Spiritueel leven

Leven is het steeds weer leren van onze lessen, waar we fouten mogen maken maar er ook weer van moeten leren. Spiritueel zijn is in wezen niets meer dan luisteren naar onze innerlijke ik. Veel mensen zien spiritueel leven als zweven en niet reëel, maar dat is niet waar. Al kan het natuurlijk wel gebeuren, toch is dat niet nodig.

Leeft men spiritueel dan kijkt men anders naar het aardse leven, dat veel dingen alleen maar uiterlijk zijn. En alleen de innerlijke rijkdom nemen we mee naar een volgend leven. Al het andere is vergankelijk, en blijft dus als waardeloos voor ons zelf hier. Deze mensen zien de buitenwereld als een spiegel voor hun innerlijke wereld. Men gelooft in meerdere levens, en in een levensopdracht, die men in de zovele levens moet vervullen. De levensopdracht krijgen we te zien als we weer gaan incarneren. Dan kiest onze ziel de juiste ouders ervoor uit, waar ze hun lessen kunnen leren. Het is dus kijken naar zielen en niet het omhulsel.

Alle zielen zijn gelijk en met elkaar verbonden, met allemaal het zelfde doel te leren en weer in harmonie met hen zelf te komen. Dus kunnen dezelfde zielen vele levens met elkaar verbonden zijn, om steeds weer dezelfde les te moeten leren. Daarom kunnen mensen je toch het gevoel geven bekend te zijn.

De levensopdracht ligt opgesloten in onze ziel, we kunnen dus door meditatie steeds ons zelf afvragen wat moeten wij nu doen. Zo kunnen we dus gaan leren luisteren naar die opdracht, want steeds zal ons dat stukje bekend worden wat we nu nodig hebben. Dus bij elke vraag waar we mee zitten zouden we dus naar binnen kunnen keren en ons zelf die vraag gaan stellen, en dan het juiste antwoord ervoor te krijgen. Want alleen wij zelf weten alle antwoorden die goed voor onszelf zijn. In het begin is het wat moeilijk want de antwoorden kunnen erg afwijken van wat we gewend zijn.

Bij het ego denken is vooral macht, hard werken en vergaren erg belangrijk.

En bij ziels denken is het gebaseerd op gelijkheid en respect en vooral in stilte leren leven en loslaten. En vooral op emotionele rijkdom en in harmonie met jezelf zijn. Dit geeft een echt goed gevoel van vrede en rust. Men oordeelt dan ook niet over anderen, omdat men niet weet wat die ander zijn les is.

Ook zijn er zielen die een opdracht krijgen om het andere heel moeilijk te maken. Soms zelfs met mishandeling, macht en manipulatie, wat toch ook een gevolg is van eerdere levens. Die treft dan meestal een ziel die juist moet gaan leren voor zichzelf op te gaan komen, en grenzen te leren aangeven. Zo zijn er dus altijd de juiste zielen om ons heen die ons weer helpen met onze levensopdracht. Want hebben we die les geleerd dan verdwijnt die ziel weer, en komen er weer andere voor nieuwe lessen. Men kan dus weg lopen van die eerste ziel, maar we zullen merken dat we dan toch weer een gelijksoortige ziel tegen zullen komen, want we hebben die les niet geleerd.

Wat men zeer veel ziet is bij mannen die slecht met hun gevoel overweg kunnen, dat voelen ze zich een watje. Maar juist dat gevoel het vrouwelijke hoort er ook bij, beide delen geven harmonie in de man. Zo is het ook bij vrouwen, die dus het mannelijke deel vergeten zijn omdat ze alles alleen met gevoel doen, ze kunnen dus geen nee zeggen en hun grenzen aangeven of gewoon rationeel vertellen wat ze willen. Zo is een geest net een computer, men leert van jongs af aan dingen, die men je toen gaf vanuit hun eigen wijsheid. Maar past dat nu nog wel bij je eigen wijsheid, vaak niet nu dan kan en mag je dat altijd veranderen. Programmeer dan je geest naar jouw eigen wijsheid en blijf dit steeds aanpassen, het veranderd steeds. Ook hoor je veel ja maar dat heb ik van mijn bijvoorbeeld mijn ouders geerfd. Eigenlijk verschuil je jezelf dan ergens achter, want je kan en mag altijd dat patroon doorbreken. Want juist dat zijn dan weer lessen voor je. Je kan en mag altijd jezelf veranderen, maar je kan en mag NOOIT een ander veranderen. Verander je dus zelf dan veranderd de wereld om je heen ook. Bij de computer verander je toch ook een verouderd programma, doe dat dan ook bij je geest. Misschien iets moeilijker en minder snel maar het gaat net zo goed.

Ook hoor je veel dat men het niet bewust doet. Maar ook voor ons onbewuste, zijn we helemaal zelf verantwoordelijk. Als we dus leren heel bewust te leven, maken we dus zulke fouten niet meer. Want als we niet bewust willen leven dan zijn we erg bang voor onszelf. En het geeft dan ook vaak macht over anderen, maar eigenlijk hebben wij geen macht over onszelf. Het betekent ook dat je anderen niet respecteert, maar je hebt zeker geen respect voor jezelf. En zolang je geen respect, liefde en waardering voor jezelf hebt, besef dan dat ze dat ook niet voor jou kunnen hebben. Soms is het nodig dat men een tijdje alleen is, om eens goed naar jezelf te gaan luisteren, loop daar dan niet voor weg, want dan vlucht je voor jezelf weg. Dan kan je wat veranderingen in je leven aan te brengen, dan verandert het leven zelf ook weer.

Ook onvoorwaardelijke liefde is iets wat uit je ziel komt, want die verlangt er nooit iets voor terug. De ziel weet dat alles wat hij uit zendt, drievoudig een keer zal terug komen. Het ego gevoel van liefde wil er altijd gelijk wat voor terug hebben. Gedachten kracht is ook heel erg sterk, men kan er mensen mee helpen, maar ook grote schade toe brengen. Stuur daarom dus steeds alleen positieve gedachten weg, want ook dat komt eens weer bij je terug. Ook kan je mensen goed helpen door er soms alleen maar te zijn en te luisteren. Ook hier het verschil van het ego dat er alleen maar fysiek bij is, en de ziel die het met gevoel doet. Men kan mensen bijvoorbeeld gewoon eens vragen hoe ze zelf denken het op te lossen, vaak is dat al genoeg. Zo kan je ook erg goed om gaan met ernstig zieke mensen, vraag gewoon wat ze willen dat je doet. Besef dus wat het ook is, het is altijd ieder zijn eigen waarheid, en heb daar respect voor. Probeer er over te praten als er verschillen zijn. Zo kunnen pijn en ziektes ook signalen zijn, voor onderdrukte emoties, maar laat er ook serieus naar kijken. We willen ze liever niet, en gewoon door gaan, maar door ze te onderdrukken verdwijnen ze niet. Neem er tijd en rust voor om ze te bekijken en verwerken. Het zal niet allemaal gemakkelijk zijn, maar het levert op de lange termijn wel een beter gevoel op. Want we kunnen via een snelweg, sneller op de bestemming aan komen. Maar ook via landelijke wegen, en veel meer zien van de omgeving, maar dat kost meer tijd. En zo is het ook met mensen, blijven door gaan met onderdrukken, of ernaar kijken.

Belangrijk is dus ook de weg naar onze bestemming, (onze levensopdracht). Want waarom accepteren wij die gemakkelijke weg? Die ons eigenlijk veel stress en gezondheids problemen geeft, en veel geweld en eenzaamheid. Waarom vinden wij dat zoveel gemakkelijker. Dus wat eigenlijk veel moeilijker lijkt geeft ons toch veel meer rust en vrede op de langere termijn. Het geeft ons innerlijke rijkdom, en dat zenden wij dan weer uit. Dan zullen de echte mooie dingen naar ons toe komen die bij onze levensopdracht passen. En deze innerlijke rijkdom nemen we dan ook weer mee naar een volgend leven. Uiterlijke rijkdom vergaat als wij er niet meer zijn en kunnen wij niet mee nemen. Zo leren wij dan dus onze lessen en komen we steeds meer in harmonie met onszelf en voelen wij ons daar veel beter bij, minder gezondheids klachten, stress, geweld en eenzaamheid.

Dat het jou mag helpen je weg naar harmonie en vrede met jezelf te mogen vinden.