Er was eens een golf op de oceaan. Op een goede dag richtte hij zijn aandacht voor de verandering eens naar binnen en ontdekte dat hij uit louter water bestond. Hij zag in dat zijn uiterlijke vorm en functie slechts een tijdelijke uitdrukking was van de eeuwige en ondoorgrondelijke oceaan! Zijn bezorgdheid om weer af te nemen in omvang verdween als sneeuw voor de zon. Hij wist immers dat hij in wezen één was met de onbegrensde oceaan en dat hij later als vanzelf weer een nieuwe vorm zou aannemen.
Geleidelijk aan vereenzelvigde hij zich met zijn ware, onbegrensde aard en werd daardoor heel gelukkig. In zichzelf had hij de ware levensvrijheid ontdekt. Spontaan wilde hij zijn geluk delen met zijn broertjes en zusjes golven. Hij ried enkele van hen aan om hun aandacht voor de verandering ook eens naar binnen te richten. Zij volgden zijn welgemeende advies op en werden zich eveneens bewust van hun onbegrensde aard. Ook zij voelden zich daardoor heel gelukkig en vervuld. Doordat ze zich zo ontspannen voelden, zagen deze golven in dat alle golven op de hele oceaan in wezen niets anders zijn dan water! Ze voelden zich diepgaand verbonden met al hun medegolven en natuurlijk met de oceaan als geheel.
Het goede nieuws over hun onbegrensde aard en gemeenschappelijke essentie verspreidde zich als een lopend vuurtje over de hele oceaan en binnen een mum van tijd hadden alle golven het door:
In wezen waren zij allen één ...
Als bij toverslag maakte dit een eind aan de onderlinge afgunst en egoïstische strijd die tot dan toe een alledaags verschijnsel waren geweest. Door het inzicht in hun ware aard hingen alle golven spontaan een harmoniemodel van de werkelijkheid aan, en leefden daardoor in harmonie en vrede en de wereldwijde gemeenschap van golven beleefde daardoor een periode van ongekende voorspoed, geluk en vooruitgang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter