Kerst verhaal van een spar die een echte kerstboom werd

"Het kerst verhaal gaat over een prachtige spar die in een groot bos stond. Het was bijna Kerstmis. Midden in een groot bos stond een prachtige spar. Zijn takken zaten vol met mooie, groene naalden en hij was zo dicht begroeid, dat de vogels graag tussen zijn takken kwamen schuilen als het in de winter berenkoud was. De spar vond dat wel gezellig. 's Winters was het toch al zo leeg en kaal in het bos. Alle loofbomen waren hun bladeren kwijt en stonden met kale takken te rillen in de wind. Ze hadden nergens aandacht voor en hadden het te koud om met de spar te praten. Als de vogels tussen de groene takken van de spar kwamen schuilen, voelde die zich tenminste niet zo alleen.

De spar was al heel oud

De spar stond al heel lang in het grote bos. Hij wist niet eens meer, hoe oud hij eigenlijk wel was. Soms kwamen er wel eens houthakkers. Die hakten met hun grote bijlen scheef gegroeide bomen om, of bomen die veel te groot of veel te oud en ziek werden. Als ze omgehakt waren werden ze in stukken gezaagd en op grote vrachtwagens het bos uitgereden.Op een dag in de winter, toen het al bijna Kerstmis was, kwam er een auto het bos in rijden. Het was maar een gewone auto met een karretje erachter. Er lag een spa in de kar.

"Hè, gelukkig," dacht de spar. "Het is geen houthakker," want voor houthakkers was de spar een beetje bang. Hij had immers nog geen zin om omgehakt te worden. Hij vond het nog veel te fijn in het bos.

De man begon te graven

Maar wat was dat? De auto bleef vlak bij de spar stilstaan en reed niet verder. De motor werd afgezet en een man stapte uit. Hij nam de spa uit de kar en liep naar de spar. Daar begon hij de grond rond de wortels weg te halen. De spar keek verwonderd naar beneden. Hij kreeg er koude voeten van. Hij werd niet omgehakt, maar uitgegraven. Zou die man hem soms gaan verplanten? Maar waar ging hij dan naar toe? Ongerust keek hij in het rond. Wacht eens! Daar schoot hem iets te binnen. Vorig jaar had een kleine den hem eens een verhaal verteld over bomen die de mensen in hun tuinen haalden. Daar was heerlijk om te staan. Het was er niet zo koud als in het bos en in de zomer was er ook veel meer te zien. Er speelden kinderen in die tuinen en als het erg warm was zaten ook de grote mensen er te lezen, vierden er feestjes en stookten er de barbecue. Ha, misschien zou hij ook wel in zo’n tuin gezet worden. Dat zou heerlijk zijn!

De spar kreeg het koud

Foei, wat was de lucht koud aan zijn wortels. Als die man nu maar opschoot, zodat hij snel weer ergens anders in de grond gezet werd. Toen de spar zachtjes heen en weer wiegde vlogen de vogels verschrikt op uit zijn takken.Op een dag kwam er een auto naar het grote bos.

Tja, de meesten van hen moesten nu een andere schuilplaats gaan zoeken. De man pakte de stam van de spar vast en bewoog hem voorzichtig, totdat de wortels uit de grond waren. De spar werd opgetild en achter in de kar gelegd.

"Brrrrrrrr," bibberde de spar. Nu was het toch wel erg koud aan zijn voeten. De man stapte in de auto en reed met de kar achter hem aan weg. Het bos uit. Na een poosje kwamen ze bij een groot huis aan. Daar stopte de auto. De deur van het huis ging open en er kwamen drie kinderen naar buiten gerend.

"Oh, pappa, wat heb je een mooie boom gevonden!" riepen ze uit.

"Ja," zei hun vader, "dat is nu de boom die ik van de boswachter mocht hebben. Hij paste niet meer tussen de andere bomen en had in het voorjaar toch gekapt moeten worden." Hij haalde de spar uit de kar en zette hem rechtop tegen de muur van het huis.

Ziezo!

Nu kon de spar de prachtige tuin in kijken. Hij zocht met zijn ogen naar een plaatsje waar een gat gegraven moest zijn. Een gat, waar zijn wortels in zouden passen, maar hij vond er geen. "Misschien moet er nog een nieuw gat gegraven worden," dacht de spar en hij fronste ongerust zijn voorhoofd. De man liep naar de schuur en haalde er een grote bak uit. Die vulde hij met grond uit de tuin. Daarna pakte hij de spar bij de stam en zetten hem in de bak.

Dat vond de spar echter helemaal niet leuk

Wat deed die man toch met hem? Zo’n bak was toch niet goed genoeg voor zijn wortels? Daar konden ze helemaal niet meer in groeien! Het werd zelfs nog gekker! De tuindeuren van het huis gingen open en de spar werd met bak en al naar binnen gedragen.

"He! Wat doen jullie nu? Laat me alsjeblieft buiten! Ik ben een boom! Geen kamerplant," riep de spar verschikt uit, maar de mensen verstonden de spar niet. Ze hoorden alleen de takken ruisen en roken de heerlijke frisse lucht. De man zette de spar in een hoek van de kamer neer. Bah, wat was het hier warm! Zoveel warmte was de spar in de winter helemaal niet gewend. Hij kreeg er meteen dorst van. Ha, gelukkig kwam de kleinste jongen al met een gieter water en goot die helemaal leeg in de bak. Nu kon hij tenminste weer drinken.

De spar kreeg lampjes in de takken

De spar was daar zo druk mee bezig dat hij helemaal niet merkte dat er allemaal lampjes in zijn takken gestoken werden, maar toen de eerste kerstballen aan zijn takken gehangen werden, begon hij opgewonden te ritselen. Wat waren die zilveren ballen mooi! Zouden al die ballen in de dozen op de tafel voor hem zijn? Wat prachtig! Van opwinding vergat hij de warmte in de kamer. Met een plezierig gevoel liet hij zich volhangen met kerstballen, vogeltjes, klokjes, kerstengeltjes en zilveren slingers. Toen hij eindelijk klaar was hoorde hij het meisje zeggen: "Oh, pappa, dit is de mooiste boom die we ooit gehad hebben." Daar werd de spar zo blij van, dat hij zijn takken nog verder uitspreidde en zijn top nog hoger naar het plafond van de kamer strekte. Het was gezellig in de kamer. Er brandden kaarsen en de lampjes op zijn takken gaven een zacht licht.

Een mooi kerst verhaal en kerstliedjes

Die avond vertelde de moeder van de kinderen een prachtig kerst verhaal en daarna zongen de kinderen kerstliedjes. Zo mooi, dat de spar er tranen van in de ogen kreeg. Hij vond het helemaal niet erg meer dat hij niet in de tuin gezet was, maar in de huiskamer een plaatsje gekregen had. In het bos had hij wel eens verhalen gehoord over sparren die prachtig versierd tijdens de Kerstmis bij de mensen in de huizen gezet werden, waar de mensen het kerstfeest vierden, maar die verhalen had hij eigenlijk nooit geloofd. Bomen horen toch niet in de huizen, maar daarbuiten thuis. Het was dus echt waar!

De spar kreeg elke avond

een prachtig kerst verhaal te horen

Twee weken bleef de spar in de huiskamer staan. De eerste dagen vond hij het nog heerlijk. Het kerstfeest met al die liedjes en kerst verhalen vond hij prachtig, maar hoe langer hij in de kamer stond, des te warmer kreeg hij het ervan. Wel kreeg de spar elke dag een volle gieter water, maar dat was eigenlijk niet genoeg. Na nog een paar dagen begonnen zijn takken wat naar beneden te hangen, want die mooie kerstballen waren toch wel erg zwaar. Eindelijk werden de dozen weer van de zolder gehaald en de kerstballen werden een voor een afgestoft en weer opgeborgen. Opgelucht haalde de spar adem. Hij bewoog voorzichtig zijn takken. Hè, gelukkig waren ze alleen een beetje moe, maar er was niets kapot. De tuindeuren werden open gezet en de spar werd met bak en al naar buiten gedragen. Angstig dacht de spar: "Als ze me nu maar niet weggooien! ...

De spar mocht in de tuin

Maar dat gebeurde gelukkig niet. De man haalde de spa uit de garage, groef een diep gat op een open plek in de tuin. Tot grote blijdschap van de spar werd hij uit de bak gehaald en in het gat gepoot. Daarna werden zijn wortels toegedekt met een flinke berg grond, zodat die het niet meer koud hadden. De spar zuchtte diep. Dit was nu net, wat hij altijd al graag gewild had. Midden in een grote tuin staan. Wat was het hier heerlijk. En zo fris! Na die warme kamer kon de spar weer voluit adem halen. Hij keek de tuin rond. Wat was die groot. Kijk, daar stond een grote eik, die hem vriendelijk toeknikte. Een eindje verder stond een den, die ondeugend naar hem knipoogde en helemaal bij de garage stond een kleine kersenboom te rillen in de winterkou en niesde: "Ha, ha, ha, hatsjie! Hallo!"

De spar werd een thuis
voor heel veel vogeltjes

"Ik ben blij dat jij er bent," riep de den. "Ik heb al lang geen plaats meer voor alle vogels die tussen mijn takken komen schuilen. Nu kan in elk geval de helft naar jou toe, als je dat goed vindt." Tegelijk schudde de den zijn takken. Meteen vlogen er een heleboel vogels uit. De spar hield zijn takken ver van elkaar, zodat ze er gemakkelijk tussen konden komen. "Ja, hoor," riep hij naar de den, "ik ben in het bos ook altijd een goede schuilplaats voor de vogels geweest en dank jullie wel dat jullie allemaal zo vriendelijk voor mij zijn. Ik zal het hier heel fijn vinden en ik voel me nu al thuis."

Vanaf die dag bleef de spar in de tuin

en was er zijn leven lang heel gelukkig.

Bron: Anneke Cornelissen.nl/het-kerst-verhaal/

De magische plantjessite

ZAAI DE MEEST BIJZONDERE PLANTEN TER WERELD

Een baobab als kamerplant? Thee uit eigen tuin? Ontdek deze unieke collectie zaden en kweek de meest bijzondere planten zelf op. Deze zaden worden wereldwijd door de lokale bevolking verzameld, waarbij het behoud van biodiversiteit het doel is. Door de zaden te zaaien, kun je dus bijdragen aan het behoud van de planten in de natuur.

Wat is het? Een online plantenzadenimperium. Bioloog Sander Onsman hobbiede als tiener al met exotische plantjes en is nu eigenaar van een webwinkel met zeldzame zaden van over de hele wereld. Goed voor de biodiversiteit én uitermate bevredigend. Je voelt je toch een beetje een God die leven schept wanneer je zelf planten opkweekt.

De Frangipani

Komt oorspronkelijk uit Midden-Amerika

maar duikt ook op bij Aziatische tempels.

Dit is de bloem die gebruikt wordt

in parfums én Hawaïslingers.

De beroemde Afrikaanse dikkert: de Baobab.

Kan tot op zekere hoogte gewoon in je woonkamer. 

Zoals deze Fony Baobab uit Madagascar.

De Australische Billardiera longiflora, 

Een soort appel, maar dan knalpaars.

De zwarte parelbloemboom

De fluweelzachte zaden worden

in Afrika gebruikt om sieraden mee te maken.

Kanniedoodplant

En denk je nou: "Leuk allemaal maar ik kan écht niks met planten". Maak kennis met de prachtige Welwitschia mirabilis  oftewel 'de Kanniedoodplant'.

Dit blog is bovenal een uitnodiging om zelf rond te neuzen. Per soort vind je een moeilijkheidsgraad en met liefde gemaakte tekst.

Nog nooit iets opgekweekt? Met wat goede zaai-en stekgrond en kweekbakjes kom je een heel eind.

Veel struin- & kweekplezier gewenst!

Tekst Mayke Blok

Leren van de natuur

De natuur is prachtig. Geïnspireerd raken door de natuur, als je goed kijkt kun je er heel veel van leren.

Wees als een boom

Een boom staat stevig met zijn wortels in de grond, maar beweegt zijn takken mee met de wind. Wees standvastig in je principes, maar beweeglijk in je aanpak! Het is niet altijd mogelijk om het precies op jou manier te doen, dus zul je vaak genoeg merken dat je je aan moet passen. Zorg wel dat je sterk in je schoenen blijft staan en niet over je heen laat lopen.

Wees als de zon

De zon laat elke dag haar mooiste schouwspel (zonsopgang) zien, terwijl er bijna niemand kijkt. Toch weerhoudt dat er haar niet van om het toch te doen. Ze heeft geen goedkeuring van andere mensen nodig, ze doet het voor haar zelf.

Wees als de zee

De zee kust het strand, maar wordt steeds weer weggestuurd. Toch blijft de zee het strand kussen. Een mooie voorbeeld van onvoorwaardelijke liefde! Hou van de mensen om je heen, ook al laten ze misschien niet altijd aan jou zien dat ze ook van jou houden.

Wees als water

Water kan een steen uithollen, niet door zijn kracht, maar door zijn doorzettingsvermogen. Met doorzettingsvermogen kan je enorm veel bereiken. De dingen die de moeite waard zijn, krijg je niet zomaar. Daar moet je voor blijven vechten, blijven doorzetten.

Fall

Even ontspannen met een
mooie stop motion in Central Park.

Klik hier

Citaten over tuinen

Het verschil tussen een bloem en onkruid
is een oordeel.

**

Ik waardeer mijn tuin
meer om de merels dan om de kersen,

en geef hen graag fruit voor hun gezang.

Joseph Addison

De beste meststof voor een tuin

is de schaduw van de tuinman of tuinvrouw.

**

God schenkt regendagen zodat tuinmensen

hun huishoudelijke werkzaamheden kunnen verrichten.

**

Tuinieren is een kwestie van enhousiast blijven

totdat je rug eraan gewend is.

**

Tuinieren is goedkoper dan therapie,

en je krijgt ook nog tomaten.

**

Een boek is als een tuin

die men in zijn zak draagt.

Arabisch spreekwoord

Toon mij uw tuin

en ik zal zeggen wie u bent.

Alfred Austin

Een tuin moet het poetische en het mysterieuze

combineren met een gevoel van sereniteit en vreugde.

Luis Barragan

Een leven zonder dromen

is als een tuin zonder bloemen.

G. Beese

Verzorg je tuin,

en pluk er de vruchten voor anderen.

Paul Bourget

Als je nooit de vreugde ervaren hebt

meer te bereiken dan je je kon voorstellen,

leg dan een tuin aan.

Robert Brault

Ik cultiveer mijn tuin

en mijn tuin cultiveert mij.

Robert Brault

Ik vind het leuk

om amateurfoto's te maken van mijn tuin

en mijn tuin vindt het leuk

om mijn foto's professioneel te doen lijken.

Robert Brault

Waarom zou je kinderen wonderen gaan uitleggen

terwijl je ze ook een tuin kunt laten aanleggen.

Robert Brault

Ik weet dat wanneer geuren zichtbaar zouden zijn

als kleuren, ik de zomertuin

zou zien in regenboog-wolken.

Robert Bridges

Bedenk dat kinderen, huwelijken en bloementuinen

weerspiegelen wat voor soort verzorging zij krijgen.

H. Jackson Brown Jr.

Mijn tuin is mijn favoriete leraar.

Betsy Canas Garmon

Als je een tuin en een bibliotheek hebt,

heb je alles wat je nodig hebt.

Marcus Tullius Cicero

De tuin is de apotheek

van de arme mens.

Duits spreekwoord

Mijn groene vingers zijn alleen maar het resultaat
van de fouten die ik maakte
terwijl ik leerde dingen te zien
vanuit het perspectief van de plant.

H. Fred Dale

Tuinen zijn een vorm van autobiografie.

Sydney Eddison

Ik heb nog nooit zoveel goede ideeen gehad

dan na een dag in de tuin werken.

John Erskine

In de tuin groeien vele dingen

die er nooit gezaaid zijn.

Thomas Fuller

De regen beneemt mij één van mijn liefste genoegens:

mijn tuin besproeien.

Pierre Gaxotte

Een puritein is iemand die door de tuin van het leven gaat

om de doornen te plukken

en de rozen weg te gooien.

Kenneth Hare

Een nieuw woord voor tuinieren:

eeltteelt.

Gerald Jacobson

Eén van de prachtigste dingen van een tuin

is de verwachtingen die deze biedt.

W.E. Johns

Geen twee tuinen zijn hetzelfde.

Geen twee dagen zijn hetzelfde in één tuin.

Hugh Johnson

Tuinieren gaat over plezier ervaren over de geur van dingen die in de aarde groeien, vies worden zonder je schuldig te voelen en de tijd te nemen om te genieten van een beetje rust en sereniteit.

Lindley Karstens

Denk je onafhankelijk te zijn
met je moestuin en je zonnepaneel,
wil de belastingdienst een derde van je bloemkool hebben.

Loesje

Ik heb een hele mooie balk in mijn tuin liggen.
Als iedereen daar nou eens
zijn geld overheen gooit.

Loesje

Zit ik effe in de tuin van de zon te genieten.
Komt zij weer met haar frisse wind.

Loesje

Door internet lette niemand meer op zijn tuin
en nu leven we in een bos.

Loesje

Idee:

Iedereen die drie maanden

bij de voedselbank komt

krijgt een volkstuin.

Loesje

Ik hoef geen tuin,

ik deel een park.

Loesje

Ook als je snoeit,

moet de focus
wel op groei blijven liggen.

Loesje

Wie zijn eigen tuintje wiedt,

ziet het onkruid van een ander niet.

Nederlands spreekwoord

Groene vingers zijn

de uitbreiding van een groen hart.

Russel Page

Het grootste geschenk van de tuin

is het herstel van de vijf zintuigen.

Hanna Rion

De beste plek om God te zoeken

is in een tuin.

daar kun je naar Hem graven.

George Bernard Shaw

Als één van mijn planten dood gaat,

sterf ik ook een beetje van binnen.

Linda Solegato

Planten geven ons

zuurstof voor de longen en voor de ziel.

Linda Solegato

Je moet al je rekeningen van zaad, gereedschap
en andere uitgaven

eens bij elkaar optellen.

Dan heb je een idee wat flower power betekent.

Bill Vaughan

Ik hou van de maand mei. De belastingformulieren zijn op de post. De kachel kan weer uit. De tuin is nu van mij en niet meer van de winter, en de kerstdrukte is nog zeven maanden weg.

Martin Buxbaum

Ons lichaam is onze tuin,
waarvan onze wil de tuinman is.

William Shakespeare

Een man van woorden en niet van daden
is als een tuin vol onkruid.

Alfred Lord Tennyson
Engels dichter
1809-1892


In onze tuin groeit niets,
alleen wasgoed.

D. Thomas

Bristlecone Pine

Wist je dat de oudste boom ter wereld
meer dan 4700 jaar oud is?

Het is een pijnboom ('borstelkegel' pijnboom)

De zogenaamde Bristlecone Pine in Californië, die in de White Mountains in Californië staat. De exacte leeftijd van deze boom is getaxeerd op 4767 jaar.

Noorderlicht boven Lapland

Adembenemend: het noorderlicht boven Lapland

Fotograaf Chad Blakley deed er drie winters over en spendeerde in totaal duizenden uren om het adembenemende noorderlicht vast te leggen vanuit het Abisko National Park in de Zweedse provincie van Lapland.

Chadley Blakley noemt het project - of zoals hij zelf zegt: het najagen van mijn droom - zelf één van de meest bijzondere ervaringen die hij ooit meemaakte.

Klik hier voor de video en geniet!

Onze prachtige natuur

Bomen dromen,

De bladeren ruisen zachtjes,

Een stille fluistering,

Van hoop,

Een eenzame vogel,

Vliegt verloren rond.

Takken kraken,

In de wind,

Een vlieg,

Gevangen in een web,

Dauwdruppels glinsteren in het zonnelicht,

Ik warm mijn gezicht,

Dit is mijn domein,

Hier wil ik zijn.

Boodschap van Gaia, OerGodin en Moeder Aarde

Ik ben het Hart van de Moeder en ik wil tot je spreken. Je kunt mij zien in de bomen en de bossen. Je kunt mij horen fluisteren in het ruisen van het gras en het murmelen van de beek. Je ziet mij in de vogels en de vissen. Alle dieren zijn een uitdrukking van mij. Je herkent mij aan de overvloed van planten en bloemen en aan de oogsten die je regelmatig binnenhaalt.

Maar ik word misbruikt. In de cycli van overvloed gaat het om geven en ontvangen. Ik geef, maar waar is het ontvangen gebleven? In jullie moderne tijd draait het om geven en nemen. Oppervlakkig bezien lijkt dat hetzelfde, maar toch is er een groot verschil. Bij het ontvangen wordt er stilgestaan bij de overvloed en bedankt voor de oogst. Bij het nemen is men zich hier niet meer van bewust en begint de hebzucht zijn intrede te doen. Men neemt vaak ook veel meer dan men nodig heeft. Kijk maar naar de schappen in jullie winkels: die stralen geen overvloed uit maar hebzucht. Alles draait om hebben, hebben en nog eens hebben. Van mijn overvloed wordt constant genomen zonder dat ik er iets voor terug mag ontvangen. Mijn hart wordt leeggeroofd en mijn lichaam gevuld met ziekmakende afvalmaterialen, waardoor ik onvruchtbaar wordt.

Er was eens een tijd toen mijn oppervlak bewoond werd door mensen met een heel ander soort bestaan dan wat mijn menselijke kinderen tegenwoordig ervaren. Deze mensen leefden in een geografisch gedeelte wat nu beter bekend is als Noord-Amerika. Hun bestaan was harmonieus met een diepgaand contact met mij, de planten en dieren waar ze hun leven mee deelden. Het leven was gebaseerd op eer, traditie en ver ontwikkelde contacten met de etherische rijken. Er was een weten, dat we maar een klein fragment zijn van een veel grotere creatie. Het waren machtige mensen wiens krachten voortkwamen uit hun kennis en wijsheid. Ze wisten dat ze een link vormden tussen de dimensies en waren ook heel bedreven in het reizen in deze dimensies.

De Indianen erkenden de planten-, mineralen- en dierenrijken als gelijken. Ze plaatsten zich niet boven anderen, maar geloofden dat alle levende dingen verbonden waren met elkaar, en dat is inderdaad zo. Er was een evenwichtige uitwisseling tussen alle levende dingen, het geven en ontvangen werd gezien als een noodzaak van het leven. Er was communicatie tussen alle rijken en ook met mij. Deze mensen begrepen dat ik een levend, ademend wezen ben. Ze eerden mij op grootse wijze en stonden midden in de natuurlijke levensstroom. Ze leerden dit hun kinderen en de tradities werden generaties lang doorgegeven. Elke stam volgde gelijksoortige tradities, samenwerkend met mij als partners. De talen verschilden, maar de verstandhouding was hetzelfde.

Deze mensen communiceerden met mij in alles wat ze deden. Ze hoorden mijn lied in de wind, voelden mijn hartslag door de grond waar ze op liepen. Ze keken in de ogen van een dier en zagen mijn ziel. Hun vieringen waren voor mij en ik vierde met hen mee. Ze begrepen de vreugde van onze communicatie en gebruikten hun hart hiervoor. In onze verbintenis vonden we beiden een vreugdevolle extase, want ik voelde mij geliefd en gaf hen weer mijn liefdevolle steun en energie. Ze waren dankbaar voor alle zegeningen die ze kregen.

Jammer genoeg leefden er ook vele andere mensen op mijn oppervlak die in diepe vergetelheid leefden. Ik kon niet met hen communiceren want ze konden mij niet horen, zien of voelen. Ze begrepen mij niet en door hun gesloten harten, gaven ze maar weinig om elkaar. Hun bestaan was gebaseerd op macht, hebzucht en uitbuiting. Ze hongerden naar rijkdom in de vorm van comfort en materialisme. Deze onuitblusbare honger was zo overheersend, dat ze alles zouden doen om deze te stillen, ook al betekende dit het doden en vernietigen van elkaar. Wat ze dus ook regelmatig deden.

Tijdens deze zoektocht naar macht, hield het niet op bij zelfdestructie. Deze mensen in hun vergetelheid, vernietigden ook veel van het dierenrijk. Ze slachtten massa's dieren, zonder reden en zonder uitwisseling af. Er was een bloedvergieten over mijn gehele oppervlak. Ze misbruikte mij, namen vrij wat niet voor hen bestemd was. Zij, samen met andere wezens in vergetelheid van buiten deze creatie, openden mij voor de mineralen. Deze waren cruciaal voor mijn mogelijkheid om mijn vibraties in stand te houden. Ze namen zoveel als ze konden dragen en kwamen toen terug voor meer. En nog meer. Mijn frequenties bleven gevaarlijk dalen. Zij in vergetelheid, vergiftigden mijn waterstromen en oceanen en brachten groot leed voor de wezens die daarin moesten leven. Zonder na te denken werden hele bossen van grote bomen omgekapt. Reuzen, die mij al duizenden jaren lang geholpen hadden de lucht rondom mij schoon te houden en te voorzien van zuurstof. Mijn moeizame ademhaling werd niet gehoord.

Toch waren er ook die mijn geroep wel hoorden. De Indianen voelden mijn pijn alsof het zichzelf betrof, en in zekere zin was dat ook zo. Want uiteindelijk werden ook zij deel van de vernietiging. Hun tradities werden gevreesd, evenals hun kracht. Diegenen in vergetelheid snapten er niets van, want deze Indianen hadden toch bijna niets in hun bezit. En zoals heel vaak het geval is bij de mensen, wordt datgene wat het meeste gevreesd wordt, vernietigd. En dus werden de Indianen opgejaagd, gehele stammen aangevallen en afgeslacht, vrouwen en kinderen niet uitgesloten. Groot verdriet en pijn ging door de Indiaanse bevolking. Ze werden verdreven van mijn gebieden die ze altijd gedeeld hadden in harmonie met het land en werden bijeengedreven in bepaalde plaatsen en daar gehouden als gevangenen van vergetelheid. Het werd ze verboden om hun oeroude heilige tradities nog langer te volgen. Het was een trieste tijd, zowel voor hen als voor mij.

Na een hele periode, bezweken de Indianen onder de omstandigheden. Levend in ontzegging, had uiteindelijk het beoogde effect. Geleidelijk aan werd het gemakkelijker gevonden om de opgelegde regels te volgen dan hun eigen hart. En ook zij vielen in vergetelheid en werden blind voor hun toestand. Hun vibraties daalden zo erg dat ze uitgeput raakten. Sommigen verkozen liever te sterven dan in een wereld te leven die door anderen overheerst werd. Ziektes staken de kop op en de dood kwam langzaam.

Een enkeling echter, herinnerde zich en hield zich aan de oude weg. Deze geestelijke leiders waren degenen die met mij verbonden bleven. Ze communiceerden regelmatig, ondanks heftige tegenstand, continue zoekende naar een weg om hun volk te helpen. Regelmatig probeerden ze anderen te helpen ontwaken, om boven alles uit te stijgen en hun verbondenheid te voeden in plaats van de pijn. Maar er waren zo weinig van deze leiders en zovelen in vergetelheid. Het was een zeer moeilijke tijd voor ons allen.

Maar door dit alles leerde ik een belangrijke les. Ik mocht aanschouwen, maar niet ingrijpen. Ik moest alles op zijn beloop laten, al was het nog zo aangrijpend en moeilijk om aan te zien. Ik moest observeren in plaats van deelnemen. Iets anders doen zou het ingrijpen in de natuurlijke gang van zaken betekenen. En dit, realiseerde ik me, mocht ik niet doen. Het was een pijnlijke openbaring voor mij om te zien hoe mijn kinderen elkaar vernietigden. Ik was gedwongen, gevoelens van hulpeloosheid en hopeloosheid aan te voelen en te ervaren uit de eerste hand. Mijn verdriet was zo intens dat ik het gevoel had dat mijn hart zou breken, wat uitermate pijnlijk was. Maar, zoals je wel weet, is pijn een goede leraar. Het deed mij inzien, misschien voor het eerst, dat het tijd werd voor mij om te ontwaken en mijn krachten terug te nemen. Het werd tijd voor mij om mijn genezingsproces te beginnen. De hulpeloosheid en hopeloosheid van de Indiaanse bevolking, hield mij een spiegel voor. Het was een prachtig geschenk van de Indianen en toen ik het eenmaal begreep, accepteerde ik het dankbaar. Het hielp mij om het patroon te doorbreken dat ik al zolang gevolgd had.

Ondanks dat er vele Indianen bezweken tijdens deze verdrietige dagen, waren er enkelen die overleefden. Velen van deze overlevenden behielden hun tradities, hun spirituele uitvoeringen en hun communicatie met mij. Ze hielden vast aan hun waarheid en dat leidde hen uit de duisternis. Sommigen van hen die de dood verkozen boven de overgave, verbleven in het geestenrijk, vastbesloten om op welke manier dan ook te assisteren, zelfs vanuit de andere dimensies. Deze Ouden hebben nooit mijn zijde verlaten. We hielpen elkaar weer; ik had hen nodig en zij mij. Toen ik ontwaakte, verankerden zij mij en mijn vibraties stegen weer. Toen deze toenamen, begon ik mijzelf te helen en ontdekte de vreugde van het vinden van mijn eigen kracht en bestemming. Eenmaal aan het genezen, was ik weer in staat om ook hun van meer energie te voorzien en hen zo naar hogere frequenties te brengen.

Bekijk elkaar met open hart, open blik en de bereidwilligheid te omhelzen zonder oordelen of angst. De Ouden zijn hier om assistentie te verlenen tijdens onze gezamenlijke reis. Laten wij ze eren, zoals zij ons eren en met dankbaarheid het geschenk accepteren wat ze aan ons willen geven. Het is tijd om als één te staan met een gezamenlijke visie en doel. Heb vertrouwen en weet dat we zullen slagen, geliefde. We zullen elkaar helpen de weg naar huis te vinden.

Mitakuye oyasin

(wij zijn allen verbonden met alles wat bestaat)

Gaia, Moeder Aarde

De oude eik

Nooit ben ik meer getroost

dan toen ik onder jouw takken

naar liefde zocht en vond.

Je hebt me omarmd en me gezegd

dat het allemaal wel meeviel,

dat het leven de moeite waard is

en dat overgave het sleutelwoord is.

Ik vleide me neer tegen jouw sterke stam

en was in een andere wereld

de wereld van liefde en begrip,

mijn tranen vloeiden,

maar het waren tranen

van geluk en tevredenheid.

Nooit ben ik zo bemind als op dat moment,

toen alles goed was en jouw kracht

door mijn aderen stroomde.

Wij waren verbonden in tijd en ruimte.

Ik mis je en zoek je steeds weer

mijn oude vriend, wat heb jij allemaal doorstaan

om zo wijs te worden en zo mild?

De wijsheid van een boom

Het leven lijkt ingewikkeld en het valt ook niet altijd mee. Vaak wringen we ons in bochten om maar te overleven. We zoeken wegen om verder te kunnen groeien in ons leven. Een doel zoeken en daar naartoe leven. Hopende om rechtstreeks op dat doel af te kunnen gaan. Niet vermoedend dat het doel moeilijk haalbaar is. Onderweg zullen we obstakels tegen komen, weerstand van de omgeving. Dit alles zorgt er dan voor dat we op onze eigen kracht aangewezen zijn. Als je in zo'n proces zit zie je niet altijd goed welke kant je moet kiezen. moet ik links, recht of gewoon eigenwijs rechtdoor?

Als je zulke situaties tegenkomt en het leven lijkt moeilijk, kijk dan eens naar de bomen. Kijk dan eens hoe de bomen dit doen en ervaar hun kracht om te overleven. Hieronder een uiteenzetting van het leven van bomen.

Een boom groeit uit een eikel. De eikel is de kern, het beginpunt van een nieuw leven. Leg maar 10 eikels langs elkaar. Ze hebben allemaal een ander uiterlijk. Ieder een eigen vorm, kleur, grootte. Van een afstand zijn ze allemaal gelijk en dat klopt ook. Ze hebben allemaal hetzelfde doel. Het doel om een grote, sterke, gezonde boom te worden. Een stevige boom die vruchten kan dragen en zich zo voort kan planten om haar soort in stand te houden. De wens van een eikel is om in een vruchtbare omgeving wortels te zetten voor een stevige basis. Deze wens is afhankelijk van haar omgeving. Wordt de eikel meegenomen en verplaatst door een mens, dier, regen of wind en waar beland ze dan.

Als de eikel opgenomen wordt door moeder natuur, kan ze beginnen met haar ontwikkeling, met haar groei. De kiem komt los en begint haar eerste wortel te zetten. Haar eerste wortel, om haar plaats in onze natuur in te nemen. Hier ga ik staan. Hier is mijn plaats.

Als de wortels gezet zijn wordt het tijd om de stam neer te zetten. De eerste punt/tak komt uit moeder aarde. Op dit moment wordt het nieuwe leven getoond aan de omgeving. Vol trots in de natuur. Dit prachtige gebeuren gaat ook gepaard met concurrentie. De concurrentie die hier bedoeld wordt is de strijd om een eigen plek op deze aarde.

Als de boom opkomt is direct de omgeving bepalend. Komt zij eruit, ten midden van een gazon dat wekelijks gemaaid wordt, dan is het duidelijk, dan stopt het leven hier. Als ze het geluk heeft op een voedzame plaats uit te komen, zal ze doorzetten. De takken worden gevormd. het eerste blad zal ontwikkeld worden. Deze bladeren zijn kwetsbaar. Ze staan dicht bij de grond, zijn voedzaam voor sommige dieren. Als de blaadjes afgegeten worden heeft de kern de kracht om weer nieuw blad te vormen. De boom groeit door. Langzaam maar doelgericht.

De top van de boom zoekt haar weg. Als er een struik in de weg staat zal de top een beetje naar links of rechts gaan. Toch zal de boom dit pas doen als duidelijk is dat de struik krachtiger is, anders blijft de boom rechtdoor groeien, recht op haar doel af.

De wind, de regen en andere omstandigheden kunnen ervoor zorgen dat de boom scheef gaat. Toch ... ,  de wortels zitten stevig in moeder aarde en de boomtop zoekt weer haar doel. Ze zal zichzelf herstellen en afbuigen naar boven om de richting naar het doel weer in zicht te krijgen. Dit vertraagd haar proces maar dat kan haar er niet van weerhouden om door te zetten.

De boom blijft zich ontwikkelen. Nieuwe takken vormen met voldoende blad om de energie uit de lucht te halen. Energie om reserves op te bouwen en op te slaan in de stam.

In de herfst is het tijd om te rusten. Tijd om even alle bladeren los te laten. Tijd om in zichzelf te keren en alle gebeurtenissen los te laten. De herfst en de winter gebruiken om vanbinnen structuur te brengen om zo in het voorjaar weer tot leven te komen. Nieuw blad vormen en nieuwe scheuten uitzetten.

Als er takken afgebroken worden of afgezaagd zijn, heeft de boom in het voorjaar weer de kracht om de wonden te herstellen. Alle los zittende takken zijn in de winter uit de boom gewaaid. Dit zijn takken die hun functie al volbracht hebben en niet meer nodig zijn. Op deze manier is er weer ruimte gekomen in de boom. Meer licht kan er schijnen op de stam, op de basis. Ruimte voor nieuwe scheuten, nieuw leven, nieuwe ontwikkeling.

De boom krijgt te maken met ziekten en plagen. Het blad kan aangevreten of besmet worden. Toch geeft de boom niet op. Het grootste deel van de hele boom is gezond en dit heeft meer kracht dan het stukje aangetaste boom. In het ergste geval is de boom een jaar bezig om zichzelf te verdedigen en te beschermen. In zo'n jaar groeien de scheuten minder maar de stam groeit wel dikker, steviger. Het maakt haar niet uit want de basis is gegroeid. een nog sterkere stam/basis staat op haar plek. Wellicht is er een wrat ontstaan zodat de boom weer krommer groeit. Het doel lijkt niet dichterbij gekomen. Toch is er groei geweest. Innerlijke groei met wijsheid om in het nieuwe voorjaar weer andere takken uit te zetten.

Het uiterlijk van de boom is anders dan in eerste instantie verwacht werd. Het is geen kaarsrechte boom met aan alle zijden dezelfde hoeveelheid takken en bladeren. De boom wijkt af, zo lijkt het. Als de boom om zich heen kijkt is het moeilijk om zo'n kaarsrechte boom te zien. Elke boom heeft haar unieke vorm en uniek verhaal. De bomen met de meeste kronkelingen hebben de stevigste stam. Ze hebben een krachtige basis en laten zich niet snel van de wijs brengen. Deze krachtige basis nestelt zich in de cel eigenschappen van de hele boom. Deze cel eigenschappen zijn een nieuwe krachtige basis die in de vruchten voorgezet kunnen worden. De nieuwe vruchten van deze boom zullen krachtiger zijn en sterkere eigenschappen hebben om te (over)leven. Het doel van de boom is zeker gehaald.

Kijk nu eens naar je eigen leven. Hoe zie jij eruit als je een boom zou zijn? Hoe dik is jou stam? Hoe sterk zijn je wortels? Hoeveel takken heb je? Zitten er nog oude takken die geen functie meer hebben? Laat deze takken los zodat er ruimte komt waar je zelf nieuwe scheuten kunt vormen. Weet dat, wanneer de boom vol zit met dorre takken, dat er dan minder zonlicht op de stam schijnt. Er kan alleen maar meer vuil blijven hangen tussen deze takken. Er zullen schimmels en mossen groeien op de oude takken, wat weer een extra ballast vormt voor de gehele boom. De boom is dan veel energie kwijt om zich te blijven beschermen. Deze energie kan niet gebruikt worden om nieuwe scheuten uit te zetten. De energie concentreert zich enkel op het herstel en zal zich niet kunnen concentreren op haar doel.

Laat de oude takken dus los. Maak hiervoor gebruik van de natuur. Laat de takken uit je boom waaien, laat de vogels ze meenemen om een nestje van te bouwen. Geef de oude takken terug aan de natuur, aan moeder aarde. Zo voeden we onszelf en de natuur. Iedereen zal er baat bij hebben, de natuur, alle levens zullen groeien.

Blijf je hele leven, jezelf voelen als een boom.

Voel hoe stevig je wortels in moeder aarde staan.

Voel de stevigheid van je stam.

Voel welke takken nog groeien

en welke je los kunt laten.

Ervaar de 4 seizoenen van een jaar.

Groei niet te snel maar voel,

dat je altijd groeit in wijsheid en kracht.

Een boom leeft haar eigen leven.

Zonder haar doel op te geven.

Een leven in een unieke omgeving.

Hierin blijft zij gestaag in beweging.

De ontspannende kracht van het bos

In de natuur kun je helemaal tot rust komen, maar de natuur laadt je ook op. De natuur heeft een grote invloed op ons. Na een flinke wandeling in de natuur ben je zowel tot rust gekomen als opgeladen. Heb je last van spanning of emoties? Ga dan eens alleen het bos in. Laat je gedachten los, wees eens echt helemaal aanwezig. Voel de grond onder je voeten. Ruik de boslucht, adem zuurstof in. Voel de levenskracht door je lijf stromen en laat alle spanning/boosheid/verdriet los.

Het bos zuivert je energieveld. Alles wat leeft heeft een energieveld om zich heen, een aura. Jij dus ook. Je kunt het misschien niet zien, maar als je erop let kun je het wel voelen. Maar het is zo normaal voor je dat het je niet meer opvalt. Een gedeelte van dit energieveld is 'magnetisch' en trekt energieeën uit de omgeving aan, zoals een magneet ijzer aantrekt als dat binnen zijn 'energieveld' komt.

Alles is energie.

Emoties, gedachten, pijn, spanning, zorgen, verliefdheid en boosheid zijn op een bepaald niveau gewoon energie. Als mensen bij elkaar zijn kunnen ze via het energieveld emoties overnemen van de ander. Sommigen zijn daar gevoeliger voor dan anderen. Bijvoorbeeld na een gesprek met een negatief of depressief persoon kun je je moe of leeg voelen. Hij heeft zich bij jou opgeladen en jij bent na afloop leeg. Maar het is juist heerlijk opwekkend om naast iemand te zitten die verliefd is. Die straalt positiviteit en vrolijkheid uit, en daar krijg jij dan wat van mee. En in de wachtkamer van het ziekenhuis word je alleen al zenuwachtig van de emoties van andere patiënten. Sommige mensen geven jou hun ellende. Ze willen niet alleen hun verhaal kwijt, maar laten jou ermee zitten. En sommigen zijn zo nadrukkelijk aanwezig dat jij na afloop echt even tot jezelf moet komen. Dat zijn allemaal energie-wolkjes die in je aura kunnen blijven plakken. Ook je eigen emoties kunnen veel te lang blijven hangen. En zit je de hele dag op kantoor, tussen de computers? Ook computers en keukenapparaten stralen energie uit. Jouw energieveld pikt dat op en houdt het vast. Omdat het magnetisch is laat het niet zomaar los.

Ook het bos heeft een energieveld. Als de bomen kaal zijn voel je er minder van, maar als de bomen in blad staan kun je het voelen als je erop let. Een gezonde boom heeft een sterk, gezond aura, vol levenskracht, vol frisse en zuiverende energie. Een heleboel bomen bij elkaar maken een groot, krachtig energieveld. En dat energieveld gaat een heel eind de grond in, omdat de wortels van de boom zo ver de grond in gaan. Zodra je het bos binnengaat wordt jouw aura ontladen. Alle opgepikte energieeén stromen weg en je energieveld stroomt vol met zuivere frisse bos-energie.

Het enige dat je hoeft te doen is 'ervoor open staan'.

Wees je bewust dat het gebeurt, laat het gebeuren, zie het gebeuren! Visualiseer dat jouw spanning, jouw verdriet, jouw boosheid door de aura van het bos wordt meegenomen. Als je je niet helemaal lekker voelt wordt je energieveld, je aura, kleiner. Zodra je het bos inkomt kan je aura uitdijen tot zo groot als je maar wilt. Want het bos voelt goed, gezond, veilig. Er is hier geen straling, geen drukte, geen negativiteit waarvoor je je moet afsluiten. Laat je gedachten los. Denk je aan kantoor dan ben je niet in het bos maar op kantoor.

Wacht niet op mooi weer want in het bos is het ook mooi als het mistig is, als het waait, als het zachtjes regent, zelfs bij een stevige regenbui. Ga het liefst alleen. Sta even stil voordat je het bos binnengaat, neem de tijd om het verschil te voelen. Loop wat langzamer, bewuster dan normaal en voel de grond onder je voeten. Besef dat je loopt op Moeder Aarde, dat de wortels van de bomen onder je voeten door de grond hun weg vonden. Luister naar de geluiden van het bos, en je gedachten zullen stoppen. Dan hoor je elk geluidje, dan ben je je bewust van elk ritselend blad. Dan ben je helemaal aanwezig.

Als je met de rug tegen een grote boom gaat staan voel je de energie van de boom langs de stam stromen. Voel zelf maar eens; stroomt het omhoog of omlaag? Bomen knuffelen doe ik niet, maar als ik rugpijn of hoofdpijn heb wil het wel eens helpen de pijnlijke plek tegen de stam te leggen en de pijn met de energie van de boom mee te laten stromen. Soms voel je dat je emotioneel wordt, de spanning komt eindelijk los en je kunt je tranen laten stromen. Laat ze dan ook stromen. Ben je klaar met je boosheid of verdriet? Voel dan dat je helemaal Hier en Nu aanwezig bent, voel dan nog één keer die emotie, en stel je voor dat je die in de aarde laat wegzakken. Heel diep. Hoe dieper hoe beter. Moeder Aarde neemt het van je over.

Bemin niet slechts de welgevormde tak,

plaats niet zijn beeld alleen in ‘t hart.

De tak verwelkt.

Bemin de hele boom,

dan zul je ook de mooie tak beminnen,

het tere en het dorre loof,

de schuchtere knop, de volle bloesem,

‘t gevallen bloemblad en de kroon die wuift,

de kost’bre schaduw vol van liefde.

Bemin het Leven in zijn volheid.

Het weet van geen verval.

Krishnamurti

Het lied des levens

Symboliek van de roos

De roos wordt wel de koningin van de bloemen genoemd en is in het westen een belangrijk aards en spiritueel symbool. Rozen worden al sinds duizenden jaren geteeld om hun schoonheid, en in de oudheid gebeurde dat in China en Afrika, door de Grieken, Romeinen en Egyptenaren. Rozen werden gebruikt voor rituelen en er werden tempels en paleizen mee versierd.

In de Griekse/Romeinse mythologie wordt aangegeven dat de eerste rode rozen zijn ontstaan uit het bloed van Adonis voor zijn liefde aan Aphrodite/Venus. Rode rozen zijn gewijd aan Aphrodite/Venus, de drie Gratiën en aan de Italiaanse bloemengodin Flora. Zij symboliseren zowel eeuwige liefde als schoonheid. Rode rozen staan ook nu nog bekend als symbool voor de aardse liefde. Rozen waren altijd wit totdat Aphrodite/Venus haar Adonis wilde helpen toen hij gewond was. Ze verwondde zich aan een rozendoorn en de rozen werden rood van kleur.

In de Chinese symboliek duidt een roos jeugd aan en is geen zinnebeeld voor liefde.

Cupido heeft volgens de mythologie Harpocrates omgekocht met een roos om zo een einde te maken aan de geruchten dat Venus ontrouw zou zijn. Harpocrates werd door Eros/Cupido ingewijd met een witte roos en werd zo de god van zwijgzaamheid. Die betekenis werd ook overgedragen aan het christendom waardoor de roos ook een symbool van de stilzwijgendheid werd. Vijfbladige rozen waren een ornament van biechtstoelen. Een afbeelding van een roos werd vaak aangebracht op het plafond in vergaderzalen om aan te geven dat wat daar besproken werd ‘Sub rosa’ (= onder de roos, dat wil zeggen: geheim diende te blijven.

Voor de vroege Christenen symboliseerde de roos de vijf wonden van Christus. Later werd de roos het symbool van het bloed van de martelaren en werd zij een attribuut van Maria, de moeder van Jezus. De betekenis van een roos in de ‘Divina commedia’ van Dante wordt de hemelse liefde aangegeven als de ‘rosa candida’. De roos in de troubadourspoëzie was een tastbaar symbool van aardse liefde. Een witte roos is het symbool van de dood in sagen en legenden.

In de alchemie zijn rode en witte rozen het symbool voor dualiteit, rood voor mannelijk en wit voor vrouwelijk, de twee oerprincipes zwavel (sulfur) en zout (sal). De combinatie van rode en witte rozen verzinnebeelden het verbindende principe kwik (mercure). De zeven bloemblaadjes van een roos staan in de alchemie voor de zeven metalen en de bijbehorende planeten.

Bij de rozenkruisers verwijst de roos naar het geestelijke onsterfelijke beginsel dat zich bevind ter hoogte van het fysieke hart. Het staat ook bekend als de goddelijke vonk, de geestvonk, het oeratoom, de parel of de lotus. Als dit beginsel nog niet werkzaam is, wordt er wel gesproken over de rozenknop. Deze kan openbloeien op het kruispunt van de horizontale en de verticale balken van het kruis, dat een symbool is voor de mens. De horizontale balk van het kruis verwijst naar het leven in deze wereld, de verticale naar de instroming van het goddelijke licht dat in de wereld straalt. Als de geestvonk ontwaakt, kan zij een innerlijk heimwee doen ontstaan en een roep vanuit het oorspronkelijke levensveld doen horen.

Een roos in het algemeen staat symbool voor liefde, vreugde, geluk en genegenheid. De hartvormige blaadjes en blaadjes onder de roos (sub rosa) hebben alle een betekenis in de richting van liefde en vertrouwen. De doornen aan de roos staan symbool voor het gegeven dat leven en liefde niet altijd over rozen gaat en de moeite die iemand bereid is te doen voor zijn liefje. Rozen in een boeket symboliseren dankbaarheid en 1 roos in een groot boeket staat voor: jij bent degene van wie ik hou, jij bent het voor mij. En wist je dat niet alleen de roos, maar ook de kleur van de roos een bepaalde symbolische betekenis heeft?

Roos en liefde

De alchemisten zagen de ontwikkeling van de plant als een beeld voor innerlijke groei. Daardoor kon de roos, die haar groei eindigt met de vorming van een vijftallige bloem, haar bijzondere plaats krijgen.

Vaak wordt de roos geassocieerd met het woord "liefde".

De roos ontlopen is dus moeilijk. Alleen al het spoor dat ze in de geschiedenis trekt is zo lang! Al vijfduizend jaar geleden werd ze in Azië gecultiveerd en het aantal hedendaagse variëteiten is bijna ontelbaar.

Mystieke betekenis

Dat de roos een dergelijk mystieke betekenis kreeg, hangt ook samen met de bouw van haar bloem. Die is namelijk vijftallig, dat wil zeggen, ze heeft 5 kroonbladen. In de alchemie hechtte men bijzondere betekenis aan het getal vijf, als “quinta essentia” de vijfde essentie.

Rozen kleur - Betekenis symboliek

Dieprode kleur roos



Ik wil je, ik ben vol van verlangen en hunkering.

Rode roos

Ik hou van je, ben verliefd op je. Liefde en respect. Als de rode roos nog in de knop is, staat dit voor puur en liefdevol of soms dat de liefde nog geheim moet blijven. Een open rode roos, bijna op het hoogtepunt van bloei, staat symbool voor liefde die gerijpt is.

Witte roos

Vertrouw me. Een witte roos staat voor echte liefde, geestelijke puurheid en waardigheid ten aanzien van elkaar. Als een witte roos nog niet tot volle bloei is gekomen, dan staat dit voor een bepaalde mate van afhankellijkheid, of in een wat negatievere betekenis, een sfeer van onderdanigheid.

Witte en Rode roos samen

Ik wil voor altijd samen met je zijn. Een witte en rode roos tezamen staan voor eenheid, verbondenheid en eeuwig samen zijn. Ook geeft wit aan dat de liefde en het gevoel van samenzijn de dood en de tijd of plaats overstijgt.

Roze roos

Mijn hart behoort aan jou. Een roze roos staat voor volmaakt geluk, plezier hebben samen en kan ook voor heimelijke liefde staan. Als de roze roos bijna in volle bloei is, is dit een symbool voor geloven in elkaars daden en woorden. Als de roos donkerroze is, symboliseert dit dankbaarheid.

Gele roos

Kies voor mij. Een gele roos staat voor innige vriendschap en verbondenheid. Als de roos net geopend is, staat dit voor de vraag of je vriend(in) of geliefde nog van je houdt. Als een gele roos in volle bloei staat, kan dit jaloezie symboliseren of een verlangen c.q. wens dat iemand bij je terugkomt.

Blauwe roos

Hemelse liefde. Een blauwe roos staat voor goddelijke liefde, het gevoel in vervoering te zijn. Als de blauwe roos nog in de knop zit, staat dit voor de wens de diepte in te gaan. Is de blauwe roos in volle bloei dan kan dit staan voor intense spirituele beleving.

Zwarte roos

Het is uit, het ga je goed. Een zwarte roos symboliseert een afscheid, een vaarwel. Als de roos nog in de knop zit, staat dit voor een definitief afscheid. Als de roos open en in volle bloei staat, zal het afscheid minder rigoureus zijn en mogelijk een tijdelijke afstand of rustpauze c.q. een andere invulling van de vriendschap of relatie.

Kennen planten emoties?

The Secret Life of Plants uit 1973 is ongetwijfeld een bron van inspiratie geweest voor de vele esoterische en spirituele boeken die de afgelopen decennia zijn verschenen. In de Celestijnse Belofte laat James Redfield zijn planten op gedachtekracht groeien en ook Irene van Lippe beschrijft haar liefdevolle uitwisseling met bomen en planten. Maar waar zij vooral hun persoonlijke ervaringen delen, beschrijven Peter Tompkins en Christopher Bird het fascinerende wetenschappelijk onderzoek dat halverwege de jaren zestig zijn aanvang nam.

Dr. Cleve Backster

Het begint allemaal bij Cleve Backster - in 1966 een van de vooraanstaande leugendetectorexperts in de Verenigde Staten. Als Backster op een avond uit nieuwsgierigheid de elektroden van zijn detector op een huisplant aansluit, zal dat zijn hele leven veranderen. Backster is benieuwd of de plant - net als de mensen die hij dagelijks ondervraagt - ook op fysieke bedreiging reageert. Hij besluit om - bij wijze van proef - een van de bladeren in de fik te steken. Tot zijn ontzetting ziet hij de pen van de grafiek met een zwieper omhoog bewegen. En dat terwijl Backster nog niet eens was opgestaan om lucifers te halen! Had de plant zijn gedachten gelezen? Als Backster terugkomt met de lucifers, ziet hij weer een scherpe uitschieter op het papier. Maar als hij later net doet alsof hij de plant in de fik wil steken, is er geen reactie. Blijkbaar is de plant ook nog in staat om te onderscheiden of het menens is of niet. Backster was op dat moment het liefst de straat opgerend om iedereen het mooie nieuws te vertellen: 'Planten kunnen denken!' Maar in plaats daarvan begint hij aan een grondig onderzoek.

Zijn kantoor verandert in een modern laboratorium en samen met collega's in het land onderzoekt hij meer dan vijfentwintig verschillende soorten planten. Overal blijken de reacties hetzelfde te zijn. Vele proeven volgen. Zo ontdekken ze, dat ook losse blaadjes reageren, bijvoorbeeld op een hond die de kamer binnenkomt of op mensen met slechte bedoelingen. In een van zijn experimenten laat Backster vijf studenten door een kamer langs twee planten lopen waarbij een van de studenten de opdracht heeft een van de twee planten te slopen. Backster zelf weet niet welke van de vijf studenten het sloopwerk heeft verricht, maar kan - als de studenten daarna afzonderlijk de kamer betreden - aan de heftige reactie van de nog in leven zijnde plant feilloos zien wie de boosdoener is. Afstand blijkt ook geen bezwaar te zijn. Met gesynchroniseerde klokken doet Backster op duizenden kilometers afstand proeven met emotionele gedachten over zijn planten. Ze blijken instant te reageren.

Als Backster in 1969 voor het eerst met een groot artikel naar buiten treedt, verspreidt het nieuws zich als een lopend vuurtje. Fondsen worden verstrekt, de media springen erop en zelfs de CIA heeft interesse om spionagemogelijkheden te onderzoeken. Andere wetenschappers treden vanaf dat moment in Backsters voetsporen. Marcel Vogel ontdekte bijvoorbeeld, dat hij een blad maanden in leven kon houden door iedere ochtend liefdevolle aandacht aan het blad te schenken. Zelfs de wond die was ontstaan door het blad van de tak te knippen, genas. Dit in tegenstelling tot eenzelfde blad dat geen aandacht kreeg. Vogel was ook een van de eersten die op de televisie liet zien dat planten reageren op onze gevoelens en bovendien soortgelijke 'gevoelens' uitzenden. Hij spreekt zelfs over een liefdesrelatie tussen plant en mens.

Sceptische wetenschappers, die een aantal van Vogels experimenten wilden herhalen, faalden keer op keer. Volgens Vogel, omdat planten deze negatieve energie oppikken en niet meewerken. Kinderen daarentegen hebben gegarandeerd succes. Ook Uri Geller werkt om deze reden graag met kinderen om horloges aan de gang te krijgen en zaadjes in zijn hand te doen ontkiemen. Het geloof en het vertrouwen dat het mogelijk is om een relatie met de plant aan te gaan, zorgen voor spectaculaire resultaten. De professor die een apparaat had ontworpen om elektromagnetische golven van een cactus in geluid om te zetten, had geen succes. Maar toen zijn vrouw de cactus op een dag kwam verzorgen, 'zong' de plant van geluk.

Over muziek gesproken: een van de mooiste experimenten die Tompkins en Bird beschrijven, is ongetwijfeld de reactie van planten op verschillende soorten muziek. In de eerste experimenten werden jonge plantjes blootgesteld aan tonen die om de seconde klonken. De eerste week leken de plantjes beter te groeien dan hun soortgenoten die met rust werden gelaten. Maar na een week gingen hun kopjes hangen en legden ze het loodje. De onderzoekers vroegen zich hardop af, of de plantjes wellicht aan vermoeidheid of verveling waren gestorven. In latere experimenten werden kasplanten blootgesteld aan verschillende muzieksoorten. De klimplanten die dagelijks werk van Haydn, Beethoven, Brahms en Schubert te horen kregen, groeiden naar de speakers toe. Een van de planten kronkelde zich zelfs liefdevol om de luidspreker. De plantjes die werden blootgesteld aan Led Zeppelin en Jimi Hendrix groeiden weg van de speakers. Een van de planten probeerde zelfs tegen de glibberige glazen wand van de kas op te groeien om zo aan zijn lot te ontsnappen. Je moet er niet aan denken wat het effect van gabberhouse zal zijn.

Op een dag ontving hij in zijn laboratorium te San Diego een Canadese plantenfysiologe. Zij stelde enorm belang in zijn werk. Toen ze het laboratorium binnenkwam, hielden alle grafische opnamen plots op en dit tot grote ontgoocheling van de bezoekster en tot de verbazing van Backster.

"Veroorzaakt uw persoonlijk werk schade aan de planten? " vroeg hij haar stomverbaasd.

"Ja. Ik moet hen in stukken snijden en ze in een oven opwarmen of roosteren."

"Laten we het dan niet verder gaan zoeken : mijn 'beschermelingen' zijn in zwijm gevallen bij uw intrede in deze kamer!"

Drie kwartier na het vertrek van deze Canadese dame zonden de planten van Backster opnieuw hun signalen door aan het registreerapparaat. Dit voorval wordt vermeld in het boek uit 1973 'The Secret Life of Plants', Het verborgen leven van planten', geschreven door Peter Tompkins en Christopher Bird.

Zo stralen de planten een bepaalde energie uit, die ruim voldoende is om een lampje te doen branden, om een voorwerp te verplaatsen, of om de reeds vermelde registreerapparaten in werking te stellen.

"Aan de basis van onze experimenten", legde de Heer Oberto Airaudi, voorzitter van het centrum, ons uit, "ligt er zeer veel geduld en liefde, want planten hebben nu eenmaal een enorme behoefte aan affectie. Op de tweede plaats komt dan de tussenkomst van vele elektronische apparaten, en dit om de energieveranderingen op te vangen en ze te transformeren, afhankelijk van de gewenste effecten."

En hij vervolgde : "Wat men vooral moet vermijden is, de planten als proefkonijnen te beschouwen. Het zijn vrienden. We spreken tot hen, we stellen hen gerust, we vragen hen zelfs om mee te werken, teneinde nieuwe relatiemogelijkheden te ontwikkelen tussen mens en plantenwereld. De planten vangen de- oprechtheid van onze bedoelingen op, want ze beschikken over telepathische eigenschappen. Wanneer één van hen bevangen wordt door angsttrillingen, zendt ze fluittonen uit in het elektronisch apparaat waarop ze aangesloten is (een elektrode aan de bladeren, een tweede in de aarde in de pot)."

"Maar dan," vroegen we hem, "indien de welriekende keukenkruiden op zulke apparaten aangesloten worden, dan zouden we hun gefluit kunnen horen op het ogenblik dat we ze afsnijden en ze voor onze gerechten fijnhakken?"

"Niet noodzakelijk. Alles hangt af van de ingesteldheid van de persoon die de planten behandelt. Indien de bladeren uit vernielzucht worden afgerukt, lijdt de plant erg veel. Indien dit echter gedaan wordt omwille van een nuttigheidsfactor, dan heeft de plant de indruk een gift aan iemand te brengen, of denkt ze een goede daad te stellen. Het is eenzelfde gave die een boom bezit wanneer hij zijn vruchten afgeeft. Men moet de planten dus op de hoogte stellen van jouw bedoelingen en ze zacht behandelen, met een lieflijke en dankbare gedachte. Het is trouwens de beste manier om een gesnoeide plant welig te laten tieren."

Iedereen, zonder enige uitzondering, kan bijvoorbeeld 'de proef der drie planten' uitvoeren. Wat houdt deze proef nu in?

Neem drie potten, gevuld met potaarde. Doe in elke pot zaden en plaats ze in dezelfde omstandigheden van licht en warmte. Pas nu drie verschillende affectieve behandelingen toe:

Wees aardig en zeg enkele vriendelijke woorden tegen de eerste pot en dit gedurende 5 minuten per dag.

Zeg totaal niets tegen de tweede pot.

Zend negatieve, bedreigende gedachten uit naar de derde pot. Of, als je daar moeilijkheden bij ondervindt, geef dan die taak aan een andere persoon.

Wat zul je na een tijd bemerken? De eerste plant zal men zienderogen zien groeien en zal zich regelmatig ontwikkelen. De tweede plant zal wat langer op zich laten wachten en zal dus minder snel groeien. De derde zal ronduit laat te voorschijn komen en zij zal ten hoogste niets meer dan ziekteverschijnselen vertonen.

Om planten gezond te houden," vervolgt Airaudi, "moet men in de eerste plaats van ze houden. Verder moet men bewust zijn van het kwaad, dat chemische producten zoals vruchtbaarmakers, antiparasieten, sprays, enzovoort, hen aandoen. Indien ze werkelijk een versterkend middel nodig hebben dan is teelaarde, getrokken uit een vruchtbare bosgrond, het allerbeste. Ook mag men niet vergeten dat rook schadelijk voor hen is. Ze zijn geboren om in zuivere lucht te leven. Vermijd ook hen te dicht bij een televisietoestel te plaatsen, want men moet hun behoefte aan licht en schaduw eerbiedigen. Ook stuurt een toestel in werking schadelijke stralingen naar hen uit. 's Nachts hebben ze behoefte aan slaap en elk elektrisch licht is storend en noodlottig. Ze hebben ook behoefte aan stilte en rust; harde klanken kunnen hen doen sterven.