Loopmeditatie

We lopen de hele tijd, maar meestal is het meer rennen. Onze haastige stappen drukken angst en verdriet op de aarde. Als we een stap in vrede kunnen zetten, kunnen we er ook twee, drie, vier en dan vijf zetten, voor de vrede en het geluk van de mensheid en de aarde.

Onze gedachten springen vaak van de hak op de tak, als een aap die van de ene naar de andere tak slingert zonder te rusten. Gedachten hebben miljoenen wegen en trekken ons voortdurend naar de wereld van de vergetelheid. Als we ons looppad kunnen veranderen in een meditatiepad, nemen onze voeten elke stap in volle aandacht. Onze ademhaling is dan in harmonie met onze stappen en onze geest komt vanzelf tot rust. Met elke stap worden we vrediger en blijer en creëren een stroom kalme energie die door ons heen stroomt. Dan kunnen we zeggen: ‘Met elke stap waait er een milde bries.’

Thich Nhat Hanh

'De geest kan naar duizend kanten afdwalen.

Maar op dit mooie pad loop ik in vrede.

Met elke stap waait een milde bries.

Met elke stap bloeit een bloem.'

We lopen heel wat af, elke dag weer opnieuw. Meestal lopen we doelgericht, ergens naartoe. Naar de koelkast, naar de auto, naar je werk. Loopmeditatie is lopen om te lopen. Al onze aandacht is gericht op het lopen zelf.

Met aandacht

Elke stap zetten, de voetafdruk voelen op de aarde, opmerken hoe de voet zich afwikkelt. In het begin is het vreemd, onwennig om zo te lopen. Na enige tijd word je vanzelf kalm. Als je een tijdje zo gelopen hebt, kun je je aandacht verleggen naar je omgeving. Je zintuigen gebruiken. Voelen hoe een vleugje wind langs je haren strijkt, het geritsel van bladeren opmerken, de geur van het bos ruiken.

Door te lopen in stilte en je aandacht te richten op wat je ziet, hoort en voelt, zul je ervaren dat het rustiger wordt in je hoofd. Het helpt je om in het Hier en Nu te zijn. Het samen met anderen in stilte lopen versterkt deze ervaring.

Thich Nath Hanh, Vietnamese boeddhistische monnik en Zenmeester, zegt over loopmeditatie:

"Het belangrijkste van lopen is het lopen en niet het aankomen. Loopmeditatie is niet een middel, het is het einddoel. Iedere voetstap is leven, iedere voetstap is vrede. Daarom hoeven we ook niet gehaast te lopen. Daarom zetten we langzamere stappen. Loop, maar loop niet. Loop, maar laat je niet door een of ander doel opjutten. Als we op deze manier lopen, komt er vanzelf een half-glimlach op ons gezicht."