De tranen die ze me lieten huilen vergeef ik
Het lijden en de teleurstellingen vergeef ik
Het verraad en gekonkel vergeef ik
De leugens en de laster vergeef ik.
De haat en de vervolging vergeef ik
De steken die ze me toebrachten vergeef ik
De verstoorde dromen vergeef ik
De nooit vervulde hoop vergeef ik
De liefdeloosheid en de jaloezie vergeef ik
De onverschilligheid en de tegenwerking vergeef ik
De onrechtvaardigheid in naam der rechtvaardigheid vergeef ik
De boosheid en de mishandelingen vergeef ik
Het verwaarlozen en het vergeten vergeef ik
De wereld met al haar kwaad vergeef ik.
Ik wil ondanks alle liefdeloosheid
spontaan kunnen liefhebben.
Kunnen geven, al is alles me afgenomen.
Vrolijk kunnen werken,
zelfs al werkt alles mij tegen.
Een ander de hand kunnen reiken,
zelfs al reikt niemand mij de hand.
Een ander kunnen troosten,
zelfs al heb ik zelf verdriet.
Een ander kunnen geloven
zelfs al wordt ik zelf niet geloofd.
Een mooi gebed uit het nieuwe boek van Paulo Coelho "De Aleph". In dit spiritueel verhaal maakt de schrijver een treinreis van meer dan negenduizend kilometer door Rusland en gaat op zoek naar een ver verleden met de bedoeling om het heden beter te kunnen be-leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter