Kerst verhaal van een spar die een echte kerstboom werd

"Het kerst verhaal gaat over een prachtige spar die in een groot bos stond. Het was bijna Kerstmis. Midden in een groot bos stond een prachtige spar. Zijn takken zaten vol met mooie, groene naalden en hij was zo dicht begroeid, dat de vogels graag tussen zijn takken kwamen schuilen als het in de winter berenkoud was. De spar vond dat wel gezellig. 's Winters was het toch al zo leeg en kaal in het bos. Alle loofbomen waren hun bladeren kwijt en stonden met kale takken te rillen in de wind. Ze hadden nergens aandacht voor en hadden het te koud om met de spar te praten. Als de vogels tussen de groene takken van de spar kwamen schuilen, voelde die zich tenminste niet zo alleen.

De spar was al heel oud

De spar stond al heel lang in het grote bos. Hij wist niet eens meer, hoe oud hij eigenlijk wel was. Soms kwamen er wel eens houthakkers. Die hakten met hun grote bijlen scheef gegroeide bomen om, of bomen die veel te groot of veel te oud en ziek werden. Als ze omgehakt waren werden ze in stukken gezaagd en op grote vrachtwagens het bos uitgereden.Op een dag in de winter, toen het al bijna Kerstmis was, kwam er een auto het bos in rijden. Het was maar een gewone auto met een karretje erachter. Er lag een spa in de kar.

"Hè, gelukkig," dacht de spar. "Het is geen houthakker," want voor houthakkers was de spar een beetje bang. Hij had immers nog geen zin om omgehakt te worden. Hij vond het nog veel te fijn in het bos.

De man begon te graven

Maar wat was dat? De auto bleef vlak bij de spar stilstaan en reed niet verder. De motor werd afgezet en een man stapte uit. Hij nam de spa uit de kar en liep naar de spar. Daar begon hij de grond rond de wortels weg te halen. De spar keek verwonderd naar beneden. Hij kreeg er koude voeten van. Hij werd niet omgehakt, maar uitgegraven. Zou die man hem soms gaan verplanten? Maar waar ging hij dan naar toe? Ongerust keek hij in het rond. Wacht eens! Daar schoot hem iets te binnen. Vorig jaar had een kleine den hem eens een verhaal verteld over bomen die de mensen in hun tuinen haalden. Daar was heerlijk om te staan. Het was er niet zo koud als in het bos en in de zomer was er ook veel meer te zien. Er speelden kinderen in die tuinen en als het erg warm was zaten ook de grote mensen er te lezen, vierden er feestjes en stookten er de barbecue. Ha, misschien zou hij ook wel in zo’n tuin gezet worden. Dat zou heerlijk zijn!

De spar kreeg het koud

Foei, wat was de lucht koud aan zijn wortels. Als die man nu maar opschoot, zodat hij snel weer ergens anders in de grond gezet werd. Toen de spar zachtjes heen en weer wiegde vlogen de vogels verschrikt op uit zijn takken.Op een dag kwam er een auto naar het grote bos.

Tja, de meesten van hen moesten nu een andere schuilplaats gaan zoeken. De man pakte de stam van de spar vast en bewoog hem voorzichtig, totdat de wortels uit de grond waren. De spar werd opgetild en achter in de kar gelegd.

"Brrrrrrrr," bibberde de spar. Nu was het toch wel erg koud aan zijn voeten. De man stapte in de auto en reed met de kar achter hem aan weg. Het bos uit. Na een poosje kwamen ze bij een groot huis aan. Daar stopte de auto. De deur van het huis ging open en er kwamen drie kinderen naar buiten gerend.

"Oh, pappa, wat heb je een mooie boom gevonden!" riepen ze uit.

"Ja," zei hun vader, "dat is nu de boom die ik van de boswachter mocht hebben. Hij paste niet meer tussen de andere bomen en had in het voorjaar toch gekapt moeten worden." Hij haalde de spar uit de kar en zette hem rechtop tegen de muur van het huis.

Ziezo!

Nu kon de spar de prachtige tuin in kijken. Hij zocht met zijn ogen naar een plaatsje waar een gat gegraven moest zijn. Een gat, waar zijn wortels in zouden passen, maar hij vond er geen. "Misschien moet er nog een nieuw gat gegraven worden," dacht de spar en hij fronste ongerust zijn voorhoofd. De man liep naar de schuur en haalde er een grote bak uit. Die vulde hij met grond uit de tuin. Daarna pakte hij de spar bij de stam en zetten hem in de bak.

Dat vond de spar echter helemaal niet leuk

Wat deed die man toch met hem? Zo’n bak was toch niet goed genoeg voor zijn wortels? Daar konden ze helemaal niet meer in groeien! Het werd zelfs nog gekker! De tuindeuren van het huis gingen open en de spar werd met bak en al naar binnen gedragen.

"He! Wat doen jullie nu? Laat me alsjeblieft buiten! Ik ben een boom! Geen kamerplant," riep de spar verschikt uit, maar de mensen verstonden de spar niet. Ze hoorden alleen de takken ruisen en roken de heerlijke frisse lucht. De man zette de spar in een hoek van de kamer neer. Bah, wat was het hier warm! Zoveel warmte was de spar in de winter helemaal niet gewend. Hij kreeg er meteen dorst van. Ha, gelukkig kwam de kleinste jongen al met een gieter water en goot die helemaal leeg in de bak. Nu kon hij tenminste weer drinken.

De spar kreeg lampjes in de takken

De spar was daar zo druk mee bezig dat hij helemaal niet merkte dat er allemaal lampjes in zijn takken gestoken werden, maar toen de eerste kerstballen aan zijn takken gehangen werden, begon hij opgewonden te ritselen. Wat waren die zilveren ballen mooi! Zouden al die ballen in de dozen op de tafel voor hem zijn? Wat prachtig! Van opwinding vergat hij de warmte in de kamer. Met een plezierig gevoel liet hij zich volhangen met kerstballen, vogeltjes, klokjes, kerstengeltjes en zilveren slingers. Toen hij eindelijk klaar was hoorde hij het meisje zeggen: "Oh, pappa, dit is de mooiste boom die we ooit gehad hebben." Daar werd de spar zo blij van, dat hij zijn takken nog verder uitspreidde en zijn top nog hoger naar het plafond van de kamer strekte. Het was gezellig in de kamer. Er brandden kaarsen en de lampjes op zijn takken gaven een zacht licht.

Een mooi kerst verhaal en kerstliedjes

Die avond vertelde de moeder van de kinderen een prachtig kerst verhaal en daarna zongen de kinderen kerstliedjes. Zo mooi, dat de spar er tranen van in de ogen kreeg. Hij vond het helemaal niet erg meer dat hij niet in de tuin gezet was, maar in de huiskamer een plaatsje gekregen had. In het bos had hij wel eens verhalen gehoord over sparren die prachtig versierd tijdens de Kerstmis bij de mensen in de huizen gezet werden, waar de mensen het kerstfeest vierden, maar die verhalen had hij eigenlijk nooit geloofd. Bomen horen toch niet in de huizen, maar daarbuiten thuis. Het was dus echt waar!

De spar kreeg elke avond

een prachtig kerst verhaal te horen

Twee weken bleef de spar in de huiskamer staan. De eerste dagen vond hij het nog heerlijk. Het kerstfeest met al die liedjes en kerst verhalen vond hij prachtig, maar hoe langer hij in de kamer stond, des te warmer kreeg hij het ervan. Wel kreeg de spar elke dag een volle gieter water, maar dat was eigenlijk niet genoeg. Na nog een paar dagen begonnen zijn takken wat naar beneden te hangen, want die mooie kerstballen waren toch wel erg zwaar. Eindelijk werden de dozen weer van de zolder gehaald en de kerstballen werden een voor een afgestoft en weer opgeborgen. Opgelucht haalde de spar adem. Hij bewoog voorzichtig zijn takken. Hè, gelukkig waren ze alleen een beetje moe, maar er was niets kapot. De tuindeuren werden open gezet en de spar werd met bak en al naar buiten gedragen. Angstig dacht de spar: "Als ze me nu maar niet weggooien! ...

De spar mocht in de tuin

Maar dat gebeurde gelukkig niet. De man haalde de spa uit de garage, groef een diep gat op een open plek in de tuin. Tot grote blijdschap van de spar werd hij uit de bak gehaald en in het gat gepoot. Daarna werden zijn wortels toegedekt met een flinke berg grond, zodat die het niet meer koud hadden. De spar zuchtte diep. Dit was nu net, wat hij altijd al graag gewild had. Midden in een grote tuin staan. Wat was het hier heerlijk. En zo fris! Na die warme kamer kon de spar weer voluit adem halen. Hij keek de tuin rond. Wat was die groot. Kijk, daar stond een grote eik, die hem vriendelijk toeknikte. Een eindje verder stond een den, die ondeugend naar hem knipoogde en helemaal bij de garage stond een kleine kersenboom te rillen in de winterkou en niesde: "Ha, ha, ha, hatsjie! Hallo!"

De spar werd een thuis
voor heel veel vogeltjes

"Ik ben blij dat jij er bent," riep de den. "Ik heb al lang geen plaats meer voor alle vogels die tussen mijn takken komen schuilen. Nu kan in elk geval de helft naar jou toe, als je dat goed vindt." Tegelijk schudde de den zijn takken. Meteen vlogen er een heleboel vogels uit. De spar hield zijn takken ver van elkaar, zodat ze er gemakkelijk tussen konden komen. "Ja, hoor," riep hij naar de den, "ik ben in het bos ook altijd een goede schuilplaats voor de vogels geweest en dank jullie wel dat jullie allemaal zo vriendelijk voor mij zijn. Ik zal het hier heel fijn vinden en ik voel me nu al thuis."

Vanaf die dag bleef de spar in de tuin

en was er zijn leven lang heel gelukkig.

Bron: Anneke Cornelissen.nl/het-kerst-verhaal/