Het kind in mij

Ik hoor 't roepen van een kind
Het voelt zich zo alleen
Ik hoor het huilen, onbemind
Ik kan er niet omheen.

Het schuilt en tegelijkertijd
Kermt het van de pijn
Uit wanhoop en onzekerheid
Wil zij er niet meer zijn

Mijn hand reikt uit, zij klampt hem vast
Wil haar zo graag bevrijden
Zo bleef ik daar heel dicht bij haar
Om met haar mee te lijden.

Zo loopt het leven door
En ik loop altijd met haar mee
Dan zij achter, ik weer voor
Maar zelden met zijn twee.

Nu heb ik haar beloofd
Dat waar ik ben en ik zal gaan
Ik de kracht in haar wil zijn
Aan haar zij zal staan.

Mijn hand nam die van haar
Zij nam voorzichtig die van mij
We liepen weg van daar
Ik met haar, zij ook met mij.

In alle jaargetijden
Kunnen wij in 't leven staan
Danzullen wij getweeën
In liefde samengaan.

Uit liefde voor het innerlijk kind,
Ingeborg van den Vrijhoef-Pellens