Mag ik met je meewandelen
dat laatste stuk op deze weg?
nog even een stukje samen lopen
dan hoef je niet zo alleen
dan kunnen we nog even praten.
Er zijn nog zoveel dingen
herinneringen aan vroeger
en dingen in de toekomst
maar woorden daarvoor zijn er niet.
Het is alleen maar een excuus, pap
ik wil je gewoon nog even voelen
even aanraken en weten dat je er nog bent
dus laat me nog een stukje meelopen
dan voel ik me niet zo eenzaam
voel ik niet de pijn tot het echt zover is
dat je verdwijnt achter die nevel
die daar in de verte hangt.
Ik zie hem wel, hij komt dichterbij
maar ik kijk naar jou, pap
ik hoor je praten, hoor je stem
en wil die voor eeuwig in mijn hoofd vastleggen
als ik dat kon ...
Pap, ik zie je niet meer
de nevel is te dicht
heel zacht hoor ik je nog praten
alsof je ver, ver weg bent
dus draai ik me om
en loop dezelfde weg terug
met mijn herinneringen aan jou.
Onderweg naar mijn eigen weg
naar mijn toekomst met de mijne
maar nu, heel even nog, alleen.
Je dochter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter