Kinderen zijn een groot geschenk. Het is wonderlijk dat uit liefde nieuw leven geboren wordt. Een afhankelijk, kwetsbaar kindje wordt aan de zorg van ouders toevertrouwd. Dit kostbare geschenk hebben we ontvangen om als uniek mensenkind te begeleiden richting volwassenheid. Want dat is waar opvoeding om draait: meewerken aan de ontwikkeling van kinderen naar volwassenheid. Bij het opvoeden is het goed om het einddoel helder voor ogen te houden.
Tot wat voor soort volwassene
zie jij jouw kind graag opgroeien?
zie jij jouw kind graag opgroeien?
Je zou het volgende einddoel kunnen hebben:
Ik wil dat mijn kind God boven alles liefheeft en wandelt met God
Ik wil dat mijn kind van anderen houdt zoals van zichzelf
Ik wil dat mijn kind een gezond zelfbeeld ontwikkelt
Ik wil dat hij/zij verantwoord omgaat
met wat hij/zij heeft
Ik wil dat hij/zij respectvol met anderen omgaat
Ik wil dat hij/zij sociaal en zorgzaam is
en dus rekening houdt met anderen
Ik wil dat hij/zij weet wat zijn/haar talenten zijn
en die ook inzet en tot ontwikkeling brengt
Ik wil dat hij/zij niet opgaat in het Hier en Nu,
omdat hij/zij weet dat er meer is
Om een gezonde volwassene te zijn zal je kind een goed beeld van zichzelf moeten hebben. Door positieve bevestiging, liefdevolle correctie, duidelijke regels, grenzen en open communicatie krijgt het kind een goed beeld van wie het zelf is. Op grond van dit beeld zal het zichzelf een waarde toekennen. Die eigenwaarde is bepalend voor het zelfvertrouwen van het kind. Met een gezonde dosis zelfvertrouwen is de weg naar volwassenheid eigenlijk vrij eenvoudig.
Dat lijkt zo op het eerste gezicht allemaal niet zo moeilijk, maar in de praktijk valt het soms tegen en blijkt dat opvoeden toch niet zo gemakkelijk is. Kinderen kunnen hun ouders door hun gedrag tot wanhoop drijven: ze hebben driftbuien, willen niet eten of zijn onhandelbaar. Bij sommige kinderen wordt dit gedrag een patroon, waarvan hun ouders niet weten hoe ze het moeten doorbreken en waardoor ze soms radeloos worden. Dan kan het gebeuren dat jij zo af en toe je geduld verliest, dat je af en toe zo hard schreeuwt dat de buren het kunnen horen of dat je s' avonds in bed zachtjes ligt te huilen, omdat je niet meer weet hoe je verder moet.
Ik las ergens eens het volgende:
Opvoeden is de grootste spiegel voor je ziel
en de langste training van je karakter.
Het grootste geschenk
Het grootste geschenk dat je een kind kan geven is niet het in bescherming nemen tegen veranderingen, ziekte, pijn, verlies of spanningen, maar het vertrouwen en de middelen om het leven en de wereld in al haar hoedanigheden aan te kunnen.
Vertrouw erop dat ze voor zichzelf kunnen zorgen.
Durf ze voor het hoofd te stoten.
Durf ze voor het hoofd te stoten.
Helaas heb ik geen kinderen, maar wel een mooi stuk om te lezen.
BeantwoordenVerwijderen