

Je wouden zo groen als zij waren.
Nu ontgonnen tot verderfelijke bladen.
De lucht waarvan zij leefden
en die jij met liefde gaf.
Is nu vervuild als as van vervloekt kaf.

Zij zijn het die de aarde niet respecteren
Ze zullen het helaas nooit leren
Respect hebben ze immers nooit
Mooie moeder aarde,
Godin aller tijden.

Het is nimmer te laat,
om het kwaad te bestrijden.
Denk hoe klein en onbezonnen
grote wonderen worden gewonnen.
moeder aarde Godin aller tijden,
wij kleine zielen kunnen jou bevrijden.

En bedenk o kleine zielen.
Begin bij je zelf
en het wonder zal geschieden.

Moeder aarde,
schepper die het ons zal verbieden
Met harde hand zal de gedachte
duidelijk worden gemaakt.
Ook al zal daardoor
de onschuldige worden geraakt.

Zo is het altijd geweest
en zo zal het altijd zijn.
Het is onze eigen schuld
al die ellende en pijn.
De mens heeft overduidelijk
de zwakte bewezen.
Laat hun nu maar voor
jouw aardkracht vrezen.

Want als het licht van de vrede
niet meer in ons hart zal schijnen.
Zal ook jouw kracht
op een dag verdwijnen.