Het lot

Alles heeft een reden in het leven

Niks gebeurt zomaar

Als je vertrouwt in wat komen moet

Sta je sterk in het Nu-moment

Want toekomst bestaat niet

Het lot is een direct gevolg

Van hoe bewust je op dit moment bent

En als je ieder moment bewust blijft

Komt alles naar je toe wat je nodig hebt

Het leven draagt je!

Het Lot

Lot of vrije wil

Als allerlei gebeurtenissen nauwkeurig te voorspellen zouden zijn, zouden ze ofwel vooraf bepaald moeten zijn, misschien door een natuurlijke, fatalistische kracht, of zouden ze, terwijl ze zich voordoen, door de bewuste wil van iets of iemand moeten worden beheerst. Dit is een tamelijk simplistische visie; ze zal echter volstaan om te onderzoeken wat het betekent als we geloven dat er mensen zijn (en zijn geweest) die in staat zijn toekomstige gebeurtenissen met zekerheid en nauwgezetheid te voorspellen.

Het lot

Het is mogelijk dat eenvoudige, natuurlijke processen zonder meer voorspelbaar zijn. Verhit water bij de normale luchtdruk die in je keuken heerst en het zal gaan koken. Draai het contactsleuteltje van je auto om en stroom uit de accu zorgt voor een vonk die de brandstof tot ontbranding brengt. Deze processen zijn een logische reeks gebeurtenissen, die elk het volgend effect veroorzaken. Ze zouden beschreven kunnen worden als gebeurtenissen die voorbestemd en dus volkomen voorspelbaar zijn.

Wat geloof jij?

Hier volgen vier opvattingen over de manier waarop het Universum en alles erin, inclusief wijzelf, functioneert. In welke opvatting geloof jij, of heb je een ander idee? Is het ook mogelijk dat de opvattingen alle vier tegelijk gelden? Misschien gebeuren veel dingen toevallig, terwijl andere voorbestemd zijn en weer andere het resultaat zijn van wilskracht. Wellicht wil je over deze gedachten nadenken om erachter te komen wat je eigen opvatting is.

Lot

Gebeurtenissen kunnen vooraf bepaald zijn volgens één of ander groots plan of patroon. De kracht die gebeurtenissen vooraf heeft vastgesteld kan de natuur, God of een andere Kosmische ontwerper zijn, of kan voortvloeien uit een bepaalde handeling in een vroegere tijd of incarnatie.

Vrije wil

Alles wat gebeurt kan door keuze worden bepaald. Mensen, dieren, planten en alle anorganische substanties kunnen kiezen voor hun volgende handeling, die onbegrensd kan zijn of een keuze kan zijn binnen bepaalde grenzen overeenkomstig de aard van degene die kiest.

Toeval

Dingen gebeuren willekeurig wanneer er voor elke mogelijkheid evenveel kansen zijn. Misschien kan het lot, de vrije wil of iets anders tussenbeide komen en het evenwicht verstoren.

Doel

Alles in het Universum functioneert in overeenstemming met zijn eigen belang, waaronder het eigen voortbestaan. Het doel kan ook de bevrediging omvatten van een instinct van Kosmische luiheid, d.w.z. zo economisch mogelijk handelen en niet meer doen dan noodzakelijk is.

Vrije wil



Veel mensen vinden de gedachte dat alles voorbestemd is onaanvaardbaar. De meeste van ons denken graag dat ze keus hebben en dat ze hun eigen keuzen vrij kunnen creëren. Als we aanvaarden dat we willens en wetens kunnen handelen, dan lijkt het minder waarschijnlijk dat onze handelingen te voorspellen zouden zijn, tenzij de ogenschijnlijk vrije keuze die we maakten ook voorbestemd was. Dat is een moeilijk vraagstuk om bij stil te staan: ook al maken we een keuze uit vrije wil, lag het al vooraf vast dat we die keuze zouden maken? Sommige religies zeggen dat we, wat we ook doen, ons karma volbrengen, het pad dat we moeten bewandelen om tot volmaakte vervulling te komen.

Toeval

Naast lot of vrije wil heeft het leven nog een aspect, dat toeval wordt genoemd. Sneeuwvlokken komen willekeurig op de grond terecht, waarbij ze alles met een tamelijk gelijkmatige laag sneeuw bedekken; dit toevallige neerkomen krijgt richting wanneer het waait en de sneeuw in één richting begint te stuiven.

Dingen die toevallig gebeuren maken doorgaans deel uit van een algemeen plan waarin evenwicht in stand wordt gehouden. Als je bijvoorbeeld een munt werpt, kan die op twee manieren landen: kop of munt. Als de munt vaak genoeg wordt geworpen, zal hij, op basis van toeval, 50 keer met de kop boven en 50 keer met de muntzijde boven landen. Als de munt 100 keer wordt geworpen, zouden 50 van je kop-of-munt-keuzen dus toevallig goed kunnen zijn. Natuurlijk zal dit niet bij elke 100 pogingen die je doet gebeuren; nu eens zal het aantal correcte keuzen lager, dan weer hoger zijn dan 50, maar gemiddeld zult je 50 keer goed zitten. Alleen als je gemiddelde score gedurende minstens 100 pogingen hoger is dan 60, zouden er andere factoren aan het werk kunnen zijn, hoewel zelfs een buitengewoon hoog gemiddelde nog altijd een kwestie van toeval zou kunnen zijn. De kansen dat het geen toeval is zijn echter zeer groot.

De mens is begiftigd met een vrije wil. Een vrije wil om in vrijheid keuzes te maken die men graag wil. De keuze om eigenlijk links te willen maar toch rechts te gaan. De keuze om eigenlijk te moeten gaan, maar besluiten thuis te blijven. Een vrije wil die hoogstwaarschijnlijk een continue veranderende stroom teweegbrengt met elke beslissing die men maakt.

Men gaat ervan uit dat de gebeurtenissen in een mensenleven aardig vast staan. Simpelweg om de reden dat elke mens tijdens weer een rondje aarde die gebeurtenissen in zijn leven afdraait waar men voor heeft gekozen. Gedeeltelijk natuurlijk. Bepaalde zaken staan vast en andere zijn aan de willekeur van de beslissingen die men neemt onderhevig.

Voorbeeld:

Er staat een vliegtuig ter vertrek, een x aantal passagiers aan boord, twee personen hebben hun reis moeten annuleren. Twee nog open plaatsen die graag gevuld worden door mensen die zo nog last minute op hun weg kunnen. Dit zelfde vliegtuig verongelukt en alle mensen behalve één jongetje komen met dit ongeluk te overlijden. De twee personen die hebben geannuleerd gaan over en over en over de details na wat er nu eigenlijk toe leidde dat zij annuleerden, waarom waren zij niet in dat vliegtuig terwijl de tickets er wel al voor waren. Waarom overleeft slechts dat ene jongetje die ramp?

Vragen waar niemand een ander antwoord op kan krijgen als: 'het was blijkbaar hun tijd nog niet.' Jazeker dat kan, maar wie bepaald dat? Is dat de willekeur van God? Is het God die daar boven aan de touwtjes trekt?

Nee, natuurlijk niet. God speelt niet met dobbelstenen. God is ook geen opperpresident, God is Licht. Waarom de ene wel de dans ontspringt en een ander de dans had kunnen ontspringen maar net juist gebruik moesten maken van die last minute. Je denkt erover na en je komt dan ook al snel bij dus kan ik maar beter uitkijken bij elke stap die ik maak en elke beslissing. Dat is echter de bedoeling niet. We kunnen ons er het hoofd over breken maar dat is zinloos. Just go with the flow, luister naar je intuïtie. Het is en blijft een feit dat sommige mensen maar een korte levensduur op aarde zijn en andere wel 100 jaar. Wie dat bepaald is een geen goede vraag, dan eerder wat bepaald dat?

Alles heeft effect op alles. Iedereen heeft effect op iedereen. Een klein voorbeeld. Gewoon een landarbeider, besproeit zijn gewassen door een inschattingsfout met een verkeerd zeer verdelgend gif, dit gif wordt door de planten opgenomen, van deze planten leven vogels deze vogels worden gegeten door mensen, en zo worden mensen uiteindelijk ziek om een onbekende reden. Vraag je af waarom? Dit was slechts een voorbeeld. Zo worden er overal ter wereld en in de dimensies er rond om stromen in werking gezet die ergens een uitwerking hebben, prettig of onprettig. Dat is zo enorm en zo uitgebreid, daar kan je jezelf maar beter niets bij afvragen je komt daar niet uit je zakt enkel maar verder af in een soort niemandsland. In het gebied tussen gissen is ver missen en de daadwerkelijke realiteit.

Je weet het namelijk maar nooit dat je door in plaats van links rechts gaat het leven van een ander mens in gevaar brengt of juist ongemerkt red. Alles lijkt aan willekeur onderhevig maar niets is minder waar.

Over het lot

Het lot vraagt als de Sfinx uit het klassieke drama om een antwoord. Het neemt geen genoegen met sussende woorden, het laat zich niet met een kluitje in het riet sturen, het blijft een antwoord vragen.

En evenals de Sfinx verslindt het lot alles wat geen eigen antwoord geeft. Wie geen antwoord geeft wordt overgenomen; hij wordt het kind van zijn ouders, de kwalen van zijn lichaam, de stand van zijn bankrekening, een auto in de berm. Wie geen antwoord geeft wordt slachtoffer van het lot.

‘Het lot en de liefde’
Hans Korteweg

De liefde voor het lot

Het lot komt ons tegemoet in elk mens, waarmee we een betrekking aangaan. Een ieder wordt voor ons tot een lot, en wij voor hen. De liefde voor het lot betekent derhalve, dat ik zowel ieder lot liefheb, dat mij in de ander tegemoet komt en mij door de ander verrijkt, uitdaagt en raakt, alsook ieder lot, waarmee ik de ander verrijk, uitdaag en vaak ook raak. Hierdoor wordt iedere ontmoeting met een ander mens meer als enkel de ontmoeting tussen hem en mij. Het wordt een ontmoeting van beider lot, dat achter hem en mij werkt; gelukkig makend of pijnlijk, in dienst van de groei of van de begrenzing, leven gevend of nemend. De liefde voor het lot is daardoor de laatste liefde: het laatst eisend, het laatst gevend en het laatst nemend. In haar groeien wij boven onszelf uit.

Wat betekent dat voor ons afzonderlijk? Wanneer een ander mij buiten mijn zicht kwaad wil doen en mij iets ergs aandoet, op wat voor manier dan ook, is mijn eerste reactie daarop vaak, dat ik ook hem kwaad wil doen en op vereffening of wraak zin. Bekijk ik hem echter als aan zijn lot uitgeleverd en erken ik, dat dit lot door hem heen ook mijn lot wordt, dan plaats ik de ander tegenover mij niet meer enkel als mens. Ik plaats mij tegenover het lot- en heb het lief. Op dat ogenblik voeg ik mijzelf naar een over het lot beslissende macht, laat me daardoor aanraken, wordt anderzijds in mijn geraaktheid van kleingeestigheid gereinigd en blijf boven alles bij de liefde. Omgekeerd, wanneer ik voor anderen op een of andere manier tot een lot wordt, dat hen pijn doet, dat hen begrenst en hen tot afscheid en scheiden dwingt, weersta ik een gevoel van schuld, alsof ik uit eigenbelang en kwade wens of wil handel en niet, omdat ik aan het lot uitgeleverd ben, dat van hen en het mijne. Ook dit lot moet ik liefhebben, zoals het is, en ik wordt zo, door dit lot, schoon en gelijkwaardig.

Wie op deze manier het lot liefheeft, het eigen en het andere, hoe het voor beiden ook altijd tot eigen lot wordt, die is in overeenstemming met alles, zoals het is. Hij is er mee vervlochten en tevens staat hij er voor open. Zijn liefde heeft, omdat het een liefde voor het lot is, zowel grootsheid als ook kracht.

Uit ‘Gottesgedanken’,
Bert Hellinger

Amor fati - Friedrich Nietzsche (1844-1900)

'Mijn omschrijving van grootheid bij de mens is Amor Fati: dat iemand nooit iets anders wil hebben, niet naar voren, niet naar achter, nooit in alle eeuwigheid.'

Ecce homo, 1888

Amor Fati, de liefde voor het lot, betekent voor Nietzsche een onvoorwaardelijke bevestiging van het leven. Alleen de sterken zijn volgens hem tot die bevestiging in staat, omdat het werkelijk liefhebben en willen van je lot verbonden is met eeuwigheid. Als je iets echt wilt, dan wil je daar ook de eeuwige herhaling van. Als je de eeuwigheid ervan niet wenst, dan wil je het eigenlijk maar half. De grootheid van de mens bestaat eruit dat men het gewicht van de eeuwige herhaling van het leven kan verdragen.

Als je het leven als zwaar ziet, als een last, dan is de eeuwige herhaling ervan ondraaglijk zwaar. Als je het leven echter als licht ervaart, dan geeft de eeuwige herhaling je vleugels.

Amor Fati is een Latijnse uitdrukking die zoveel betekent als "liefde voor het (nood)lot", het liefhebben van dat wat onvermijdelijk is.

Stoa

De kern van de van de Stoa is het gegeven dat je maximale inspanningen moet leveren om het geluk te bereiken - in de visie van de Stoa, het leven overeenkomstig de wetten van de natuur - maar dat wanneer de dingen vervolgens anders lopen dan je had gehoopt, je dat lot moet omarmen.

Essentieel is het maken van onderscheid tussen de dingen waarop je invloed kunt uitoefenen en de dingen op welke je die invloed niet hebt. Tegenover die laatste sta je zodanig dat ze je niet “van de wijs brengen”, de stoïcijnse manier van de apathie.

Spinoza

Spinoza verwoordt een soortgelijk standpunt als hij zegt:

“We beschikken niet over de absolute macht om dingen buiten ons aan te passen aan onze behoeften. Niettemin moeten we kalm de dingen ondergaan die ons overkomen en die ingaan tegen ons voordeel; als we ons er van bewust zijn dat we onze plicht hebben gedaan en dat de macht waarover wij beschikken niet zover gaat dat wij die dingen hadden kunnen vermijden, en dat we een deel zijn van de Natuur, aan wier ordening wij zijn onderworpen. Als wij dat duidelijk en onderscheiden begrijpen, dan zal dát deel van ons dat begrijpen wordt genoemd en dat het beste deel van ons is, daarmee totaal tevredengesteld zijn en het zal streven te volharden in deze voldoening".

Nietzsche

Het concept amor fati verwijst bij Nietzsche naar een welbepaalde houding van de mens ten opzichte van het lot. Hoewel Nietzsche geen duidelijke definitie geeft van hetgeen het lot behelst, is in ieder geval duidelijk dat het lot niet de voorzienigheid van een God is. Er bestaat dus geen god die een lotsbestemming met ons voorheeft.

Het lot bij Nietzsche

Het lot moet echter wel begrepen worden als iets dat gegeven is en waarvoor dus niet vrij gekozen is. Onder die noemer kan zowel ons karakter (dit omvat in brede zin ook de fysiologie van een individu als hetgeen ons overkomt worden gevat. Uit Nietzsche’s stelling dat ook de mens zelf een stuk fatum is, kunnen we immers afleiden dat ook ons karakter minstens voor een deel voorgegeven is. Ieder mens heeft namelijk een eigen karakter, dat hij niet zelf geconstitueerd heeft en dat voor een gedeelte de richting van het willen en verlangen bepaalt.

Het fatum is niet alleen zichtbaar in het karakter van mensen, maar ook in het gegeven dat de mens op allerlei gebeurtenissen geen beslissende invloed kan uitoefenen.

Verhouding tot het lot

Nietzsche is de mening toegedaan dat wij ons op een bepaalde wijze moeten verhouden tot het lot. Dit kan immers op verschillende manieren. De mens kan het lot beklagen of hij kan er onverschillig in berusten. Nietzsche daarentegen wil dat de mens het lot affirmeert. Nietzsche’s drukt affirmatie van het lot uit met het begrip ‘Bejahung’. Nietzsche beschouwt die affirmatie als een act van de wil en niet als een redelijk of logisch oordeel.

We kunnen deze affirmatie pas echt realiseren indien we ons begrip van de werkelijkheid vernatuurlijken en inzien dat we móeten handelen naar onze persoonlijke aard. De affirmatie van het lot kan pas worden voltrokken door het afrekenen met allerlei metafysische concepten als ‘vrijheid’, ‘God’ en ‘onsterfelijkheid’. Volgens Nietzsche loochenen de idealisten de noodzakelijkheid van de werkelijkheid door achter de gedetermineerde wereld van de verschijnselen een transcendentaal rijk te veronderstellen waarin we vrij zijn onszelf wetten te stellen. Daar komt nog bij dat deze transcendentale wereld superieur geacht wordt te zijn aan de wereld van onze ervaring. Het zichzelf de wet stellen resulteert bij Immanuel Kant" in een algemeen moreel principe, de zogenaamde "Categorische imperatief">, dat voorschrijft dat alle redelijke wezens gelijk behoren te handelen. Zo een moraal kan geen recht doen aan het individuele karakter van ieder mens. Het miskennen van het eigen karakter komt neer op een zelfontkennende vlucht,

weg van het eigen fatum.

In het christendom wordt op vergelijkbare wijze een metafysische wereld geïntroduceerd waartoe we toegang krijgen indien we tijdens ons leven op aarde ons bepaalde dingen hebben ontzegd. Het christendom heeft geen naturalistisch beeld van de werkelijkheid, omdat ze deze beschouwt als zijnde schepping. Het christendom geeft aan de hand van deze metafysica een morele beoordeling van de wereld en de mens. De moraal van het christendom geeft doorgaans aan wat verboden is. Zelfzucht en passies worden door het christendom als bron van het persoonlijk lijden beschouwd. Met de afkeuring van zelfzucht en passies worden, volgens Nietzsche, belangrijke aspecten van het leven verkleint.

Amor fati komt nu juist neer op het afwijzen van een wereld buiten deze wereld, omdat we alleen zo de werkelijkheid volledig kunnen affirmeren. We moeten de condities (bijvoorbeeld onze sterfelijkheid en onze lichamelijkheid) van het bestaan aanvaarden. Om in Nietzsches woorden te spreken: ‘we moeten niets anders willen, niet terugwaarts, niet voorwaarts en niet in alle eeuwigheid’.

Met het wegvallen van de metafysische wereld, die de wereld waarin wij leven van waarden voorziet, wordt de werkelijkheid waarden-loos. Het is nodig dat de individuele mens zelf zijn eigen waarden creëert. Amor fati behelst dat eenieder het lot dat hij zelf is affirmeert, omdat het fatum een onvervreemdbaar onderdeel van hem is, dat niet ondergeschikt kan worden gemaakt aan een algemene moraal.

Invloed van het individu op het lot

Het amor fati concept schrijft geen kritiekloze acceptatie voor van al hetgeen de mens doet en de mens overkomt. Aangezien de mens zelf ook een stuk fatum is, oefent hij invloed uit op de werkelijkheid. Nietzsche ziet een dynamische relatie tussen het karakter van het individu met de daaruit voortvloeiende wilsuitingen en de werkelijkheid die zijn invloed op de mens uitoefent. Hiermee keert Nietzsche zich tegen het idee van het lot als iets dat louter extrinsiek is aan de mens en dat de mens overkomt. Een mens moet nooit passief en zelfgenoegzaam worden, omdat hij zo in zijn ontwikkeling stagneert. Nietzsche beweert dat wanneer een mens het doel heeft zichzelf te overstijgen, hij bepaalde aspecten van zichzelf zal moeten afstoten en bepaalde praktijken zal moeten afkeuren.

Wanneer een mens ervoor kiest bepaalde dingen te doen dan leidt dit vanzelf tot het laten van andere dingen. Hij kan enkel zijn eigen fatum trouw blijven wanneer hij dingen afwijst die daarmee niet in overeenstemming te brengen zijn. Totale affirmatie van wat hem overkomt zou geen ruimte laten voor het eigene van zijn karakter.

In het vierde boek van Die fröhliche Wissenschaft § 341 formuleert Nietzsche een principe aan de hand waarvan we ons leven zouden moeten leiden. Op intrigerende wijze introduceert Nietzsche hier zijn eigen idee van eeuwigheid. In dit aforisme deelt een demon ons mede dat het leven zoals we dat geleefd hebben en nu leven zich eeuwig zal blijven herhalen. Een mens die het lot zoals dat in hem en in de rest van de werkelijkheid tot uiting komt, liefheeft, zal dit principe als de enige bevredigende morele maatstaf van het leven beschouwen. Weliswaar is ons bestaan eindig, maar de wens dat het eigen leven oneindig herhaald wordt, impliceert dat er geen plaats is voor een doel buiten het leven. Ons leven is volgens Nietzsche geen voorhal tot een leven in het hiernamaals, maar het vindt zijn doel in zichzelf.

Etty Hillesum verwoordt haar gevoelens over het lot dat haar treft als volgt:

“En nu voel ik, hoeveel het is geweest, dat je me te dragen hebt gegeven. Zoveel moois en zoveel degelijks. En het moeilijke is, zodra ik me bereid toonde het te dragen, altijd weer veranderd in iets moois. En het mooie en grote was soms nog zwaarder te dragen dan het lijden, omdat het zo overweldigend was. Dat één klein mensenhart zoveel kan beleven mijn God, zoveel kan lijden en zoveel kan liefhebben, ik ben je er zo dankbaar voor mijn God, dat je míjn hart speciaal hebt uitgekozen, in deze tijd, om alles te mogen ondergaan, wat het ondergaan heeft”.

Predestinatie en lotsbestemming

Het woord predestinatie" komt van het Latijnse woord "Predestinatio", van "prae" betekent "voor" en "destinatio" betekent "besluit", dus voorbeschikking, van te voren bestemmen vanuit het Goddelijk oogpunt.

De tijd geeft hierin aan een lineaire, progressieve beweging. Het op de juiste wijze aanwenden van de vrije wil en het met begrip uitdrukken ervan moet de uitwerking van het karma vereffenen en in goede banen leiden en dat wat we verkeerd doen of denken niet op te kunnen brengen, omzetten in een manifestatie van het goede. We moeten leren "deel te nemen aan het leven omdat de tegenwoordige situatie die je meemaakt, en niet voor niets op je pad krijgt je de kans geeft met je vrije wil eraan te werken en het beste er uit te halen opdat het de kiem tot de verlossing in zich draagt. Daarom is het de vrije wil en de wil ten goede, die mettertijd het tegenwoordige conflict of moeilijkheidsgraad met je positieve kracht opbouwend tot een einde moet proberen te kunnen brengen. Met deze twee heeft de mens te maken, dus in eerste instantie met de eigen verantwoordelijkheid van mens tot mens en in tweede instantie met de juiste verhouding tot het goddelijk doel, zijn juiste oriëntering op de goddelijke goede wil en zijn correcte deelname

aan de uitdrukking ervan.

Door de uitvoering van deze uitdrukking zal men de "liefde" zien, en ook de betekenis van de vrije wi1 begrepen worden. "Vrijheid" in die zin dat het de erkenning is van de juiste menselijke verhoudingen, vrijwillig op zich genomen en gemotiveerd door een gevoel van verantwoordelijkheid, die als een beschermende muur dienst zal doen vanuit correcte interpretatie. Dit kan men leren door het juiste gebruik van het denkvermogen in meditatie en overdenking te gebruiken om te komen tot de juiste verhouding tussen ziel en persoonlijkheid te leren te gaan bereiken en dat als dit gebeurt, ook het licht en dus de "Liefde" in je gaat doorwerken. De mens is vervuld van hoop en gebed en wens gedachten. Probeer verder te reiken, probeer je aan te zetten vanuit je "intentie" vanuit de Liefde. "Intentie" is hier de vastberadenheid, dat een situatie moet worden aangepakt met een positiviteit, met een wil het goede na te streven vanuit je bezieling, opdat je hart op de juiste wijze zal worden bewogen. Dan zul je ook de energie ontvangen en zal deze energie de zodanige handeling helpen inluiden en ook tot uitdrukking mogen komen als dit gegeven is binnen het Goddelijk Plan. Dan is de goede wil op het stoffelijk gebied actief geworden, dus in expressie en tot een "tastbare daad" tot uitwerking gekomen. Ook al neemt de mens de verkeerde beslissing, dan is aan hem de opdracht om hieruit te leren dat er andere bedoelingen voor jou zijn weggelegd en leren dat je door het maken van fouten erkent dat het "goede" het beste is om dit de volgende keer door grotere inspanning wel mogelijk te laten worden vanuit een liefdevolle intentie met het "Licht".

Door duizenden toekomstbeelden is gebleken dat voor ieder mens zo’n reeks beelden of situaties bestaat. Er moet bij deze schepping in die allesomvattende sfeer een enorme "Intelligentie" aanwezig zijn, die alles in het bewustzijn uitdenkt, vasthoudt en projecteert. Indien wij voor de naam "Intelligentie" het woord "God" gebruiken komen wij tot de logische conclusie dat wij niet meer aan het bestaan van "God" behoeven te geloven, maar dat wij dit als een noodzakelijk vaststaand feit "weten". Er is dus en er was en er zal zijn: Een grote Almachtige kracht die wij "God" kunnen noemen, die allesomvattend is en alle dingen in het verleden, heden en toekomst in zich draagt, waardoor alle dingen kunnen geschieden. Er is een reeks van gebeurtenissen in de ruimte geprojecteerd waarin alles wat een mens kan en/of moet, beleven gedrukt staat. De vormen die ontstaan zijn door de samenwerking van dat geestelijke idee en de menselijke uitvoering in het heden en worden in het verleden achtergelaten. Met de geboorte begint het tandwiel raakpunt te nemen in die band, waarna de toekomst dus het bestaande idee in het raakpunt vorm aanneemt in de aardse wereld.

De mens kan met de vrije wil de manier waarop hij reageert beïnvloeding uitoefenen in de projectie die achtergelaten wordt. Dus het uitgekristalliseerde heden uit de toekomst wordt verleden. Dit geldt voor alles om ons heen en voor iedereen. Indien men een reeks van gebeurtenissen een tijdsbaan noemt, kan nooit een tijdsbaan behoren bij een mens. Als dit zo was, zou de mens deze tijdsbaan moeten beleven en de gebeurtenissen moeten ondergaan zonder over een vrije wil te beschikken. Door je vrije wil kun je ook een andere tijdsbaan kiezen, men kan deze tijdsbanen onderverdelen in hoofd tijdsbanen en zijtijds banen.

Bijvoorbeeld een ontmoeting met een man of een vrouw kan in beide banen vast liggen, zodat dit een hoofd tijdsbaan moet zijn, die niet door de vrije wi1 beïnvloed kan worden. Terwijl de manier waarop hij bij haar zal komen, zijn zijbaan betreft en die heeft wel met de vrije wil te maken. Dus de invulling betreft de zij tijdsbaan. De mens heeft dus wel een vaste tijdsbaan, met knooppunten die zullen gebeuren buiten de vrije wil om, maar de manier waarop hij deze knooppunten zal bereiken ligt geheel aan hem zelf en heeft met de vrije wil te maken. Er moeten zich dus een X-aantal tijdsbanen in de sfeer bevinden die zich in de tijd zullen afdrukken in de aardse vorm. Deze tijdsbanen hebben een zelfstandige vorm en een zelfstandig bestaan. leder mens spint aan zijn eigen lot, hij moet door de knooppunten heen en moet dit zelf van binnen proberen te voelen hoe hij door deze hoofd tijdsbanen zo positief mogelijk met invulling van deze zij tijdsbanen kan doorkomen. Bewust worden dat wat je meemaakt van belang is voor je evolutie zal je helpen te komen tot het doel wat voor je is weggelegd.