Liefde

Mensen, levend in de materie,
hebben vaak nog een totaal verkeerd beeld
van wat Liefde eigenlijk is.

Zelfs wanneer wij een liefdesdaad stellen naar onze medemensen, leeft toch meestal - bewust of onbewust - op de achtergrond de gedachte: 'Wat krijg ik ervoor in de plaats?' Dat is niet de liefde met een grote L.

Ook de bedisselende en verstikkende liefde om alles voor een ander te doen, zichzelf wegcijferend, maar daardoor juist de ander zijn/haar vrijheid ontnemend, is niet die Liefde.

Van echte Liefde is pas sprake wanneer we onvoorwaardelijk iets voor een ander willen betekenen, waarbij we het bij die ander laten wat hij/zij ermee doet en hem/haar hierbij de vrijheid schenken om eigen beslissingen te nemen, zelfs al gaan die regelrecht in tegen onze eigen wensen voor die persoon.

Echt wel iets om even over te bezinnen!

Hans Stolp

Stilte

"Leef in het Nu, carpe diem, pluk de dag". Dat is het motto van deze tijd. Duurzaamheid, geduld en matiging zijn woorden die men vandaag de dag niet meer wil horen. Veel mensen moeten een voortdurende 'muur van geluid' om zich heen hebben, anders voelen ze zich niet prettig. Men is op de vlucht: op de vlucht voor pijn, voor verdriet, voor teleurstelling, op de vlucht voor angst en alles wat angst kan oproepen.

Meer dan ooit is dit een tijd waarin men bang is voor de stilte, voor de stilte waarin God tot het hart van de mens kan spreken. Vandaar dat we muren om ons heen optrekken. Veilig zitten we in ons cocon. Maar zijn we daar wel gelukkig? Of proeven we het geluk van de verslaafde, van degene die zich verdoofd heeft om iets anders vooral niet te voelen?

Niet alleen beeld en geluid - muziek, internet, radio en t.v. - maar ook woorden vormen een barrière tussen ons en God, en tussen ons bewustzijn en de diepten van onze ziel.

Woorden structureren onze gedachten, geven er een begrijpelijke vorm aan, maar tegelijkertijd beperken ze ons ook. Ze kunnen weliswaar heel helder en gestructureerd zijn, maar toch geven ze noodgedwongen een beperkt en eenzijdig beeld van datgene wat we willen uitdrukken. Gedachten zijn altijd rijker en veelzijdiger dan de taal waarin we ze onder woorden brengen. Taal bestaat immers bij de gratie van tegenstellingen, taal maakt onderscheid, plaatst dingen tegenover elkaar, maar onze ziel is een eenheid die tegenstellingen in zich kan verenigen.

Daarom is er maar één radicale manier om je open te stellen voor de diepten van je ziel: alle beelden, woorden en geluiden loslaten en je verbinden met God in je binnenste. Alleen vanuit de leegte en de stilte kan God op je inwerken. Zelfs voor mensen die niet geloven is het beoefenen van de stilte heilzaam. Het is de weg naar binnen die ons voert naar de grond van ons bestaan zelf. Alleen dan kunnen we onszelf ook ervaren als een geestelijk wezen.



Sta stil en luister

Waarom
ben je zo bang voor de stilte?

Waarom
loop je weg voor alles
wat zich van binnenuit aandient?

Waarom
ben je zo bang voor jezelf?

Waarom
ben je voortdurend bezig,
altijd aan de gang,
altijd doende?

Waarom
hoor je niet met je hart.

Waarom
houd je je ogen dicht voor alles
wat er om je heen gebeurt?

Weet je niet dat stilte
de geboortegrond van je diepste,
je eigenlijke wezen is?

Weet je niet dat eerst in de stilte
het geheim van het leven
voor je opengaat?

Alsjeblieft, sta stil.
Luister eindelijk
naar de onrust van je hart.

Want achter de onrust
ligt de vrede verborgen
en eerst als je daar doorheen gaat,
vind je die blijvende vrede.

Alsjeblieft,
sta stil.
Want pas dan
kan niet alleen ik je bereiken,
maar ook God.

Alsjeblieft,
sta stil en luister.

Hans Stolp
Uit: "Wat mijn hart je zeggen wil"

Vele wegen kent het leven,

maar van al die wegen

is er één die jij te gaan hebt.

Die éne is voor jou. Die ene slechts.

En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.

De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.

De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.

Met onwil om de kuilen en de stenen,

met verzet omdat de zon

een weg die door ravijnen gaat,

haast niet bereiken kan.

Of met de wil om aan het einde van die weg

milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.

De weg koos jou.

Ben jij bereid te gaan?

Hans Stolp,

“Kijken met de Ogen van je Hart”

Geboorte in het licht

Jij, die leeft in het licht, ik weet:

je dood was een geboorte.

Jou leven was voltooid,

je had geleerd wat je hier leren moest

en daarom ging je heen, terug naar het stralende licht

vanwaar je eens gekomen was.

Jouw dood: een geboorte in het licht.

Ik zend jou al mijn liefde,

ik denk aan jou hoe mooi,

hoe lief je wel kon zijn.

Voel mijn dankbaarheid om alles wat je mij gegeven hebt.

Ik weet: je bent gelukkig, daar, je word er een lichtend licht.

Moge God je zegenen op jou weg

En straks, dan zie ik jou terug,

als jij me opwacht bij de grens.

Want Liefde, sterker dan de dood,

blijft ons verbinden, Nu en straks.

Dat God jou Zijn liefde brengt!

Hans Stolp

Ik geloof in jou

Zo vaak twijfelde ik aan mezelf 

en had ik het gevoel dat ik alles fout deed.

Met mijn hoofd wist ik

dat het onzin was en dat alleen mijn gebrek

aan zelfvertrouwen mij zo onzeker maakte.

Maar wat ik ook dacht 

en wat ik ook tegen mezelf zei, 

het hielp maar even:

de twijfel kwam steeds weer terug.

Maar op een dag, 

toen de onzekerheid weer toesloeg,

was het alsof ik een stem hoorde.

Een stem vol warmte.

Ik hoorde Hem zeggen: 'Ik geloof in jou.'

Op datzelfde moment verdween mijn onzekerheid

en gloeide mij hart van een ongekende warmte.

Terwijl ik nog vol verwondering gadesloeg

wat daar vanbinnen gebeurde, was het, alsof ik

een gezicht voor mij zag.

In dat gezicht zag ik twee stralende, heldere ogen.

Vanuit die ogen golfde mij een liefde tegemoet

die ik nauwelijks bevatten kon.

Maar wat die liefde mij 

zonder woorden liet voelen, was:

Je bent goed zoals je bent, 

helemaal goed; voor mij

ben je alleen maar goed.

Ik ervoer het als een wonder.

Sinds die tijd denk ik aan die stem

en kijk ik naar die ogen,

als de onzekerheid weer toeslaat.

Meteen voel ik dan weer

die warmte en die alles aanvaardende liefde.

Zodra ik dat voel, verdwijnt de onzekerheid

en weet ik weer: Ik ben goed zoals ik ben.

Omdat er Iemand is die in mij gelooft,

kan ik nu eindelijk in mijzelf geloven.

Hans Stolp

uit: Ik geloof in jou

Gebed voor mijn engel

Jij,die mij omhult met liefde
jij die wijsheid in mij neerlegt,
jij, die mij zoveel beter kent
dan ik mezelf,
ik dank je voor je trouw, je geduld,
je warmte en de tedere leiding die jij me geeft.

Moge wat jij leest in mijn hart je inspireren op jouw weg.
Moge het onbegrip en de onwetendheid
Die mij zo vaak vervullen,
je niet weerhouden in jouw liefde voor mij
en de weg die ik ga.

Moge alle Engelen samen
en het Licht uit het Universum
je dragen en verlichten op jouw weg.

En moge mijn liefde voor jou een klein lichtje
op jóuw weg zijn.
Moge God je zegenen!

Hans Stolp

In zwakheid ligt je kracht

Weet je het al?
Niet in je kracht,
maar in je zwakheid ligt je winst.
Als je niet langer wegloopt
voor je verdriet,
als je de pijn en onmacht
niet langer wegstopt,
maar dat alles eerlijk onder ogen durft zien,
dan, eerst dan zal je Mij eindelijk vinden.

Weet je het al?
Zo lang je nog zo stoer doet,
zo lang je nog steeds
op elke belangstellende vraagnaar jou zegt:
het gaat goed,
zo lang ben en blijf je
van Mij afgesloten.
Wie flink wil zijn,
alleen maar stoer doet,
en nooit zijn echte zelf laat zien,
vindt Mij niet in zichzelf.

Weet je het al?
Zo lang je nog steedsnaar anderen wijst,
en niet ziet dat jij zelf het bent
die je onmacht,
dat gevoel van afgewezen worden
en van ongelijkwaardigheid
oproept en creëert,
zolang zal je geen lichtin het duister vinden.

Maar wanneer je zwak bent,
wanneer je eindelijk jezelf
je onmacht durft bekennen,
wanneer je niet meer weet
hoe verder te gaan,
eerst dan ben je rijp voor het wonder,
eerst dan vind je die verborgen levensbron in jezelf.
In je zwakheid ligt je eigenlijke kracht.

Wanneer durf je het eindelijk aan:
te kiezen voor de onmacht,
de tranen van de pijn,
het niet-meer-weten hoe verder te gaan?
Alleen in zwakheid
wordt Mijn geest in jou geboren.

Weet je het al?
Mijn geest in jou.

Hans Stolp

Herinnering

Omkijken? Liever niet.
Want kijken, echt kijken
doet pijn.
Je voelt weer hoe het was,
de pijn, het gemis.

Omkijken? Liever niet.
En als het moet dan maar
gewapend als beton,
met droge ogen,
jij er niet bij.

Herinnering.
Zonder tranen gaat het niet.
Maar door de tranen heen
blijft liefde levend,
vind jij jezelf terug.

Herinnering.
Alleen wie om kan kijken,
kan vooruit zien.
Wie tranen zaait,
zal licht en toekomst oogsten.

Hans Stolp

Het Aramese Onze Vader

ABWUN D'BWASHMAYA

NETHQADASH SHMAKH!

TEYTEY MALKUTAKH;

NEHWEY TZEVYANACH

AYKANNA D'BWASHMAYA

APH B'ARHA!

HAWVLAN LACHMA

D'SUNQANAN YAOMANA!

WASHBOQLAN KHAUBAYN (WAKHTAHAYN)

AYKANA DAPH KHNAN

SHBWOQAN L'KHAYYABAYN!

WELA TAHLAN L'NESYUNA;

ELA PATZAN MIN BISHA!

METOL DILAKH'IE MALKUTHA

WAHAYLA WATESHBUKHTA

L'AHLAM ALMIN!

AMEYN!

Het 'Onze Vader', vertaald uit het Aramees.

**

Bron van Zijn, die ik ontmoet in mijn ontroering om al wat is.
Ik geef U een naam opdat ik U een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel Uw licht in mij - maak het nuttig,
vestig Uw rijk van eenheid Nu,
Uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.

Voed ons dagelijks met brood en met inzicht.
Maak de koorden van fouten los
die ons vastbinden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.

Uit U wordt geboren:
de al werkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait,
en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.

Hans stolp - Het gebed als mystieke weg