Liefde geneest

Openheid is het beste antwoord op eenzaamheid.

Het komt voor dat we ernaar verlangen iemand te helpen van wie we heel veel houden, zonder dat we iets kunnen doen. De omstandigheden laten niet toe dat we hem of haar benaderen, of de ander sluit zich af voor elk gebaar van solidariteit of steun. Dan rest ons niets anders dan liefde.

In zulke tijden, waarin we niets anders kunnen uitrichten, kunnen we nog altijd liefhebben – zonder een beloning, een verandering of dankbaarheid te verwachten. Als we dat kunnen doen, zal de energie van de liefde het Universum om ons heen beginnen te transformeren. Waar deze energie ook verschijnt, ze bereikt altijd haar doel.

"Tijd verandert de mens niet. Wilskracht verandert de mens niet. Liefde verandert hem." zei evangelist Henry Drummond.

Ik las onlangs in de krant over een meisje in Brazilië dat door haar ouders ernstig was mishandeld. Ten gevolge daarvan kon ze zich niet meer bewegen en verloor ze haar spraakvermogen. Toen ze in het ziekenhuis was opgenomen, werd ze verzorgd door een verpleegster die elke dag tegen haar zei: "Ik houd van je". En al verzekerden de dokters haar dat het kind haar niet kon horen en dat al haar pogingen tevergeefs waren, toch bleef de verpleegster zeggen: "Vergeet niet dat ik van je houd." Drie weken later leerde het kind weer bewegen. Vier weken later kon ze weer praten en lachen. De verpleegster heeft nooit interviews gegeven en haar naam kwam niet in de krant, maar ik wil dit hier vastleggen, zodat we het nooit vergeten: liefde geneest.

Het zou onverantwoordelijk van me zijn te proberen een definitie van liefde te geven, omdat ook ik – net als ieder ander mens – liefde alleen maar kan ervaren. Er zijn duizenden boeken over geschreven, er zijn talrijke toneelstukken, films, gedichten en uit marmer of hout gebeeldhouwde gestalten aan gewijd, en toch kan een kunstenaar slechts een indruk van een gevoel overbrengen, niet het gevoel zelf. Ik heb echter geleerd dat dit gevoel aanwezig is in kleine dingen en zich manifesteert in onze meest onbeduidende daden; daarom is het nodig je aandacht altijd op liefde te richten, of we nu tot handelen overgaan of niet.

De telefoon pakken en de warme woorden uitspreken die we steeds hebben uitgesteld. De deur voor iemand openen die onze hulp nodig heeft. Een baan aannemen. Een baan opgeven. Een beslissing nemen die we voor ons uit hebben geschoven. Vergeving vragen voor een fout die we hebben gemaakt en die aan ons blijft knagen. Iets opeisen wat ons toekomt. Vaste klant worden bij een bloemist in de buurt, een winkel die van veel groter belang is dan de juwelier. Muziek hard aanzetten als de persoon van wie je houdt er niet is, maar de volumeknop terugdraaien als hij of zij in de buurt is. Weten wanneer je 'ja' en 'nee' moet zeggen, omdat liefde werkzaam is in al onze vormen van energie. Een sport ontdekken die je met z’n tweeën kunt doen. Geen recept volgen, ook niet in deze alinea – want liefde vergt creativiteit.

En wanneer er niets van dit alles mogelijk is, wanneer ons alleen nog maar eenzaamheid rest, denk dan aan dit verhaal dat een lezer me ooit heeft gestuurd:

Een roos droomde dag en nacht van bijen, maar geen streek ooit op haar bloemblaadjes neer. Toch ging de bloem door met dromen: tijdens de lange nachten stelde ze zich een hemel vol bijen voor die neerdaalden om haar vurig te kussen. Zo bleef ze goed tot de volgende dag, toen ze zich opnieuw opende voor het zonlicht.

Op een nacht vroeg de maan,die wist van de eenzaamheid van de roos:

"Ben je niet moe van het wachten?"

"Misschien, maar ik moet het blijven proberen."

Waarom?"

"Omdat ik zal verwelken als ik niet open blijf staan.
"Want soms, wanneer eenzaamheid alle schoonheid dreigt te vermorzelen, kunnen we alleen maar weerstand bieden door open te blijven staan.

Paulo Coelho
uit: Als een rivier

De boogschutter

De boogschutter vindt het niet erg als zijn pijlen doel missen, want hij zal zijn houding, zijn boog, de pees en het doel pas goed kunnen taxeren, nadat hij zijn handelingen duizenden keren heeft herhaald, zonder angst om te missen.

Waarna het ogenblik komt dat hij niet meer hoeft na te denken bij wat hij doet. Vanaf dat moment is de boogschutter één met zijn boog, zijn pijl en zijn doelwit.

De pijl is de intentie die in de ruimte geprojecteerd wordt. Als hij geschoten heeft, kan de boogschutter niets meer doen dan de vlucht van de pijl in de richting van de roos volgen. De spanning handhaven, die vereist was voor het schot, dat is niet langer nodig.

Dus volgt de schutter de pijl met zijn ogen, zijn hart rust uit, een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Op dat moment zal hij – als hij genoeg heeft getraind, als hij zijn intuïtie heeft kunnen ontwikkelen, als hij tijdens het hele proces van het schieten zijn elegantie en zijn concentratie heeft kunnen behouden – de aanwezigheid van het Universum ervaren en zal hij zien dat zijn actie juist was en lonend.

Zijn techniek zorgt ervoor dat zijn handen klaar zijn voor het schot, dat zijn ademhaling nauwkeurig getimed is, dat zijn ogen de roos kunnen zien. De intuïtie zorgt ervoor dat het moment van het schot perfect is.

Wie de boogschutter ziet staan, met gespreide armen en een blik die de pijl vergezelt, zal denken dat er niets meer in hem gebeurt en het werk is gedaan. Maar zoals zijn zielsverwanten weten is de geest van iemand die net geschoten heeft een andere dimensie binnengegaan en staat hij nu in contact met het gehele Universum: hij is nog steeds aan het werk, neemt alles wat dit schot aan positiefs bracht in zich op, corrigeert mogelijke fouten, verheugt zich over wat hij al heeft geleerd, wacht om te zien hoe het doel reageert als het wordt geraakt.

Als de boogschutter de pees naar achteren trekt, kan hij binnen zijn boog de hele wereld zien. Wanneer hij de vlucht van de pijl volgt, komt de wereld naar hem toe, streelt hem, en geeft hem het volmaakte gevoel dat de taak is volbracht.

Heeft een strijder van het licht eenmaal zijn taak volbracht en zijn intentie in daden omgezet, dan heeft hij verder niets meer te vrezen: hij heeft gedaan wat hij doen moest; hij heeft zich niet door angst laten verlammen – ook al treft de pijl geen doel, de strijder zal een nieuwe kans krijgen, omdat hij niet laf is geweest.

Paulo Coelho

Over een oude samurai

Vlakbij Tokio woonde een illustere samurai, een bejaarde man al, die het Zenboeddhisme praktiseerde en onderwees aan de jeugd. Er werd verteld dat hij als zwaardvechter nog steeds iedere tegenstander de baas was, ondanks zijn hoge leeftijd.

Op zekere middag kwam er een jonge krijger bij hem, van wie bekend was dat hij absoluut geen scrupules had. Zijn tactiek bestond eruit dat hij zijn tegenstander beledigde, diens eerste beweging afwachtte - hij had een scherp oog voor verkeerd ingezette manoeuvres - om vervolgens met een verpletterende snelheid tot de tegenaanval over te gaan.

De jonge ongedurige krijger had nog geen enkel gevecht verloren. Hij kende de naam en faam van de oude samurai, en door hem te verslaan zou zijn eigen roem groter worden. Hij daagde de samurai uit tot een gevecht. De oude man nam de uitdaging aan, ook al waren zijn leerlingen erop tegen. Ze gingen naar het plein in het centrum van de stad. De jonge krijger begon de oude meester te beledigen. Hij schopte steentjes in zijn richting, spuugde hem in zijn gezicht, werkte het hele repertoire aan provocaties af en beledigde zelfs de voorouders van de oude meester. Hij deed er werkelijk alles aan om hem uit zijn tent te lokken, urenlang, maar de meester reageerde niet. Toen de middag ten einde liep was de eerst zo onstuimige krijger uitgeput en vernederd. Hij vertrok.

Verbaasd en teleurgesteld dat de meester zich zo had laten beledigen, vroegen de leerlingen hem:

"Hoe hebt u zoiets kunnen tolereren? Ook al wist u dat u misschien zou verliezen, waarom trok u niet uw zwaard? U gedroeg u als een lafaard."

De samurai zei:

"Stel, iemand komt naar je toe met een cadeautje maar jij neemt het niet aan, van wie is dan dat cadeautje?"

"Van degene die jou dat wil geven."

antwoordde een van zijn leerlingen.

Datzelfde geldt voor dingen als jaloezie, boosheid en beledigingen," zei de meester, "als je zulke zaken niet aanneemt, blijven ze gewoon van degene die ze met zich meezeult.

Paulo Coelho

De heks van Portobello

"De pen waarmee je nu deze versen schrijft, is niet meer dan een instrument. Ze beschikt niet over een bewustzijn, ze volgt het verlangen van degene die haar vasthoudt. En daarin lijkt ze op datgene wat wij "leven" noemen. Er zijn op dez ze wereld veel mensen die slechts een rol vervullen, zonder te beseffen dat er een Onzichtbare Hand is die hen leidt."

Paulo Coelho

De heks van Portobello,

pagina 83-84

Niemand weet wat er

de volgende vijf minuten gebeurt,

en toch gaan mensen verder.

Omdat ze vertrouwen,

omdat ze geloven.

Paulo Coelho

Uit zijn boek Brida

Bezieling

Magische momenten

Soms worden we beheerst door een gevoel van droefheid waar we geen vat op hebben. We begrijpen dat het magische moment van die dag voorbij is, en dat we niets ondernomen hebben.

Dan verbergt het leven zijn magie en kunst. We moeten luisteren naar het kind dat we ooit waren en dat nog steeds in ons existeert. Dat kind herkent die magische momenten. We kunnen zijn klacht smoren, maar zijn stem tot zwijgen brengen kunnen we niet.

Uit: Aan de oever van Piedra huilde ik

Paulo Coelho

Zijn stem tot zwijgen brengen zou tot een ongelukkig leven lijden. Soms smoor ik zijn klacht uit braafheid. Maar vaak geeft hij je gewoon een duwtje waardoor je noodgedwongen naast het pad terecht komt. Het eerste moment neem ik hem dat niet in dank af, daarna ben ik dankbaar voor het duwtje en daag ik hem graag uit.

You can become blind by seeing

each day as a similar one.

Each day is a different one,

each day brings a miracle of its own.

It's just a matter

of paying attention to this miracle.

Paulo Coelho

Citaten van Paulo Coelho

Als alle dagen hetzelfde lijken,

ben je blind geworden voor de wonderen in jouw bestaan.

De remedie is eenvoudig; beter opletten.

Onderwijzen is enkel demonstreren

wat mogelijk is.

Leren is het mogelijk maken

voor jezelf."

Ik heb me een paar keer in mijn leven

gelukkig en gearriveerd gevoeld.

Maar het duurde maar kort.

Want de goede God gaf me

een schop onder mijn kont,

en ik moest weer verder.

‎Als je denkt dat avontuur gevaarlijk is,

probeer routine, het is dodelijk.

Geluk is nooit een staat van evenwicht.

Geluk is altijd in beweging, altijd onderweg

en het enige wat je kunt doen, is het spoor volgen.

Als we een belangrijke beslissing moeten nemen

kunnen we maar het best vertrouwen op

onze impulsen en hartstochten,

want ons verstand probeert

ons meestal van onze droom af te houden,

met als argument dat de tijd

er nog niet rijp voor is.

Ons verstand is bang voor tegenslag,

maar onze intuïtie

houdt van het leven en de uitdagingen die het ons stelt.

De strijder van het licht kent de waarde van de intuïtie.

In het heetst van de strijd heeft hij tijd

om over de manoeuvres van de vijand na te denken,

dan vertrouwt hij op zijn intuïtie en gehoorzaamt zijn engel.

In vredestijd ontcijfert hij de tekens die God hem geeft.

De mensen zeggen: 'Hij is gek

of:

hij leeft in een fantasiewereld

'Hoe kan hij vertrouwen op dingen die niet rationeel zijn?'

Maar de strijder weet dat de intuïtie Gods eigen alfabet is,

en hij blijft luisteren naar de wind en praten met de sterren.



De liefde

dwingt iedereen

om over gevaarlijk ijs

te lopen

vervult ons van blijdschap

en van angst

maar geeft zin aan alles.

Tien procent

"Het is erg gemakkelijk om te zijn zoals ik," zei de rijkste man van Babylonië. "Het enige wat je hoeft te begrijpen is dat een tiende van wat je verdient, van jouw is"

"Dat is onzin," antwoordde de jonge man. "Alles wat ik verdien is van mij"

"Koop je geen kleding? Betaal je niet de bakker, dagelijks? Je kunt geen dag leven zonder dat je geld uitgeeft. Je betaalt iedereen, behalve jezelf. Van nu af aan, betaal je jezelf tien procent van je salaris.

Vergeet niet dat de paden naar rijkdom, magisch en vreemd zijn; als je goed voor die tien procent zorgt, zul je op een dag rijkelijk ervoor beloond worden."

Paulo Coelho

Sadness

Don’t hide your sadness.
It’s bad for your health
and you have the right to be sad.

Paulo Coelho

Gebed voor vergeving

De tranen die ze me lieten huilen vergeef ik

Het lijden en de teleurstellingen vergeef ik

Het verraad en gekonkel vergeef ik

De leugens en de laster vergeef ik.

De haat en de vervolging vergeef ik

De steken die ze me toebrachten vergeef ik

De verstoorde dromen vergeef ik

De nooit vervulde hoop vergeef ik

De liefdeloosheid en de jaloezie vergeef ik

De onverschilligheid en de tegenwerking vergeef ik

De onrechtvaardigheid in naam der rechtvaardigheid vergeef ik

De boosheid en de mishandelingen vergeef ik

Het verwaarlozen en het vergeten vergeef ik

De wereld met al haar kwaad vergeef ik.

Ik wil ondanks alle liefdeloosheid

spontaan kunnen liefhebben.

Kunnen geven, al is alles me afgenomen.

Vrolijk kunnen werken,

zelfs al werkt alles mij tegen.

Een ander de hand kunnen reiken,

zelfs al reikt niemand mij de hand.

Een ander kunnen troosten,

zelfs al heb ik zelf verdriet.

Een ander kunnen geloven

zelfs al wordt ik zelf niet geloofd.

Een mooi gebed uit het nieuwe boek van Paulo Coelho "De Aleph". In dit spiritueel verhaal maakt de schrijver een treinreis van meer dan negenduizend kilometer door Rusland en gaat op zoek naar een ver verleden met de bedoeling om het heden beter te kunnen be-leven.

Dromen - voedsel van de ziel

Je mag nooit ophouden met dromen. De droom is het voedsel van de ziel, zoals eten het voedsel van je lichaam is. Vaak spatten je dromen uiteen en draaien je wensen op niets uit, maar toch moet je doorgaan met dromen, anders sterft je ziel.

Van alle manieren die de mens heeft uitgevonden om zichzelf pijn te doen, is de liefde de ergste. We lijden altijd omwille van iemand die niet van ons houdt, of iemand die ons heeft verlaten, of iemand die juist niet weg wil. Als we alleen zijn is dat omdat niemand om ons geeft, als we getrouwd zijn veranderen we het huwelijk in slavernij.

>Toen de Zoon van God neerdaalde op aarde, bracht Hij de liefde. Maar omdat de mens liefde altijd verbindt met lijden en opoffering, werd Hij aan het kruis genageld. Anders zou niemand in Zijn liefde geloofd hebben, want de mensen zijn niets anders gewend dan dag in dag uit te lijden onder hun eigen hartstocht.

De Pelgrimstocht naar Santiago

Paulo Coelho

Je eigen legende

'Ik ben de koning van Salem,' had de oude man gezegd.

'Waarom praat een koning met een herder?' vroeg de stomverbaasde jongen verlegen.

'Daar zijn verschillende redenen voor. 

Maar laten we zeggen dat de belangrijkste is

dat jij in staat bent geweest je eigen legende waar te maken.'

De jongen wist niet wat een eigen legende was.

'Dat is datgene wat je altijd hebt willen doen. In het begin van zijn jeugd weet iedereen wat zijn eigen legende is. Op die leeftijd is alles duidelijk, alles is mogelijk en niemand is bang om te dromen van alles wat hij zou willen in zijn leven. Maar met het verstrijken van de tijd steekt een geheimzinnige kracht de kop op, die probeert te bewijzen dat het onmogelijk is de eigen legende waar te maken.'

De jongen begreep niet veel van wat de oude man allemaal zei, maar hij wilde weten wat ‘geheimzinnige krachten’ waren.

'Dat zijn krachten die ogenschijnlijk niet deugen, maar die je in feite leren hoe je je eigen legende waar moet maken. Ze zijn bezig je geest en je wil voor te bereiden, want er bestaat een grote waarheid op deze planeet; wie je ook bent of wat je ook doet, als je echt iets wil, komt dat doordat die wens ontstaan is in de ziel van het heelal. Dat is jouw missie hier op aarde.'

'Ook als dat alleen maar reizen is? Of trouwen met de dochter van de stoffenhandelaar?'

'Of een schat zoeken. De ziel van de wereld wordt gevoeld door het geluk der mensen. Of door verdriet, afgunst, jaloezie. Je eigen legende waarmaken is de enige verplichting van de mens. Alles is één. Als je iets wilt, spant het hele Universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.'

Uit: De Alchemist van Paulo Coelho

Het magische moment

Iedere dag schenkt God ons niet alleen de zon maar ook een moment waarop het mogelijk is alles te veranderen wat ons tot dan toe ongelukkig maakte. Het is een magisch moment, zo’n ogenblik waarin een ‘ja’ of een ‘nee’ ons hele bestaan kan veranderen.

Iedere dag doen we weer of we dat moment niet waargenomen hebben, alsof het niet bestaat, alsof vandaag gelijk is aan gisteren en gelijk aan morgen. Maar wie zijn dag een onder de loep neemt, ontdekt het magische moment.

Het kan verstopt zijn in het ogenblik waarop wij ‘s ochtends de sleutel in het deurslot steken, in het ogenblik van stilte na het eten, in de duizend en een dingen die allemaal op elkaar lijken.

Dat moment bestaat. Het is een moment waarop heel de kracht van de sterren ons doorstroomt en ons de mogelijkheid schenkt om wonderen te doen.

Fragment uit: Aan de oever van de Piedra huilde ik,

Paulo Coelho

Persoonlijke groei

Het volgende citaat van Paulo Coelho uit Aleph is een steuntje in de rug voor iedereen die zich heeft voorgenomen persoonlijk te willen groeien; met name het uitblijven van concreet resultaat maakt de weg soms lang en eenzaam.

“Zonder al te veel interesse lees ik een artikel over Chinees bamboe. Is het zaadje in de grond gestopt dan is er ongeveer vijf jaar niets te zien behalve minuscuul loot. Alle groei voltrekt zich ondergronds: er vormt zich een complexe wortelstructuur, zowel verticaal als horizontaal. Aan het einde van het vijfde jaar loopt het Chinees bamboe in ijl tempo uit tot het een hoogte heeft bereikt van vijfentwintig meter.”

Zo zie je maar, geduld is een schone zaak.

Magische momenten

Geluk is soms een zegening maar over het algemeen is het een verovering. Het magische moment van de dag helpt ons veranderen, stuurt ons erop uit om te veranderen, stuurt ons erop uit om onze dromen te verwezenlijken. We zullen lijden, moeilijke ogenblikken doormaken, met vele teleurstellingen geconfronteerd worden maar alles is voorbijgaand en laat geen littekens na.

In de toekomst kunnen we achterom kijken, trots en met geloof in eigen kunnen. Arm is hij die bang is om risico's te nemen. Want anders dan zij die een droom najagen, zal hij misschien geen teleurstellingen en geen lijden kennen, maar op een dag zal hij omkijken want we kijken altijd om en dan zal hij zijn hart horen zeggen: "Wat heb je gedaan met de wonderen die God gezaaid heeft tijdens jouw levensdagen? Wat heb je gedaan met de talenten die je meester je heeft toevertrouwd? Je hebt ze diep in een gat begraven want je was bang ze te verliezen. Dan is dit jouw oogst: de zekerheid dat je van je leven niets gemaakt hebt."

Arm is hij die woorden van die strekking te horen krijgt. Want vanaf dat ogenblik zal hij in wonderen geloven, maar de magische momenten van zijn leven zullen dan reeds voorbij zijn.

Fragment uit: Aan de oever van de Piedra huilde ik,
Paulo Coelho

Paulo Coelho - Eenzaamheid

Mijn favoriete schrijver is de bekende Braziliaanse schrijver Paulo Coelho, die in de gehele wereld word gelezen. Zijn roman De alchemist, zorgde voor zijn internationale doorbraak. Het centrale thema van Coelho's werk is de zoektocht van de mens naar harmonie en vrede met het Universum. Zijn boeken voldoen aan een behoefte aan zingeving
en niet-gedefinieerde religiositeit.

Paulo Coelho over eenzaamheid

As Elvis Presley says : “Are you lonesome tonight?” and when you’re alone, what do you really do? How do you deal, how do you cope with yourself? Is it a burden? Or is it for you a way to dive deep into your soul and understand yourself? In my case, it’s both.

Sometimes I feel really alone, and I have no one to talk to. Sometimes there is this moment that I really need to be alone and to understand what’s going on, not in the world, but within myself. So, your thoughts on loneliness, that very very strange feeling that once a day or a week, we do feel.

Love, Paulo



Vertaling:

Zoals Elvis Presley zegt: "Ben je eenzaam vannacht?" en wanneer je alleen bent,wat doe je dan werkelijk? Hoe ga je ermee om? Is het een last? Of is het een manier om diep in je ziel te duiken en jezelf te begrijpen?
In mijn geval, is het allebei.

Soms voel ik me heel erg alleen, en ik heb dan ook niemand om mee te praten. Soms zijn er momenten dat ik echt alleen moet wezen om te begrijpen wat er aan de hand is, niet in de wereld, maar binnen mijzelf. Jouw gedachten over eenzaamheid, dat zeer, zeer vreemde gevoel dat je overvalt een dag in de week, voelen we...

Liefs, Paulo

Meer van Paulo Coelho: