De dood blaast reeds zijn adem doorheen het zieke lijf.
Het laatste restant hoop wordt aan gruzelementen geslagen.
De blik vervaagt en de schaduw daalt neer.
Tijd is het enigste wat rest.
Wachten …
Waarop?
De noordenwind waait kil
De nacht verwoekert in stil gevecht.
Wachten in lijden
Ogen die eenzaam spreken
De dood
Aangekondigd
Bitter smaakt de honing.
Wachten,
Enkel wachten …
Waarop?
Een deur gaat open
Licht uitdagend fel
Nodigt uit …
Het afscheid valt zwaar
Onuitgesproken herinneringen
Treffen elkaar
Ergens op een kruispunt.
Het is tijd nu
Tijd om te gaan …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter