Doornroosje spiritueel bezien

Een sprookje plaatst innerlijke krachten en machten buiten ons. Daardoor worden ze zichtbaar.

We leren volgens Carl Jung inhouden pas kennen, als we ze projecteren, en dat doet het sprookje voor ons.

Bovendien wordt in het sprookje het goede beloond en het kwade bestraft, terwijl uiteindelijk het goede overwint: het sprookje loopt goed af.

Aan de hand hiervan beleeft het kind zijn eigen processen, terwijl het gunstige verloop van het verhaal waarschijnlijk zijn vertrouwen in het leven gunstig beïnvloedt. Liefde is de sleutel tot de oplossing van de moeilijkheden die de held in sprookjes tegenkomt. Het sprookje is een soort blauwdruk van de ontwikkeling van het individu en van de mensheid in zijn geheel. Bewustwording blijft het sleutelwoord.

Spiritueel verklaard:

Doornroosje symboliseert de ziel, die op aarde komt om haar weg door deze moeilijke verwarrende wereld te vinden.

Zij wordt bij de geboorte door de 12 feeën reeds gezegend met elke Goddelijke zegen die de ziel nodig heeft om het leven op aarde te kunnen doorstaan en tenslotte haar innerlijke doel te kunnen bereiken. Alleen dan brengt die ene, boze 13de fee, problemen. Wanneer Doornroosje 16 jaar zal worden en geen kind meer zal zijn, dan zal zij sterven; met andere woorden: dan zal ze in de macht van het (valse) ego komen, die de ziel verhinderen zal, haar doel te bereiken, wanneer de kindertijd voorbij is.

Het spinnewiel, dat de draden van het levensweb spint, waarlangs de ziel haar weg door het leven gaat, is hier het symbool van. Wij vinden dit motief in de meeste sprookjes terug, altijd is er een kracht, die de ziel tracht te verhinderen haar goddelijke weg te gaan; soms is het de stiefmoeder, soms een reus, een heks, een wolf of een boze fee. Maar altijd verbeeldt het die duistere krachten in de mens zelf, die zijn hoogste wezen verhinderen zijn doel te bereiken. De mens komt steeds sterker in de macht van zijn ego, zodat langzamerhand zijn ziel, zijn werkelijk diepste wezen in slaap valt, onbewust van zichzelf, zijn eigen schoonheid en kracht.

Doornroosje prikte zich dus aan de spoel van het spinnewiel en meteen viel zij in een diepe, diepe slaap. Allen sliepen met haar in, haar ouders en bedienden, de koks en keukenmeiden en alle wachten die buiten aan de poort stonden. Om het paleis groeide een steeds dichtere, ondoordringbare doornen rozenhaag, waardoor niemand heendringen kon; een ieder die het probeerde bleef halverwege steken.

Wanneer de mens innerlijk slaapt, innerlijk niet van schoonheid vervuld is, dan weerkaatst hij dat ook naar buiten, zodat ook zijn gehele omgeving als dood wordt en alle schoonheid en inspiratie mist.

Velen leven en sterven op aarde zonder zich zelfs ooit van hun ziel bewust te zijn geworden. Zolang de mens nog onbewust is van zijn ziel, leeft hij uitsluitend ten behoeve van zijn lichamelijke en verstandelijke emoties en beperkt al zijn ervaringen in het leven daartoe. En de mens die innerlijk als dood is, wordt uiterlijk stekelig en onvriendelijk en steeds moeilijker toegankelijk voor hen, die toenadering tot hem zoeken. Vandaar de doornen rozenhaag, die steeds dikker wordt, zodat ieder die de ziel wil benaderen er in blijft steken.

Maar toch is het zijn ziel of met andere woorden de Goddelijke Kracht, het goddelijke in hemzelf, die hem in staat stelt te leven, te ervaren en te denken, ook al is hij zich niet bewust van die kracht.

Dan komt de grote dag, de dag van de bewustwording, de dag waarop de ziel zich van zichzelf bewust wordt, waarop zij de vreugde ervaart haar eigen schoonheid te herkennen. En die bewustwording, die openbaring van zichzelf komt tot haar door middel van het All, het Goddelijke, hij leert zichzelf kennen zoals hij is, hij ziet zijn diepere Goddelijke Wezen, het hogere Zelf. In het geval van Doornroosje is het de prins, die haar die openbaring brengt, hij die zich met zijn zwaard een weg baande door de doornen, alhoewel de haag zich als vanzelf reeds opende en haar wakker kuste.

Doornroosje ontwaakt en begint zich te verwonderen, het eerste teken van het bewust worden der ziel ...