Soms is het leven moeilijk en zwaar.
En vraag ik mij af, is dit alles wel draagbaar.
Maar het enige wat ik zou moeten doen.
Is mij van het denken ontdoen.
Vanuit het Universele hart de heelheid van mijn Zelf herinneren.
En me daardoor niet door mijn denken laten verhinderen.
En mij de eenheid voor ogen moet houden
van onze menselijke familie.
van onze menselijke familie.
En de heelheid van Gaia en haar kinderen,
dat wat ik toch zeker wel zie.
dat wat ik toch zeker wel zie.
Hoe mooi de eenheid is van ons bezielde zonnestelsel.
Werkelijk waar, dit is niet zomaar een vertelsel.
Van uit het Universele hart
herinner ik mij de heelheid van onze Melkweg.
herinner ik mij de heelheid van onze Melkweg.
En laat ik mij niet brengen op een dwaalweg.
De eenheid van de Kosmos, zo mooi, zo heel.
Ik voel dankbaarheid voor dit geheel.
En wanneer ik de heelheid van mijn ziel herinner
van uit het Universele hart.
Voel ik vreugde en zeker geen smart.
Dan doe ik dat in liefde, vreugde en dankbaarheid.
In het Al-één-bewustzijn van de Ene, voor eeuwig bevrijd.
Douwina Di Rocco
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter