De vertes die steeds weer roepen,
de nabijheid die onmiddellijk is.
Waarom toch steeds weer zoeken,
wat al in mij is?
Wat nou sterren en planeten
en al die bewoners van het heelal.
Ik zie jullie als ik in mij schouw.
Begrip doet waarnemen.
Maar in jou ontmoet ik mijzelf
en in de horizon mijn ziel.
Zo leef ik tussen ver en nabij,
tussen jou en mij.
Alex Hegie
Alex Hegie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter